Είδος: Progressive Death Metal
Δισκογραφική: Xtreem Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Νοεμβρίου 2023
Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει τα τελευταία χρόνια με την ελληνική σκηνή είναι η σχετική αυθεντικότητα των σχημάτων που την απαρτίζουν. Οκ, όλοι έχουν τις επιρροές τους και άλλες φορές αυτές κάνουν μπαμ από τα πρώτα δευτερόλεπτα και άλλες φορές αυτές είναι πολύ καλά κρυμμένες με υψηλό βαθμό ομοιογένειας σε σχέση με την ταυτότητα κάθε μπάντας. Αλλά κάποιες φορές, κάποιες δουλειές, σε κάνουν να χάσκεις αμήχανα με ανοιχτό το στόμα, τουλάχιστον ως προς τα εμπνευσιακά μονοπάτια που ακολουθούνται. Μια τέτοια μπάντα είναι και οι Venus, ένα ντουέτο από την Αθήνα που απαρτίζεται από τους Αντώνη Αβτζή και Γιώργο Βεργίνη(οι οποίο παίζουν όλα τα όργανα και με το ρόλο των φωνητικών να μοιράζεται στα harsh και στα καθαρά αντίστοιχα). Με τη θέα και μόνο του ονόματός τους, σκέφτηκα “μια ακόμη συμφωνική power metal μπάντα με κάποιο κοριτσάκι πίσω από το μικρόφωνο να νιαουρίζει” (σύνηθες φαινόμενο). Και δηλώνω ότι επλανήθην οικτρώς (έχει συμβεί πάμπολλες φορές) μιας και αυτό με το οποίο ήρθα αντιμέτωπος ανήκει σε εντελώς άλλο σύμπαν.
Τι παίζουν οι Venus λοιπόν στο πρώτο τους πλήρες album “Obscured Until Observed”; Καταιγιστικό και πολύ progressive death metal (μια μπάντα που θα μπορούσες να πεις ότι συγγενεύουν ενδεικτικά είναι οι Vektor), εντελώς σαλταρισμένο εκ πρώτης όψεως που όμως έχει πολύ “ψωμί” αν το εξετάσεις καλύτερα. Η διαφοροποίησή των Venus σε σχέση με συναφείς μπάντες του χώρου είναι οι πολλές δόσεις καθαρού heavy metal που “νοστιμίζει” το μείγμα καθιστώντας το κατά κάτι πιο οικείο και ορθόδοξο σε σχέση με τον χαμό που επικρατεί. Φρενήρης riffoλογία από το δίδυμο τους οποίους θα χαρακτήριζα “τέρατα” δεξιοτεχνίας. Είτε στα δομικά riffs που σε οδηγούν σε vertigo αν προσπαθήσει το αυτί σου να τα αναλύσει και “κουδουνιστά” licks και solos, μια φόrμουλα που σπανίως έχω συναντήσει στα χρόνια που ασχολούμαι με το αντικείμενο. Ρυθμικώς επικρατεί η σπίντα και εκεί παρελαύνουν οι επιρροές από καταιγιστικό blasted thrash και death και οι οποίες αποδίδονται με μαεστρικό τρόπο. Τρομεροί δεξιοτέχνες στα οργανά τους ο δε Βεργίνης growlάρει με cargoylικό τρόπο ενώ ο Αβτζής μου θύμισε τον Mat Barlow και τα καταφέρνει εξίσου καλά δίνοντας την heavy / power πινελιά που προανέφερα.
Ο ήχος είναι καλός και θα μπορούσα να πω και ιδιόρρυθμος, με τις κιθάρες να είναι μεν λίγο πίσω αλλά πολύ smoothy κάτι που τελικά ίσως και να δίνει το πλεονέκτημα της καθαρότητας, σε άλλη περίπτωση το υλικό θα ακουγόταν υπέρ του δέοντος χαοτικό και σίγουρα ο ακροατής θα έχανε το τόπι.
Όλα τα κομμάτια είναι ενδιαφέροντα και θα αποσπαστεί η προσοχή του ακροατή σε σημεία όπως το “The Observatory” που θυμίζει The Haunted των δυο πρώτων album τους (και ένα solo part που μάλλον είναι “ρεμπέτικο”), το “The Arrythmic Pulse of Universe” με intro που ίσως να έχει αφετηρία στον Γούντυ τον Τρυποκάρυδο πριν γυρίσει σε φοβερό death metal riffing και έξοχο τελείωμα, στη Λούνα Πάρκ αισθητική του “Venus Legacy” που επίσης τελειώνει punk rockικώς και στο “Alive” που ξεκινάει σαν ακουστικό ιντερλούδιο πριν ξεσπάσει σε ένα επικό Motorheadοειδές θέμα. Από εκεί και πέρα το “Obscured Until Observed” συμπληρώνεται με το πολύ καλό “Sons of Grus” που ανήκει στον melodic death χώρο και δη τους παλαιούς In Flames, το επίσης The Haunted-like όσο και κάργα heavy “City of Nektron” (φοβερό solo και φινάλε), το θυελλώδες “Circus Strange” που μοιάζει σαν μίξη των Death, των Mekong Delta και των Coroner, τo “Artificially Prolonged Existance” που είναι σαν παρτούζα των Dark Tranquillity του debut τους με τους Sanctuary (ζντόινγκ!) και ο 11λεπτος επίλογος “Subatomic Search for Human Consciousness” που θεωρώ ότι είναι μια περίληψη όλων των στοιχείων που ταυτοποιούν τους Venus.
Αν και έχει προηγηθεί το EP “Project Lamda” το καλοκαίρι του 2022, το πρώτο full length των Venus χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικό και οι όποιες επιφυλάξεις (και σε καμία περίπτωση μομφή) αφορούν την τεσνολογική διάσταση του “Obscured Until Observed” (που όπως έχω αναφέρει πολλάκις είναι πρωτίστως θέμα budget και όλοι ξέρουμε τι αναστεναγμούς φέρνει αυτό το θέμα σε κάθε σχήμα που ξεπετάγεται τη σήμερον) όχι τόσο ως προς τα αυτιά του γράφοντα (που είναι και λίγο κάφρος και δεν καταλαβαίνει από “βρωμιές”) αλλά κυρίως ως προς την αποδοχή από το μέσο ακροατήριο. Που όμως είναι περιορισμένο γιατί πρόκειται για δύσκολη μουσική που η αφομοίωσή της εξαρτάται από την προσοχή που θα προσδώσει ο ακροατής. Κατά τ’ άλλα, είναι άξιοι συγχαρητηρίων τόσο για το αυθεντικό attitude που έχουν απέναντι στο metal όσο και για την τεχνική δεινότητά τους. Ευελπιστώ σε αναγνώριση και ψυχανεμίζομαι λαμπρό μέλλον. Ίδωμεν.
Facebook: https://www.facebook.com/VenusSciFi
1016 
