Είτε μας κάλεσες, είτε όχι, εμείς ήρθαμε και το κρίμα στον λαιμό σου! Στήλη-βίζιτα, αφιερωμένη σε εκείνους που “δημιουργούν” κάτω από τη γη… με τα ποντίκια.
Υπήρχε πολλά χρόνια καρφωμένη αυτή η ιδέα στο μυαλό μου και το πάθος του Βαγγέλη Γιαννακόπουλου, την ξύπνησε και πάλι. Ήταν απωθημένο να δημιουργηθεί μια σειρά κατά την οποία, θα επισκεπτόμαστε τους μουσικούς, στους χώρους στους οποίους καθημερινά παράγουν και εμπνέονται. Κυρίως τα προβάδικα ήταν στο προσχέδιο.
Εν όψει της ζωντανής εμφάνισης της Πτέρυγας 3 στις 24 Φεβρουαρίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), έγιναν οι επαφές για να κάνουν αυτοί πρώτοι, τα πειραματόζωα του rockway.gr, αλλά στην αρχή ο προγραμματισμός ήταν πολύ δύσκολος και οι μέρες περνούσαν.
Ώσπου έπεσε η ιδέα από τον τυμπανιστή τους, Λευτέρη Βουτσά. Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου γυρίζανε video clip, κάπου στην Κυψέλη. Οπότε σκέφτηκα, τι καλύτερο για αρχή, να βγούμε τελείως από το περίγραμμα του αρχικού σχεδίου και αντί για το προβάδικο, να βρεθούμε εκεί που η μπάντα κάνει κάτι άλλο ΓΙΑ την μουσική της.
Σε έναν χώρο που παραχωρείται στο Στέκι Εργαζομένων Πατησίων-Κυψέλης, όπου δραστηριοποιείται και η θεατρική ομάδα τους, είχε στηθεί μια αυτοσχέδια σκηνή όπου η μπάντα θα “ρόκαρε” το κομμάτι της και ένα σεντούκι γεμάτο παιχνίδια και μουσικά όργανα. Αφού παρακολουθήσαμε τα μέλη της Πτέρυγας 3 και τις δεσποινίδες που πρωταγωνιστούσαν, να λαμβάνουν τις οδηγίες του βιντεο-επιτελείου, καθίσαμε σε ένα μακρόστενο τραπέζι πάρκου και αρχίσαμε την κουβέντα.
“Το κομμάτι θα λέγεται “Αβάσταχτο αντίο στην παιδική αθωότητα” μας ενημέρωσε ο Βαγγέλης Τσίμος (φωνή) και “γράφτηκε με αφορμή το κλείσιμο του αγαπημένο μας στεκιού, του Παράξενου στον Άγιο Νικόλαο, όπου η Πτέρυγα 3 έζησε αρκετά πράγματα και μάλιστα, κάποιοι από εμάς γνωριστήκαμε εκεί”. “Ήταν μια αφετηρία για την μπάντα”, επισήμανε ο μπασίστας της Πτέρυγας, Νίκος Τζίμας (προσφέρει βέβαια και φωνητικά), ήταν το δεύτερο σπίτι τους, συμπλήρωσε ο Βαγγέλης. Όπως και εγώ ο ίδιος ο γράφων, έτσι και εκείνοι, όπως μαρτύρησε ο ντράμερ, Λευτέρης Βουτσάς, όλοι έχουμε παίξει εκεί βελάκια με μεγάλη αποτυχία.
Ο Βαγγέλης Τσίμος ήταν barely legal στα 19 όταν πρωτοπήγε στο Παράξενο και βγήκε από εκεί 37 ετών. Εκεί γνώρισε και έκανε πρόταση γάμου στη σύντροφο του, εκεί παίχτηκαν και τα πρώτα τραγούδια της Πτέρυγας 3. Πως όμως, αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι τα λόγια που εμπνεύστηκε ο Βαγγέλης; “Ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό το πράγμα” είπε ο Δημήτρης Μακρέας (πλήκτρα), εξηγώντας πως η μουσική πρώτη δημιουργείται και κατόπιν τοποθετούνται τα λόγια, στα live βέβαια μιλούν στις καρδούλες τους, υπογραμμίζει ο Λευτέρης. “Καθένας μας κουβαλάει το δικό του βίωμα μέσα από τη μουσική και για κάποιον λόγο όλο αυτό δουλεύει”, προσθέτει ο Νίκος.
Η Πτέρυγα 3 υπάρχει μόνο μέσα στους στίχους τους. “Ο καθένας έχει υπάρξει στη δική του Πτέρυγα” απαντάει ο Νίκος στην ερώτηση μου αν έχει κάποιος βρεθεί σε πραγματική πτέρυγα ψυχιατρείου. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μια από τις αιτίες που μπορούν να σε οδηγήσουν εκεί, σύμφωνα με τον Λευτέρη και οι τρόποι εξόδου πολλές. “Το θέμα είναι πως θα δουλέψεις τον εαυτό σου μέσα στην πτέρυγα και ποια θα είναι τελικά η διέξοδος που θα διαλέξεις, εύκολη ή δύσκολη” λέει ο σοφός (όπως φάνηκε) Νίκος Τζίμας και επιβεβαιώνει πως η μουσική είναι πολλές έξοδοι και λόγοι ταυτόχρονα, για να βγεις από μια πτέρυγα. “Είναι ό,τι καλύτερο έφτιαξε ο άνθρωπος”, συμπληρώνει.
“Εγώ αισθάνομαι ελεύθερος όταν μπαίνω στην Πτέρυγα”, είπε τότε ο άνθρωπος πίσω από τους στίχους. “Ελευθερία είναι να παίζεις μουσική με τους φίλους σου”, αντιθέτως έξω από την που Πτέρυγα νιώθει φυλακισμένος ο Βαγγέλης Τσίμος. “Πως μπορείς να λες πως είσαι λεύτερος όταν σε κρίνουν, σε καταδικάζουν για το χρώμα σου, για τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό, για το φύλο και την εμφάνιση σου” και βάζει ένα ερώτημα που όλοι πρέπει να σκεφτούμε. “Τελικά, η ταμπέλα κοιτάζει προς τα μέσα ή προς τα έξω;”
Τα εγκαίνια της Πτέρυγας 3 έγιναν το 2016, όταν οι Βαγγέλης και Νίκος αποφάσισαν να στήσουν αυτό το σχήμα και βήμα βήμα ως το 2019, η σύνθεση ολοκληρώθηκε με τους Δημήτρη, Γιάννη (Μαλεβίτη, κιθάρα) και Λευτέρη. Η Πτέρυγα 3 δεν έκλεισε ούτε στις μέρες του 1330 και τα μέλη κινούνταν ελεύθερα ως μέλη κινηματογραφικού συνεργείου και όποιος δεν το πιστεύει, υπάρχουν πρακτικά και αποδείξεις. ΕΔΩ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕΠΟΡΤΑΖ! Ακόμη και με τα νούμερα των κρουσμάτων να αγγίζουν το sci-fi, η Πτέρυγα 3 πρόβαρε, συνέθετε, ηχογραφούσε.
Οι Ιστορίες της Τρίτης Πτέρυγας θα μπορούσαν να προσαρμοστούν άραγε σε ένα θεατρικό έργο; Ακούγοντας τη μουσική ντυμένη με τους στίχους, το θέατρο ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, οπότε το όνειρο του Βαγγέλη Τσίμου για μια punk όπερα, καθόλου έκπληκτο δεν με άφησε. Εξάλλου, τα περισσότερα μέλη της μπάντας έχουν μάλιστα, υπάρξει μέλη της θεατρικής ομάδας του Στεκιού και δεν είχα παρά να δηλώσω υποψηφιότητα για το κάστινγκ του Ναπολέοντα στην εν λόγω παράσταση. “Δεν υπάρχει Πτερυγα 3, είναι όλοι ηθοποιοί” σκέφτηκα στιγμιαία, αλλά σύντομα κατάπια το ίδιο μου το χιούμορ.
Μπροστά μας βλέπαμε μια πολύ όμορφη και καλά δεμένη ομάδα και έπρεπε να προσπαθήσουμε σαν καλοί επισκέπτες να σκάσουμε αυτή τη φούσκα. Ποιος είναι άραγε ο δικηγόρος του διαβόλου που έχει αντίρρηση σε κάθε ηχογράφηση, σε κάθε τι; “Είμαστε πρώτα παρέα και μετά μπάντα. Σε ένα κομβικό σημείο για εμάς, κατά τη διάρκεια μιας ηχογράφησης, όλα πήγαν λάθος. Άλλοι θα διαλύονταν. Εμείς πήγαμε για ποτά!” είπε χαμογελαστός ο Βαγγέλης. Ο Γιάννης όμως, από μόνος του πήρε τον ρόλο του “ξινιόλη” (ακριβώς έτσι το είπε), του τελειομανή. “Έρχεται με μια ιδέα για αλλαγή μετά από 5 μήνες” είπε ο Λευτέρης, “μιλάει ο άνθρωπος που ρώτησε, μήπως να μην παίξω καθόλου τύμπανα εδώ” του απάντησε ο Γιάννης και ξεσπάσανε σε γέλια, όπως γράφουν και οι αθλητικοί συντάκτες για τις καλοκαιρινές προετοιμασίες των ομάδων.
Η συζήτηση πέρασε στους στίχους και γενικότερα στην ποίηση, αφού η Πτέρυγα 3 έχει μελοποιήσει ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη, της Κατερίνας Γώγου και του Ιάσονα Σταυράκη. “Η ποίηση υπάρχει παντού. Όπως οι μαθηματικοί θα σου πουν πως όλα είναι μαθηματικά, εμείς μπορούμε να σου πούμε πως τα πάντα είναι ποίηση” είπε ο Βαγγέλης Τσίμος, με τον Γιάννη να συμπληρώνει πως όλα είναι ΜΟΥ ΣΙ ΚΗ. Μια όμορφη συζήτηση κατέληξε λοιπόν, στο ότι τα ποιήματα κουβαλούν τη μουσική χωρίς εκείνη να υπάρχει, μέσω του μέτρου, του ρυθμού.
Ο Βαγγέλης γράφει τους στίχους χωρίς να σκέφτεται τη μουσική, διότι του μπλοκάρει την έμπνευση. Είχε σκεφτεί κάποτε να εκδώσει ποιητική συλλογή, αλλά τελικά απλώς έγινε ένα ξεσκαρτάρισμα, με τα καλά να γίνονται τραγούδια και τα άλλα…προσάναμμα. “Μέσα από τη στάχτη γεννιούνται νέοι στίχοι” ακούστηκε να λέει ο “Λάκων” Γιάννης.
Ως γνωστός φαφλατάς, μοιράστηκα την απέχθεια μου για τα singles προσπαθώντας να ρωτήσω ποια είναι τα σχέδια της Πτέρυγας 3 και η υπόσχεση ήταν πως το “Αβάσταχτο αντίο στην παιδική αθωότητα” δεν θα μείνει μόνο του, αφού η μπάντα είναι σε διαδικασία σύνθεσης.
“Κάθε κομμάτι που ηχογραφείται είναι ένα βάρος που αφήνεις” εξήγησε ο Βαγγέλης, λέγοντας πως το κομμάτι έπρεπε να αποτυπωθεί ψηφιακά εδώ και τώρα, γιατί μέχρι να έρθει ο επόμενος δίσκος, θα φαντάζει “παλιό”. Επίσης, συμπλήρωσε πως στις μέρες μας δεν γίνεται να μη δείχνεις ενεργός και τα live δεν φτάνουν για να μη βυθιστείς στην κινούμενη άμμο της πληροφορίας.
Μάλιστα, μας αποκάλυψαν πως Απρίλιο ή Μάιο, θα έρθει ένα ακόμη κομμάτι κοντά μας, με τίτλο “Οι Προφητείες μιας χαμένης γενιάς”, που εμπνεύστηκε από τη δολοφονία του George Floyd. H λυπητερή διαχρονικότητα τέτοιων θεμάτων θλίβει άπαντες που μοιράστηκαν εκείνο το τραπέζι και η θλίψη αυτή ακούγεται και στις μελωδίες τους. Άλλωστε η μουσική μπορεί να κάνει τον κόσμο να σκεφτεί, να τον αφυπνίσει σύμφωνα με τον Νίκο, όμως “αν και μπορεί να είναι το σπίρτο, εσύ πρέπει να κουβαλάς τη βενζίνη”, συμπλήρωσε αλληγορικά ο Λευτέρης. Το κράτος το γνωρίζει άλλωστε καλά αυτό και για αυτό κοιτάει να αφαιρεί τους χώρους της εναλλακτικής έκφρασης από όσες γειτονιές περισσότερες γίνεται.
Όταν μοιράστηκα μαζί τους την αίσθηση θυμού που μου μεταφέρουν τα κομμάτια τους, ο Βαγγέλης απάντησε με Rage Against the Machine. “Anger is a gift”, το θέμα είναι όμως, πώς θα διαχειριστείς αυτό το δώρο. “Ο θυμός πρέπει να μετατραπεί σε κραυγή. Όχι κραυγή αγωνίας, αλλά διαμαρτυρίας”, συνέχισε.
Ήταν ένα ψυχρό απόγευμα, που γέμισε με όμορφη κουβέντα, η οποία κατέληξε στο γεγονός πως ο κόσμος δεν ακούει αρκετές ψυχεδέλειες και τράβηξε πολύ, αφού προσπαθούσα να επινοήσω περισσότερες ερωτήσεις για να μη χρειαστεί η Πτέρυγα 3 να βοηθήσει στο συμμάζεμα του βιντεοκλιπικού σετ. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αυτό όμως που κατάφερα είναι να γίνω λίγο σοφότερος. Λίγο πιο σίγουρος πως η μουσική που αγαπώ, δεν είναι ένα απλό σύνολο από νότες. Κρύβει από πίσω ανησυχίες, προβληματισμούς, ανάγκη για ένα καλύτερο αύριο. Έχει ψυχή.
“Είμαστε πέντε διαφορετικοί άνθρωποι που ο καθένας βγάζει ό,τι έχει να δώσει, χωρίς ο άλλος να προσπαθήσει να του το αλλάξει”, εξήγησε ο Νίκος, “Αυτή είναι η 3η Πτέρυγα”.
Σας καλώ από μεριάς μου, στο Death Disco στις 24 Φλεβάρη, να γίνουμε τρόφιμοι της Πτέρυγας 3. Δεν θα υπάρχει support σχήμα, αλλά αρκετοί φίλοι-guests, που μαζί με όλους εμάς θα ξορκίσουνε την τρέλα. Εκείνη που περισσεύει όμως. Εκείνη που δεν μας χρειάζεται. Σε μια αυλή ψυχιατρείου…
Και να ξέρετε εκεί έξω. Οι μουσαφίρηδες σκάνε “ακάλεστοι”. Η πρώτη επίσκεψη σίγουρα θα φέρει προσκλήσεις! Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε πως θα βγάλουμε τα παπούτσια μας σε όλα σας τα κατώφλια. Σχωράτε μας!
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Γιαννακόπουλος
1667 
