Είδος: Black metal
Εταιρεία: FYC Records
Ημ. κυκλοφορίας: 25 Μαρτίου 2023
Το black metal, ή για να φανώ δίκαιος, οι μουσικοί που το “υπηρετούν” ολοένα εξελίσσονται και φέρνουν το είδος κοντά σε ως τώρα αντίρροπους ήχους. Αυτή η εξέλιξη είναι φυσικό επακόλουθο της ανήσυχης ανθρώπινης φύσης που πάντοτε ψάχνει νέους τρόπους για να εκφράσει αυτό που νιώθει κατά συγκεκριμένες περιόδους.
Υπήρχαν πάντοτε οι τρελοί που έβγαιναν πρώτοι από το μαύρο comfort zone (Ulver, Arcturus για παράδειγμα) και έτσι φτάνουμε στο σήμερα να ακούμε δουλειές σαν την πιο πρόσφατη των DHG. Και οι Dødsferd λοιπόν, με αρκετά χρόνια πορείας, ξεκινώντας από την πρώιμη raw black metal φάση, άλλαζαν ολοένα κουστούμι ανάλογα με το μήνυμα που ο Wrath/Father W ήθελε να μοιραστεί με τους ακροατές.
Ο κατά κόσμον, Νίκος Σπανάκης συνεργάζεται τώρα με τον φίλο του Sarvok και δίνει μελωδική φόρα σε κάποια ποιήματα του που κυκλοφόρησαν ως “Θαμμένος στη Γη του Ονείρου” μέσω των εκδόσεων Όστρια. Οπότε όπως κάποιος θα σκεφτόταν, μιλάμε για μια πολύ προσωπική δουλειά που βάζει τον άνθρωπο στο κέντρο τη; κοινωνίας που τον εκμεταλλεύεται. Τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα λόγια του δίσκου.
Δωδέκατη ολοκληρωμένη προσπάθεια για την “σκοτεινή” πλευρά του Νίκου Σπανάκη, όπου για μια ακόμη φορά συνεργάζεται με τον Sarvok, αλλά όπως φαίνεται και από τον τίτλο, με εκείνον αυτή τη φορά, να έχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο κομμάτι της ατμόσφαιρας. Αυτό φαίνεται κιόλας από το εναρκτήριο track “Το βάρος να νιώθεις δυνατός” που είναι η ας πούμε ορχηστρική εισαγωγή στο κεντρικό θέμα.
Όπως και το επόμενο “… και το είδος σας θα ακολουθήσει” είναι ιδέες του παρελθόντος που παίρνουν εδώ νέα πνοή δείχνοντας παράλληλα και συναισθηματική διαχρονικότητα του δημιουργού τους. Στη συνέχεια, εξαφανίζονται τα απεγνωσμένα black metal φωνητικά που δίνουν τη θέση τους σε απαγγελία που αναδεικνύει και την ποιητική υπόσταση του Νίκου.
Στο “Πολέμιος της Κοινωνικής σας Σήψης”, ο Wrath κάνει μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής που λόγω γλώσσας είναι δύσκολο να μην αντιληφθείς. “Για κάποιον λόγο έφτασα ως εδώ, να παλεύω για ένα μέλλον που καθημερινά αμαυρώνουν με τις αμαρτίες τους” μας απαγγέλει πετώντας βέλος κατά της ευρύτερης κοινωνίας που έχει φέρει στα όρια τους ανθρώπους που την απαρτίζουν.
Το νέο album των Dødsferd είναι αν μη τι άλλο πειραματικό και το “Εγκατάληψη” το επιβεβαιώνει, εργαλειοποιώντας την τοπική μας μουσική παράδοση (στο φόντο μοιρολόι), φιλτράροντας το μέσα από ονειρική ambient.
Τελειώνοντας, έρχεται η “Μοναξιά” και ένα ακόμη ποίημα έρχεται για να ανατριχιάσει τον ακροατή υπό την όμορφη ατμόσφαιρα που συνδέει ευχάριστα black metal/folk/ambient, αφήνοντας εν τέλει τον συνταξιδιώτη ακροατή γεμάτο συναισθήματα. Από θέμα παραγωγής όλα είναι θετικά, αλλά θα ομολογήσω πως το εξώφυλλο δεν δίνει απόλυτο δίκαιο στο περιεχόμενο, όμως αφού ο καλλιτέχνης θεωρεί πως αυτό περιγράφει απόλυτα τη σκέψη του, ποιος είμαι εγώ να αντιτεθώ.
Δεν είναι βέβαια, η τυπική κυκλοφορία που θα περίμενε κανείς υπό το όνομα Dødsferd, αλλά το δίχως άλλο, μια προσεγμένη από όλες τις απόψεις δουλειά που αξίζει να ακούσει κανείς ανεξαρτήτου ηχητικού προσανατολισμού.
Εν κατακλείδι, η ενδοσκόπηση του Νίκου Σπανάκη είναι παρόμοια με οποιουδήποτε εξ ημών και σίγουρα στις δύσκολες μέρες μας όλοι μας ταυτιζόμαστε. Εξάλλου, τα λέει όλα στο τέλος:
“Δεν είχες ποτέ την ευκαιρία, αλλά δεν απαίτησες ποτέ τη δύναμη να απομακρυνθείς από αυτόν τον αηδιαστικό εφησυχασμό”.
Facebook: https://dodsferdofficial.bandcamp.com/
692 
