Είδος: Metalcore
Δισκογραφική: Self Released
Ημ. Κυκλοφορίας: 8 Οκτωβρίου 2024
Προς μεγάλη μου έκπληξη, η εγχώρια metalcore σκηνή περνάει περίοδο άνθισης, με λογής νέα (και λιγότερο νέα) σχήματα να γεμίζουν live stages και να μυούν στον ήχο την gen z, παρουσιάζοντας ένα καθόλα ώριμο και δουλεμένο υλικό.
Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και οι Till Silence Breaks, που ύστερα από το προ τριετίας παρθενικό EP τους, παρουσιάζουν φέτος το debut full length τους, με τίτλο “I’m Gonna Tell God Everything”.
Το πρώτο πράγμα που γίνεται ξεκάθαρο, από την πρώτη κιόλας ακρόαση, είναι η αγάπη των μελών για τη μουσική και το ιδίωμα, μιας και στα 38 λεπτά του album θα διακρίνεις μεν τις επιρροές τους, αλλά θα εκτεθείς σε συνθέσεις που έχουν αλήθεια μέσα τους και δεν αποτελούν ξεπέτα απλώς για να βγει κάτι, ούτε εν δυνάμει κόπιες άλλων σχημάτων. Με λίγα λόγια, οι Till Silence Breaks κυκλοφόρησαν έναν δίσκο άκρως δουλεμένο σε όλα τα επίπεδα, διότι αυτά που θέλουν να πουν με τη μουσική τους, τα εννοούν και έχουν σκοπό να τα μεταφέρουν σωστά στο κοινό τους.
Ο ήχος του group έχει επηρεαστεί από Bury Tomorrow, Killswitch Engage, Architects και λοιπούς ηγέτες του είδους, που ομολογουμένως βγαίνουν ασπροπρόσωποι με την ακρόαση του “I’m Gonna Tell God Everything” κι αυτό είναι μεγάλο πράγμα.
Το “Sundown” που αναλαμβάνει να σε υποδεχτεί, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι εστί Till Silence Breaks, με τη διάχυτη ατμόσφαιρα να παίζει μπάλα με την γκρούβα και τα growl του κουπλέ να οδηγούν σε ένα «δικό-σας» ρεφρέν. Στο “Prophets” οι κιθαριστικές αλχημείες του Γιώργου και του Σπύρου κλέβουν την παράσταση, δίνοντας μια καλοδεχούμενη djent νοοτροπία, ενώ το “What I Deserve” θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε μια από τις πιο πρόσφατες δουλειές των Bury Tomorrow. Και κάπου εδώ δεν γίνεται να μην παραδεχτώ τις αφοπλιστικές ερμηνείες του Νίκου, που χρωματίζουν το album με την ανάλογη ενέργεια αλλά και το κατάλληλο συναίσθημα.
Από τον τίτλο του και μόνο, το “The Pain You Left Behind”, ξεκαθαρίζει πως θα είναι σπαρακτικό, ή καλύτερα σπαρακτι-core (εντάξει, μέτριο αστείο, αλλά περιγράφει αρκούντως τη γλυκιά απόγνωση που αποπνέει το τραγούδι). «Διάλειμμα» με το (όμορφο) instrumental “Constellation”, το οποίο οδηγεί στο δεύτερο single του δίσκου, “So Far Gone”, μια ακόμα πολύ καλή κι αισθαντική στιγμή, που με κέρδισε από την πρώτη ακρόαση. Κι έχοντας ήδη φτάσει στα μέσα του “I’m Gonna Tell God Everything”, είμαι ήδη θετικά προκατειλημμένος για τη συνέχεια. Άλλωστε τα κομμάτια έχουν κατά μέσο όρο διάρκεια 3 με 4 λεπτά, με τις 11 συνθέσεις να κυλούν αβάδιστα, αβίαστα κι αβαβά, χωρίς να κουράζουν ή να δημιουργούν κοιλιές.
Συνέχεια με το “Low Fall”, το οποίο είναι λίγο περισσότερο μπαλαντοειδές, ή κάτι μεταξύ Linkin Park περιόδου “One More Light” και Bring Me the Horizon εποχής “Post Human: Survival Horror”, αλλά με πιο έντονες εξάρσεις. Έπος (και) το αμέσως επόμενο “Payback”, που από μουσικής πλευράς μού έφερε στον νου το solo album του Jonathan Davis. Σημαντικός παράγοντας στο μέχρι στιγμής αποτέλεσμα είναι το groove που συναντάται, το οποίο «ντύνει» χωρίς υπερβολές τις συνθέσεις, χαρίζοντας έξτρα πόντους. Τουτέστιν, το rhythm section των Γιάννη και Δημήτρη, έχει κάνει πολύ καλή δουλειά.
Λίγο πριν το τέλος έρχεται ένα ακόμα instrumental, το πιο ατμοσφαιρικό “Lost and Found”, ενώ αμέσως μετά σκάει το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο αποτέλεσε και το πρώτο δείγμα της νέας δουλειάς. Το “I’m Gonna Tell God Everything” έχει έντονο το στοιχείο της «αλήθειας» που προανέφερα, περνώντας μου vibes ως μία από τις πιο προσωπικές στιγμές του album.
Η δημιουργική αυλαία κλείνει με το εξίσου δυνατό “Darkness of Blue” και το μόνο που έχω να πω είναι πως τα παιδιά κυκλοφορούν ένα καλοδουλεμένο και, υπέρ του δέοντος, ποιοτικό σύνολο, που ανοίγει νέους ορίζοντες για το εγχώριο metalcore και έχει όλα τα φόντα για να προσκολληθεί σε πολλά αυτιά του εξωτερικού.
Πλησιάζοντας πλέον επικίνδυνα τις 700 λέξεις, συνοψίζω το ποιόν του “I’m Gonna Tell God Everything”: οι Till Silence Breaks παραδίδουν ένα αξιοζήλευτο ντεμπούτο που εντυπωσιάζει με το μεστό και ουσιώδες υλικό που περιέχει, δείχνοντας πως επάξια θα αποκτήσουν περίοπτη θέση στη σύγχρονη metalcore σκηνή.
605