Η μουσική είναι πολλά πράγματα και σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. Αυτό όμως που είναι κοινό για όλους είναι ότι η μουσική είναι σχέση, απλά διαφοροποιείται το χρώμα της και o βαθμός που μπαίνει κάποιος σε αυτήν.
Η τριάδα των Sevengill έχει έρθει να μας θυμίσει γιατί γουστάρουμε να ακούμε τόσο πολύ μουσική, αλλά και γιατί ανακατευόμαστε με όλα τα κομμάτια που υπάρχουν γύρω από αυτήν. Την φωτογραφία, τα άρθρα, τα live reviews και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Μας θύμισαν ότι η μουσική είναι η τέχνη του “όλοι μαζί”.
Το έχω γράψει αρκετές φορές, ότι η σχέση μου με τους Sevengill ξεκίνησε με ένα από τα πιο απλά και λιτά mail: “Γεια σας. Είμαστε οι Sevengill και παίζουμε post metal”. Τότε είχαν κυκλοφορήσει το EP τους με τίτλο “Sea” και παρά το άγουρο του ήχου, κατάλαβα ότι είχα στα ακουστικά μου μια εύφλεκτη πρώτη ύλη. Πήγαμε στο επόμενο live τους και βρεθήκαμε μπροστά σε μια παρέα που η μουσική δεν είναι ξενιστής ματαιοδοξίας, αλλά μέσο έκφρασης και ένας ακόμη τρόπος να μοιράζεται στιγμές η παρέα.
Αυτό που τονίζουν συνεχώς είναι ότι πρώτα είναι φίλοι και μετά μπάντα. Μένουν μαζί, βγαίνουν έξω, κάνουν διακοπές και παίζουν και μουσική. Στη σκηνή βλέπεις 3 μονάδες που δεν ρίχνουν ούτε μία ματιά μεταξύ τους. Πως θα μπορούσαν άλλωστε, όταν ένα μεγάλο μέρος των live, το περνούν με κλειστά μάτια απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή.
Έφτασε η στιγμή να κάνουν support στους Cult of Luna και πολύ σύντομα να κάνουν support στους Amenra. Υπάρχουν μπάντες εκεί έξω που αυτά τα live, θα τους φούσκωναν το τεράστιο εγώ τους, όμως προς τιμήν τους οι Sevengill έκαναν σαν μικρά παιδιά και αισθάνονταν τυχεροί που είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν τη σκηνή με αυτές τις τεράστιες μπάντες. Όχι μόνο δεν θεώρησαν ότι ξεπέρασαν το underground, αλλά συνέχισαν να το υποστηρίζουν διοργανώνοντας ένα tour με τους Urstaat το οποίο ήταν χειρότερο και από πενταήμερη (μπορείς να δεις το video που έχουν αναρτήσει στο YouTube και θα καταλάβεις τι εννοώ).
Από την πρώτη φορά που τους είδαμε μέχρι τώρα η μπάντα έχει σημειώσει μια τρομερή εξέλιξη. Η τριάδα δεν χάθηκε στις ατελείωτες ατμόσφαιρες του post rock, αλλά αγκάλιασε τις σφιχτές μελωδίες του post metal και έβαλαν φωνητικά τα οποία με φειδώ συμπλήρωσαν το κομμάτι που έλειπε. Με καινούργια φαρέτρα λοιπόν, έχουν τελειώσει τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους ολοκληρωμένου δίσκου και από όσα δείγματα έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι παίρνει ένα πολύ πιο σκοτεινό δρόμο από το “Sea”.
Είναι οι στιγμές ησυχίας, οι λίγες νότες, ίσως κάποιο χτύπημα στα τύμπανα που καταλήγουν σαν χωνί όλα τα συναισθήματα και οι εικόνες για να μεταμορφωθούν σε μια υπέροχη μοναξιά. Είναι ο συντονισμός με τα ανομολόγητα που η μπάντα δεν κατάφερε να κάνει λέξεις αλλά μουσική. Για όλους αυτούς τους λόγους γουστάρω τους Sevengill και σε κάθε live τους θα με βρεις σε μια γωνία να απολαμβάνω το καλό κρασί που έχω πάντα μαζί μου. Έτσι και στις 4 Οκτωβρίου θα είμαστε στο An Club να τους δούμε μαζί με τους Afterwise και τους Messier 13.
730 
