Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Scarlet Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 17 Νοεμβρίου 2023
32 χρόνια πορείας, 13 full length και μια διαδρομή που παρότι είναι γεμάτη εξαιρετικές δουλειές, ουδέποτε έλαβε της προσοχής που της άξιζε.
Οι εξ Ιταλίας Eldritch συζητήθηκαν αρκετά στην αρχή της καριέρας τους, με album όπως “Headquake” και “El niño”, να τους στρώνουν τον δρόμο ως το next big thing στην prog σκηνή. Δυστυχώς η μοίρα τους ήθελε ως τίμιους και σταθερά αξιοπρεπείς, αντί για πρεσβευτές του ήχου και μεγάλο όνομα. Το σχήμα δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τους πρώτους του δίσκους και παρά τις πολύ καλές κυκλοφορίες τους, δεν έβγαλε ποτέ εκείνον τον δίσκο που θα τους έκανε ευρύτερα γνωστούς, ενώ η πτώση του ιδιώματος με την πάροδο του χρόνου, σε συνδυασμό με την ξεκάθαρη αγάπη του συγκροτήματος για τα ‘90s, σίγουρα δεν βοήθησαν.
Να ‘μαστε λοιπόν εν έτει 2023, με το νέο πόνημα των Eldritch να επιβεβαιώνει το γιατί αυτό το group είναι κάργα αδικημένο, μιας και το “Innervoid” αποτελεί μια ακόμα καλή προσθήκη στην καθόλα ενδιαφέρουσα δισκογραφία τους. Στην προκειμένη όμως, έχουμε και μια πολύ σημαντική αλλαγή στη σύνθεσή τους, μιας και το εν λόγω full length αποτελεί και το πρώτο των Ιταλών χωρίς τον Terence Holler πίσω από το μικρόφωνο, με τον Alex Jarusso να αναλαμβάνει τα φωνητικά. Συγκρίσεις δεν θα κάνω, αλλά σίγουρα μπορώ να πω πως η επιλογή ήταν αρκετά πετυχημένη και κοντινή σε χροιά με τον προκάτοχό του.
Στα του δίσκου τώρα. Το “Innervoid” διαθέτει όλα τα καλά χαρακτηριστικά των Eldritch, έτσι όπως εμφανίζονται (σχεδόν) σε κάθε κυκλοφορία τους και προσωπικά το συγκαταλέγω στις καλύτερές τους, μιας και ο αέρας αλλαγής που φέρνει ο Jarusso, δείχνει να τους ανανεώνει.
Οι στυλοβάτες του group, aka Eugene Simone & Oleg Smirnoff (κιθάρα & πλήκτρα αντίστοιχα) παραδίδουν για πολλοστή φορά μια δουλειά βουτηγμένη στα mid ‘90s, η οποία χάρη και στη συμβολή των Raffahell Dridge (drums), Rudj Ginanneschi (κιθάρα) και Dario Lastrucci (μπάσο), αποτελεί ένα μικρό prog διαμαντάκι, το οποίο αφουγκράζεται σε σημεία και τον σύγχρονο ήχο (χωρίς να τον ενστερνίζεται βέβαια).
Το album είναι πραγματικά απολαυστικό, άπαξ και είσαι fan του είδους, και αποτελεί έναν ακόμα λόγο για να απορείς το πώς οι συμπαθέστατοι Ιταλοί δεν έλαβαν ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο, ακόμα κι όταν η σκηνή ήταν στα ντουζένια της.
“Handful of Sand”, “Elegy of Lust”, “To the End”, “Wings of Emptiness”, “From the Stars”, “Lost Days of Winter” και “Forgotten Disciple” αποτελούν μικρές ηχητικές οάσεις για όσους αρέσκονται σε prog-power ακούσματα και την τρανή απόδειξη πως όταν αγαπάς κάτι και το κάνεις με μεράκι, το αποτέλεσμα πάντα σε δικαιώνει.
Εν κατακλείδι, όσοι γνωρίζουν τι εστί Eldritch, θα βάλουν το “Innervoid” στο repeat, γιατί του αξίζει. Όσοι δεν έχει τύχει να ασχοληθούν με την μπάντα, η εν λόγω κυκλοφορία είναι μια αρκετά καλή ευκαιρία για να τη γνωρίσουν, όντας ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική της prog μπάλας που παίζει το group τα τελευταία χρόνια.
Αν θες λοιπόν ποιοτικό progressive με ‘90s χαρακτήρα, τότε η νέα δουλειά των Eldritch είναι μονόδρομος για φέτος!
https://www.facebook.com/Eldritchband/
417 
