Οι Φινλανδοί ηγέτες του Melodic Death Metal προσγειώνονται για άλλη μία φορά στην χώρα μας, πιο συγκεκριμένα στο AN Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), και θα έχουμε την ευκαιρία να τους θαυμάσουμε για άλλη μία φορά από κοντά.
Μέλος της μπάντας εδώ και αρκετά χρόνια είναι ο Βαγγέλης Καρζής, παλιός γνώριμος στο ελληνικό metal community ως κιθαρίστας και vocalist των Full House Brew Crew και φυσικά από την πολυετή του παρουσία ως μπασίστας των Rotting Christ, ο οποίος μου έδωσε την ευκαιρία να συζητήσω μαζί του διάφορα θέματα που αφορούν τους Wolfheart αλλά και γενικότερα το Metal:
Καλησπέρα Βαγγέλη. Αρχικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου. Από όσο βλέπω και στα Social είσαι full πρόγραμμα με Wolfheart αλλά και με Full House Brew Crew.
Καλησπέρα Κυριάκο. Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση. Ναι, το πρόγραμμα είχε αρκετή δουλειά αυτή τη περίοδο. Γενικά σε τέτοιες καταστάσεις γίνομαι αρκετά αυστηρός με τον εαυτό μου, καθώς πολλές φορές με κουράζει αυτή η διαδικασία μέχρι να αρχίσει να βγαίνει κάτι καλό. Επομένως, προσπαθώ να μην το καταδικάζω από την αρχή γιατί κάθε φορά όταν αρχίζει και διαμορφώνεται κάπως το τελικό αποτέλεσμα καταλαβαίνω πως άξιζε.
Πως η εμπειρία σου ως κιθαρίστας των FHBC και ως μπασίστας των Rotting Christ επηρέασε τη μουσική σου πορεία με τους Wolfheart;
Η αλήθεια είναι πως το μπάσο δεν έπαιξε κανένα ιδιαίτερο ρόλο όσον αφορά τους Wolfheart, κυρίως έπαιξε ότι ήμουν κιθαρίστας στους FHBC καθώς με είδε ο Tuomas live με Rotting Christ και όταν έλυσα τη συνεργασία μου μαζί τους μου έκανε την πρόταση για lead guitarist. Μάλιστα χαρακτηριστικά μου είπε “δεν ήξερα ότι παίζεις και κιθάρα, θα σου είχα κάνει πολύ νωρίτερα πρόταση”. Επομένως, δεν έπαιξε κάποιο ρόλο το μπάσο, αλλά έπαιξαν ρόλο οι Christ λόγω της προβολής και της αναγνωρισιμότητας που αποκόμισα από εκεί.
Ποιες είναι οι κύριες διαφορές της μουσικής που παίζεις με τους FHBC σε σύγκριση με αυτή των Wolfheart;
Η βασική διαφορά είναι το ότι αυτό που κάνω εγώ στους FHBC το κάνει ο Tuomas στους Wolfheart. Για παράδειγμα, ο Tuomas θα κάνει όλο το arrangement των κομματιών, όλο το arrangement του δίσκου, την θεματολογία του, λίγο πολύ θα κάνει τα πάντα. Στην συνέχεια, μου δίνει ένα ποσοστό “χώρου” όπου μου λέει “εδώ αναλαμβάνεις εσύ” είτε φωνητικά, είτε σόλο καθώς έχει δώσει ότι μπορεί στο άλμπουμ και πλέον θέλει να προσθέσουν τις πινελιές τους και τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος. Ακριβώς το ίδιο κάνω εγώ με την σειρά μου στους FHBC. Πρακτικά στους Wolfheart πατάμε όλοι πάνω στην προπαραγωγή που έχει γίνει από τον Tuomas, ενώ στους FHBC πατάμε όλοι πάνω στην προπαραγωγή που έχω κάνει εγώ. Προφανώς, ότι αλλαγές προτείνουμε στους Wolfheart και αντίστοιχα μου προτείνουν στους FHBC πάντα τις κοιτάμε όλοι μαζί και δεν έχουμε καθόλου εγωισμούς. Κοιτάμε να πάμε από τον δρόμο που θα βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Το ότι δεν έχετε εγωισμούς και διατηρείτε οικογενειακό κλίμα είναι προς τιμήν σας και αυτό φαίνεται και όταν εμφανίζεστε Live, καθώς βγαίνει αυτό το vibe προς το κοινό.
Πως η Ελλάδα και η ελληνική μουσική σκηνή επηρέασαν την δημιουργικότητά σου;
Δυστυχώς η Ελλάδα και η ελληνική σκηνή είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν μου αρέσει να προβάλλω πιο έντονα τα τοπικά προβλήματα αλλά λόγω του ότι εδώ δραστηριοποιούμαστε περισσότερο, είναι πιο εύκολο να τα εντοπίσουμε. Σαν χώρα έχουμε πάρα πολλές μέταλ μπάντες, παρόλα αυτά στατιστικά το ποσοστό το οποίο ασχολείται σοβαρά και αξίζει είναι σχετικά μικρό. Για παράδειγμα, ένα βράδυ μετά από ηχογραφήσεις με Wolfheart, τα παιδιά μου βάζανε να ακούσω κάποιες μικρές Φινλανδικές μπάντες ο οποίες ήταν εξαιρετικές αλλά για κάποιους λόγους δεν κατάφεραν να κάνουν καριέρα. Όλες αυτές οι μπάντες ήταν καλύτερες από το 99% των ελληνικών μπαντών. Επομένως, πως μπορούμε να περιμένουμε εμείς με χαμηλότερου επιπέδου μουσική να κάνουμε πολύ μεγαλύτερη επιτυχία? Είναι θέμα κουλτούρας. Συνειδητοποίησα πως στην ελληνική σκηνή υπάρχει η πεποίθηση πως ο κόσμος θα έρθει να μας ακούσει και να μας υποστηρίξει χωρίς εμείς να έχουμε προσπαθήσει και ιδιαίτερα. Ο κόσμος, για να σηκωθεί από τον καναπέ και να σου αφιερώσει χρόνο πρέπει να κοπιάσεις και να κάνεις κάτι που κατά την γνώμη του κόσμου, και όχι την δική σου, να αξίζει. Αν αυτό που κάνουμε δεν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει πρώτα εμείς να δούμε τι κάνουμε λάθος και τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερο και όχι να πετάμε το μπαλάκι στους άλλους.
Πως συγκρίνεται η εμπειρία σου στην φινλανδική μουσική σκηνή με την εμπειρία σου στην ελληνική μουσική σκηνή;
Εντάξει, δεν μου αρέσει να κάνω τέτοιου είδους συγκρίσεις αλλά δυστυχώς είμαστε πολύ πίσω και αυτό θα το αποδώσω πάλι στην νοοτροπία μας γενικότερα. Στους περισσότερους χώρους εργασίας, και εκτός μουσικής, δεν υπάρχει αξιοκρατία και δεν δίνονται οι σωστές ευκαιρίες στα σωστά άτομα. Στην Φινλανδία από την άλλη σκέφτονται πιο επενδυτικά, εννοώντας πως θα προτιμήσουν να προσεγγίσουν κάποιον που αξίζει περισσότερο και θα τους κάνει καλύτερη δουλειά χωρίς να σκεφτούν πως ενδέχεται να εξελιχθεί σε κάτι που μελλοντικά μπορεί να τους “απειλήσει” επαγγελματικά. Μία ακόμη διαφορά που έχω παρατηρήσει πολύ έντονα, είναι στους Promoters. Οι περισσότερες ελληνικές εταιρείες promo δεν είναι καλές στην δουλειά τους και όταν λέω στην δουλειά τους, εννοώ κυρίως στο πόσο τυπικοί είναι χωρίς να θέλω να τις βάλω όλες στο ίδιο καλάθι. Εννοείται πως υπάρχουν και πάρα πολύ καλές εταιρείες που είχα εξαιρετική συνεργασία.
Πως αντιμετωπίζεις το songwriting και ποιες είναι οι προκλήσεις σου παρουσιάζονται ως μουσικός;
Μεγαλώνοντας ηλικιακά και αποκτώντας εμπειρία δεν μπορούσα να καταλάβω αν είμαι ένας άνθρωπος που θα μπορεί να γράφει μουσική όπως πχ οι Motorhead, δηλαδή αν θα μπορώ να βρω ένα μοτίβο και να το χρησιμοποιώ πάντα, ούτε όμως ήξερα αν θα είμαι σαν τους Metallica που σχεδόν κάθε Album τους είναι διαφορετικό. Ωστόσο, τυχαία εντελώς, μου ταίριαξε η επιλογή των Metallica καθώς κάθε φορά που κοίταζα ένα παλαιότερο μου album έψαχνα να βρω τι δεν έκανα που μπορώ να κάνω και τι ήθελα να κάνω που τελικά δεν έκανα. Το challenge πάντα είναι να βρω το που θέλω να κινηθώ, να το δω ως μία περίοδο της ζωής μου. Πρακτικά μου τρώει πολύ χρόνο το visualization, για αυτό πάντα τα album είναι διαφορετικά μεταξύ τους και το challenge είναι να τα κάνω καλύτερα από τα προηγούμενα. Κακά τα ψέματα, το songwriting είναι κάτι που μπορεί να το μάθει κάποιος επομένως όσο πιο πολύ γράφεις και όσο πιο πολύ ασχολείσαι, τόσο καλύτερος γίνεσαι. Μία επιπλέον πρόκληση, είναι το να βρεις έναν παραγωγό ο οποίος να μπορεί να αντιληφθεί το όραμά μου και να μπορεί να το αποδώσει σωστά.
Αγαπημένη στιγμή που έχεις ζήσει με τους Wolfheart;
Πάρα πολλές, αλλά αμέσως με το που με ρώτησες μου ήρθε πολύ έντονα ήταν το τελευταίο φεστιβάλ που παίξαμε στο Summerbreeze στην Γερμανία, σε μία πολύ μεγάλη σκηνή, σε πολύ ωραία ώρα με περίπου 15.000 – 17.000 κόσμο ο οποίος είχε τρομερό interaction μαζί μας.
Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου;
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου αρέσει να κοιτάζω το παρελθόν πολύ, μου αρέσει να κοιτάω το σήμερα και το αύριο. Θέλω να ανυπομονώ για αυτό που έρχεται επομένως θεωρώ κορυφαία στιγμή της καριέρας μου το νέο Album με τους FHBC καθώς νιώθω πολύ ευχαριστημένος, νιώθω πιο περήφανος από ποτέ και δεν πιστεύω πως έχω ξανακάνει κάτι καλύτερο από αυτό.
Βαγγέλη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας τίμησες με την παρουσία σου στο Rockway.gr. Θέλουμε να σου ευχηθούμε καλή επιτυχία στο Live και σε ότι άλλο κάνεις στην φοβερή σου καριέρα.
888 
