Είδος: Thrash Metal
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Μαρτίου 2024
Οι Suicidal Angels μετά από αρκετά χρόνια δισκογραφικής απουσίας, επέστρεψαν με το “Profane Payer” το οποίο κυκλοφόρησε τη 1η Μαρτίου μέσω της Nuclear Blast. Το συγκρότημα επιμελήθηκε οτιδήποτε αφορά την δημιουργία του album εκτός από το εξώφυλλο το οποίο είναι δημιουργία του Ed Repka, o οποίος είναι πολύ σεβαστό όνομα και έχει συνεργαστεί με πολλά συγκροτήματα του χώρου. Οι Suicidal Angels δούλεψαν πάρα πολύ για αυτόν τον δίσκο και περίμεναν την κυκλοφορία του όσο και οι die-hard οπαδοί του σχήματος. Μια βόλτα στα προσωπικά προφίλ στα social media των μελών, μας δείχνει την αγάπη, το πάθος αλλά και το πόσο πιστεύουν στο “Profane Prayer”. Οι Suicidal Angels είναι οπαδοί και για αυτό τους σέβομαι.
Στο “Profane Prayer” ενώ έχουμε μπροστά μας ένας ξεκάθαρα thrash-metal δίσκο, δεν βασίζονται όλα στην ταχύτητα αλλά οι ρυθμοί κατεβαίνουν όποτε το συγκρότημα το θεωρήσει απαραίτητο και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που εκτιμώ αρκετά σε σχήματα. Ενώ αγαπούν ένα είδος δεν είναι gatekeepers και απλά απολαμβάνουν την μουσική τους. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι και τα κομμάτια στο “Profane Prayer” είναι τόσο διακριτά μεταξύ τους. Ενώ έχουν δουλέψει αρκετά στο storytelling του δίσκου και την σειρά των κομματιών και έχουν φτιάξει ομοιογένεια, οι διαφορετικές προσεγγίσεις δίνουν χαρακτήρα σε κάθε κομμάτι και δημιουργείται η ανάγκη κάποιος να επιστρέψει για να ακούσει ένα συγκεκριμένο κομμάτι που του έχει κολλήσει η μελωδία.
Θέλω να σταθώ στην lead κιθάρα του Gus Drax. Το thrash μας έχει συνηθίσει στο μοντέλο: riff -solo-riff-solo και πολύ συχνά βρισκόμαστε μπροστά σε μη εμπνευσμένα σημεία, γιατί οι μπάντες πέφτουν σε αυτήν την νόρμα χωρίς να έχουν σαφή στόχο για το πως θέλουν να εξελιχθούν οι μελωδίες τους. Ο Gus είναι αδιαμφισβήτητα ένας πολύ καλός κιθαρίστας, αλλά στο “Profane Prayer” δεν στάθηκε σε αυτό και τα lead του έχουν οργή, εξελίσσονται όμορφα και ακολουθούν τον λυρισμό του album χωρίς να ακούγεται επιτηδευμένος σε κανένα σημείο. Όλα αυτά προφανώς με άψογα τεχνικά skills, όπου σε σημεία αναρωτιόμουν για το πως κατάφερε να βγάλει αυτόν τον ήχο (παρατηρήστε το solo στο “When Lions Die”).
Σε γενικές γραμμές ο ήχος του “Profane Prayer” είναι πολύ καλός και τα drums ακούγονται τόσο άψογα που θα έλεγα ότι μπορεί να αποτελέσουν και αναφορά για το είδος, αλλά τα υπόλοιπα όργανα μαζί με τις φωνές κάποιες φορές μου έβγαλαν την αίσθηση ότι δεν έχει το κάθε ένα τον χώρο του και “μπουκώνουν” κάπως το τελικό αποτέλεσμα.
Κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης που έδωσε ο τραγουδιστής του σχήματος, Νίκος Μελισσουργός σε ένα κανάλι στο YouTube, ο δημοσιογράφος προσπάθησε να προβοκάρει την κουβέντα καταλήγοντας στην ερώτηση\παραδοχή για το αν πιστεύει και ο Μελισσουργός ότι η σκηνή του thrash είναι φτωχή σε ποιοτικά συγκροτήματα. Ο Μελισσουργός απάντησε: “Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για εμάς”, δείχνοντας το ήθος και την ταπεινότητα που έχει το σχήμα, τοποθετώντας το απέναντι από την υπεροψία που έχουμε αντιμετωπίσει από σχήματα αυτού του βεληνεκούς.
Συμπερασματικά, το “Profane Prayer” είναι μεγάλο επίτευγμα για τους Suicidal Angels γιατί είναι ένα βήμα μπροστά. Μετά το “Years of Aggression” πίστευα ότι θα κινηθούν σε πιο κλασικούς metal ήχους, αντιθέτως οι Suicidal Angels αποφάσισαν να τιμήσουν το Bay Area thrash metal, δείχνουν την αγάπη τους για τους Kreator και τους Slayer, βάζοντας το δικό του συστατικό στη συνταγή και τολμώντας ηχητικά. Η μπάντα είναι ταγμένη σε αυτό που κάνει και αξίζει ολοκληρωτικά τον σεβασμό που τους δείχνει η κοινότητα.
Official Site: https://www.suicidalangels.net/
Facebook: https://www.facebook.com/SuicidalAngels/
Instagram: https://www.instagram.com/suicidalangelsofficial
Spotify: https://open.spotify.com/artist/5Qb7CFfWNE9rlymfrFp5A2
665 
