Μαζευτήκαμε λοιπόν, στα περίχωρα το Κεραμεικού για να γιορτάσουμε τα 7 χρόνια του Syd Records (στου Ψυρρή για να ψωνίσετε μουσική) και να παρακολουθήσουμε μια αγγλική μπάντα στην άνοδο της.
Οι εξαιρετικοί Italia 90 (συνέντευξη εδώ) κυκλοφόρησαν έναν από τους ομορφότερους post punk δίσκους της χρονιάς (“Living Human Treasure”) και η ευκαιρία για να τους παρακολουθήσει κανείς, δεν χάνεται.
Στον χώρο δεν είχα ξαναβρεθεί και μου φάνηκε πολύ μεγάλος για την περίσταση, αλλά το μέγεθος της σκηνής και η ακουστική του χώρου με έκανε να αναθεωρήσω και η προσέλευση του κόσμου ήταν τέτοια που τελικά δεν το έκανε να μοιάζει τέτοιο σε μέγεθος.
Πρώτοι στη σκηνή ήταν οι hard rock/blues rockers Cosmonuts που ομολογώ πως η ζωντανή τους εμφάνιση δεν μοιάζει καθόλου με την ηχογραφημένη εκδοχή τους. Πολύ ενέργεια στη σκηνή, κιθάρες που θέλουν να ακουμπήσουν το μεγαλείο των Jimi Hendrix, Gary Moore και ένας ακομπλεξάριστος και ευχάριστος frontman. Οι Cosmonuts ήταν μουσικά, η μύγα μες στο γάλα, αλλά η εμφάνιση τους ικανοποίησε τους παρευρισκόμενους και δημιούργησε κίνηση στο μπαρ. Όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τον ήχο του ηλεκτρικού blues των δεκαετιών 1960-1970, δεν θα χάσουν αν του δουν live.
Επόμενοι ήταν οι Notowns, πιο κοντά αυτή τη φορά στον ήχο των headliners. Μια κιθάρα, φωνή και ένας θεόρατος τύπος στα synths ήταν αρκετοί για να βάλουν φωτιά στον χώρο με τη μουσική τους. Επιρροές μεταξύ anarcho punk και Sleaford Mods, οι Notowns είναι αυτό όπου έψαχνα την τρέχουσα περίοδο και η εμφάνιση τους, διπλασίασε τη θετικότητα της άποψης μου για το album τους “Joyride”. H φωνή του τραγουδιστή τους (τραγουδιστή άλλοτε των One Last Round) ήταν εκείνη που με ταξίδευε στα αγγλικά 80s, τότε που ένα κομμάτι της punk τα έκανε όλα της ίδιες του τις δυνάμεις και τα μέλη των συγκροτημάτων ζούσαν σε κοινόβια, ενώ οι ηλεκτρονικοί ήχοι που έβγαζαν τα όργανα του “ψηλού” σε ξεσήκωναν.
Οι κιθάρα είχε όμως, τον ρόλο του μπροστάρη και με τον χειριστή της να φοράει μπλούζα Punk Means Support πως μπορεί κάτι να πάει στραβά. Έπαιξαν αρκετά από τα κομμάτια του album τους, με κορυφαία τα “2022” και “Beware”, κάποια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη και έκλεισα με μια ωραία διασκευή του “Part time punks” των Television Personalities.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε, αφού βγήκα από τον χώρο για λίγες τζούρες, αλλά η εμφάνιση των Italia 90 δημιούργησε θόρυβο.
To κουαρτέτο από το Brighton ξεκίνησε το set του με το “Leisure Activities” και η βραδιά προμηνύοταν μνημειώδης. Ο Les Miserable (τραγουδιάρης των Italia 90) είναι φυσιογνωμία που σίγουρα θα είχε περάσει casting για το This is England, αν είχε γεννηθεί νωρίτερα και η όλη του κοψιά, έφερνε μυρωδιά oi! Punk στη σκηνή.
Το συγκρότημα δεμένο σφιχτά και προβαρισμένο αυστηρά, είχε δομήσει έναν δυνατό και καθαρό ήχο που θα έκανε τους Wire, Fall, Gang of Four και Joy Division περήφανους και η ισορροπία μεταξύ σκοταδιού και up tempo ρυθμών, σε έκανε να κινείσαι ασταμάτητα, παρακολουθώντας ένα σχήμα φορμαρισμένο.
Ακούστηκαν 7 κομμάτια από το ολοκληρωμένο ντεμπούτο τους, με κορυφαία τα “Magdalene”, “Competition” και “New Factory”, όμως δεν αφέθηκαν παραπονεμένα και τα προηγούμενα EP τους, ενώ στο κλείσιμο μας περίμενε και μια διασκευή στο πολύ γνωστό “Rockin’ All Over the World”.
Η μπάντα φαινόταν ενθουσιασμένη από τη συμμετοχή του κόσμου και από την αρκετά καλή προσέλευση, πράγμα που θα τους κάνει να βάλουν την Ελλάδα στον χάρτη και της επόμενης τους περιοδείας.
Είναι σημαντικό να βλέπουμε συγκροτήματα στην αρχή της πορείας τους και όχι όταν παίρνουν την σύνταξη και κάνουν μεροκάματα για συμπλήρωμα (όχι ότι μας χαλάει να βλέπουμε και συνταξιούχους) και φαίνεται πως η ομάδα πίσω από το Syd Records έχει όρεξη, αποδεικνύοντας το τις προάλλες με τον ερχομό των Hotel Lux.
Οι Italia 90 έδωσαν μια μεστή εμφάνιση δείχνοντας πως σέβονται τη μουσική και το κοινό τους και δεν θέλουν να είναι απλοί περαστικοί από τη ζωή μας. ΜΑΝΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΠΑΝΙΝΙ;
Setilist:
Leisure Activities
Magdalene
Funny Bones
Stroke City
An Episode
Keeping My Hands Clean
Harmony
New Factory
Tales From Beyond
Competition
Encore:
Rockin’ All Over the World (John Fogerty)
Untitled
Φωτογραφίες: Μιχάλης Ροδανάς
817 
