Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Floga Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Σεπτεμβρίου 2024
Debut album από μια παρέα μουσικών από τη Χρυσούπολη Καβάλας που μάλλον έχει απορρίψει οτιδήποτε κυκλοφόρησε μετά το 1985 ως στυλιστική επιλογή. Οι Mallevs είναι αυτό που λένε metal δεινόσαυροι, Νεάντερταλς, απολιθώματα που εξακριβώνεις την ηλικία τους μόνο μέσω ραδιοχρονολόγησης. Για να δούμε πόσο καλά τα καταφέρνουν στο – της πιο καθαρής μορφής – heavy metal που επιχειρούν με το “The Hammer”.
Πρώτα απ’ όλα συνθετικά. Οι ιδέες τους είναι πολύ καλές. Βέβαια τα riffs είναι “αμετανόητα” χιλιοπαιγμένα, ακολουθούν καθαρά την αμερικανική τεχνοτροπία γραφής στα κομμάτια με βασικές επιρροές θα έλεγα τους Cloven Hoof, τους Jag Panzer και φυσικά τους Manowar που θα πει ότι η επική πτυχή στη μουσική τους είναι πολύ ισχυρή (όπως για παράδειγμα στο headbanger “Black Abyss”, που έχουν καιρό οι λαδωμένοι να παρουσιάσουν τέτοιο κομμάτι και με μια καλή παραγωγή – παρακάτω αυτά – θα ήταν ένα πανίσχυρο hit στο οπλοστάσιο της μπάντας). Τα solos του Μάνου Τριανταφύλλου είναι μελετημένα και με ωραίες μελωδίες (με πνεύμα Jake E. Lee θα έλεγα), οι δομές του Θωμά Ταμπουρά είναι όπως προανέφερα ταγμένες στην riffολογία των αρχών της δεκαετίας της δεκαετίας του ’80.
Ρυθμικώς το “The Hammer” είναι mid-to-slow tempo με εξαίρεση κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις (όπως στο up tempo Priestικό “Astral Plains”, το πολύ καλό ομότιτλο track και το εξαιρετικό solo part του “Hydra of Lerna” – μια συνθετική γνώμη είναι ότι θα έπρεπε να τελειώνει το κομμάτι με το solo) και το δίδυμο των Γιάννη Μαλέα (μπάσο) και Kωνσταντίνου Γκιάλου (drums) είναι επαρκέστατο. Φωνητικώς ο Πάνος Τάκος έχει καλή φωνή, ακούγεται λίγο “γκιαούρης”, υψιφωνίζει αλλά δεν φτάνει σε εξαλλοσύνες όπως για παράδειγμα του Cyris των Agent Steel. Καλό λαρύγγι αν και θέλει λίγες προπονήσεις στην προφορά (1-2, όχι παραπάνω).
Τώρα για την παραγωγή: έχω πει εκατοντάδες φορές μέσα στα άρθρα μου ότι, ως ακροατής αυτής τηw μουσικής από τα χρόνια που εμπνέονται και οι ίδιοι οι Mallevs, δεν έχω κανέναν πρόβλημα με τις “βρώμικες”, παλιακές παραγωγές. Αλλά καλώς ή κακώς, άλλο να μεταφέρεις το πνεύμα της μουσικής στο παρελθόν και άλλο την παραγωγή. Και αυτό το αναφέρω με τα standards του σήμερα που σχετικά με αυτά, η παραγωγή του ” The Hammer” είναι λιτή, απέριττη αν και ολοκάθαρη. Αλλά σίγουρα αποτελεί έναν αφαιρετικό παράγοντα στη συνθετική δυναμική του δίσκου που αυτή είναι ολοφάνερη. Φυσικά δεν παραγνωρίζω τη βασικότερη συνιστώσα, το budget (που για τη χώρα μας και την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος είναι φυσικά ο βασικότερος παράγοντας οποιασδήποτε δραστηριότητας και φυσικά της παραγωγής ενός ολόκληρου δίσκου). Για να μην παρεξηγηθώ: το ηχητικό σκέλος ΔΕΝ είναι κακό, απλά ακούγεται λίγο “άδειο” σε σχέση με ανάλογες κυκλοφορίες παγκοσμίως. Ένας ψημένος μεταλλάς φυσικά, που είναι παλαίμαχος της κασέτας και των αναλογικών ηχογραφήσεων (το native target group της μπάντας εδώ που τα λέμε), δεν θα έχει πρόβλημα και θα γουστάρει κι από πάνω! Η παρατήρηση για τον τεχνολογικό διάκοσμο του album έχει να κάνει με προσωπική θεώρηση και δεν πρέπει να παραγνωριστεί και η πιθανότητα να ήθελε να βγει έτσι το υλικό της η ίδια η μπάντα.
Να συνοψίσω: το “The Hammer” των Mallevs είναι αξιολογότατη δουλειά σε ένα είδος που απέναντι στο πείσμα των “νεωτεριστών” συνεχίζει να το παλεύει εξακολουθώντας να έχει χιλιάδες οπαδούς ακόμη και σε νεώτερες γενιές. Καλά τραγούδια γενικώς που απέχουν από την καινοτομία (δεν μας νοιάζει αυτό), πηγαίο ενθουσιασμό αλλά και με τεχνικές αδυναμίες που θεωρώ ότι θα βελτιώσει η μπάντα στη συνέχεια. Για debut μια χαρά, keep on.
Facebook: https://www.facebook.com/mallevsmetallvm
872 
