Είδος: Instrumental Hard Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 16 Νοεμβρίου 2023
Αν και παράδοξο για ντάλα χειμώνα, άλλο ένα “μπουμπούκι” της ελληνικής μουσικής παραγωγής έσκασε. Ο λόγος για τον κιθαρίστα Στέφανο Ανδρίτσιο ο οποίος με τη συνοδεία δυο εξαιρετικών μουσικών, του Βασίλη Παπαδόπουλου (μπάσο) και Μιχάλη Τζιαστιούδη (drums), παρουσιάζει μια αξιοπρεπέστατη πρόταση στο χώρο του instrumental hard rock με το debut EP “Inner Fight”. Και στα σίγουρα, καλλιτεχνικώς, αυτή η “μάχη” έχει νικητή. Αυτό το θαυμάσιο trio.
Ο γεωμετρικός τόπος του rock στο οποίο περιδιαβαίνει ο Στέφανος έχει εστία μάλλον τη δεκαετία mid ’80s to mid ’90s, τουλάχιστον συνθετικά. Οι επιρροές του ως κιθαρίστας είναι επίσης διακριτές και θα έλεγα ότι λατρεύει τον John Petrucci. Βέβαια δεν τίθεται θέμα κοπιαρίσματος αλλά το EP ως άκουσμα αφήνει αυτήν την αίσθηση. Και θα έλεγα ότι το trio βάζει τα γυαλιά στους Dream Theater ως προς την τραγουδοποιΐα (όπως για παράδειγμα το πανέμορφο ομότιτλο track “Inner Fight” στο οποίο πέρα από τον Ανδρίτσιο που εκτυφλώνει με το βιμπράτο του, ακούμε σπουδαίο drumming και μπασογραμμές) μιας και αυτό το στυλ – το οποίο τους γιγάντωσε, μην το ξεχνάμε αυτό – έχει να αναδειχθεί από τους σπουδαίους κατά τ’ άλλα Αμερικανούς εδώ και 2,5 δεκαετίες (πριν τους πιάσει η σπαστική μαλβινοκαραλίτιδα δηλαδή). Με το peak της φόρμουλας να είναι το “Falling Into Infinity” (για τους κουφούς, το “μέτριο” album).
Επίσης τα 3 από τα 4 κομμάτια του “Inner Fight” έχουν μια ιδιαίτερη “τηλεοπτική” χροιά και θαρρώ πως θα ήταν ιδανικά ως soundtrack τυπικών αμερικανικών κωμικών σειρών ή ρομαντικών κομεντί που όλοι – τουλάχιστον οι παλαίουρες – αγαπάμε. Όπως για παράδειγμα το “New Day” (μου θύμισε και λίγο άλλους δυο επιστήμονες της κιθάρας, τους Richie Kotzen και Paul Gilbert) αλλά και το “Love & Hate” που έχει μια ’70s hard rock πινελιά αρχικά (από Led Zeppelin / Free / Bad Company) πριν επιστρέψει πάλι σε Theaterικό πλαίσιο (φαντάσου μια βόλτα σε αμερικανική μεγαλούπολη την ώρα που σουρουπώνει). Ο επίλογος “Peace On My Mind” είναι λίγο διαφορετικός, ακουστικός και μου έβγαλε κάτι από σύγχρονους Opeth, ένα outro που έχω την αίσθηση ότι αφήνεται λίγο “φλου” σε συναισθηματικό υπόβαθρο, σαν να δηλώνεται μια ενσυνείδητη ημιτέλεια που πρόκειται να ολοκληρωθεί σε μια νέα δουλειά μελλοντικά.
Όπως και να ‘χει, το λιλιπούτειο αυτό “φιλμάκι” (διάρκειας περίπου 16 λεπτών) είναι πολύ αξιόλογο και στα πλαίσια της πρώτης εμφάνισης δισκογραφικά του Στέφανου Ανδρίτσιου dκαι των συνεργατών του, το χαρακτηρίζω άριστο. Άμεση μουσική που μπαίνεις στο πνεύμα της αμέσως, χωρίς ίχνος φλυαρίας παρά τη φύση της κιθαριστικής instrumental δουλειάς, με άψογη αναλογική παραγωγή που μεταφέρει ιδανικά το πνεύμα της μουσικής και άνετη ροή που δεν κουράζει σε καμία στιγμή. Στα συν και το καλαίσθητο artwork που δείχνει και την επαγγελματική προσέγγιση του “Inner Fight”. Πολλά μπράβο και θα παρακολουθείστε μιας και το ταλέντο που επιδεικνύεται δεν νομίζω να μείνει στάσιμο. Παλαμάκια.
https://www.facebook.com/stefanos.andritsios
https://www.instagram.com/stefanos_andritsios
703 
