Είδος: Post metal
Εταιρεία: Pelagic Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Μαΐου 2023
Νέα δισκογραφική δουλειά από τους The Ocean Collective, και μεγάλη μερίδα του ελληνικού κοινού σίγουρα θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας που η πολυαγαπημένη τους μπάντα τούς έχει ετοιμάσει νέα μουσική. Το “Holocene” είναι το follow-up σε αυτό που μάλλον είναι το συνθετικό και εμπορικό peak –έως τώρα, τουλάχιστον– των Γερμανών post metallers, δηλαδή τα δύο διαδοχικά volumes του “Phanerozoic”.
Βέβαια, το ίδιο το συγκρότημα δεν είναι πολύ ξεκάθαρο στις δηλώσεις του ως προς το αν πρόκειται για ένα «κανονικό» νέο album ή αν προορίζεται για να λειτουργήσει ως appendix στους δύο προηγούμενους δίσκους. Μάλιστα, οι Ocean λένε πως ήδη γράφουν τον διάδοχο (ή το αδερφάκι;) του “Holocene”· ένα πιο heavy-oriented “Holocene pt II” μάλλον. Άρα, μήπως εδώ έχουμε το πρώτο μέρος ενός ακόμα διπλού χτυπήματος;
Παράλληλα, αναφέρονται στις προθέσεις τους να εξερευνήσουν νέους ορίζοντες, αρχής γενομένης από το φετινό “Holocene”. Μα παρ’ όλα αυτά, βγάζουν στην κυκλοφορία τραγούδια ηλικίας ήδη δύο ετών, κατά δήλωση των ίδιων πάλι, κυρίως παλιότερες, σκόρπιες ιδέες του πληκτρά Peter Voigtmann που ανέλαβε να «επιμεταλλώσει» ο Robin Staps. Ναι, ξέρω· μπέρδεμα.
Σε κάθε περίπτωση, εδώ παρουσιάζουν οκτώ καινούργιες συνθέσεις, συνολικής διάρκειας 50 λεπτών και, πράγματι, οι πρώτες εντυπώσεις πιάνουν κάτι σαν απόηχο της “Phanerozoic” φάσης τους, αλλά και κάτι σαν διακριτική κίνηση αλλαγής (σίγουρα, πάντως, όχι τόσο τρανταχτή σαν αλλαγή γεωλογικής εποχής).
Ακούγοντας το “Holocene”, παρατηρώ πως το α’ μισό φανερώνει μια προτίμηση σε λιτές, ατμοσφαιρικές δομές, ambient αύρα και minimal post rock. Σχεδόν 20 λεπτά μετά την πρώτη νότα, δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τα καθαρά, μελωδικά φωνητικά του Staps, σχετικά απογυμνωμένες ενορχηστρώσεις που προκρίνουν τον synth-ladden ήχο και το programming αντί βαρέων και πιο περίπλοκων κιθαριστικών riffs, αλλά και σαφή vocal-driven εκδίπλωση. Τα πρώτα δείγματα με τα singles “Preboreal” και “Sea of Reeds” είναι ενδεικτικά του ύφους.
Αν είχατε φάει σκάλωμα με το πρόσφατο post metal των Ocean, όπως εξελίχθηκε από τις hardcore/post hardcore/mathcore απαρχές τους και έφτασε να τιμά τους Cult of Luna, διανθίζοντάς αυτές τις εμφανείς επιρροές με στοιχεία από Mastodon και Tool, θα σας ξαφνιάσει η χαμηλών τόνων πλευρά του “Holocene”, όπου κυριαρχεί μια ροπή προς την ακηδία.
Ουσιαστική αλλαγή στις δυναμικές και εισαγωγή έντονου metal χαρακτήρα θα βρείτε από τα μισά του δίσκου κι έπειτα, όταν σταδιακά το πέρασμα από το “Atlantic” στο “Subboreal” δίνει τις πρώτες εντάσεις με κιθαριστική βία και brutal φωνές. Στο πολύ programming, τα χάλκινα πνευστά και τα samples με spoken μέρη (κάτι γαλλικά εκεί πέρα, καταστασιακής έμπνευσης) προστίθενται τα γυναικεία φωνητικά της Karin Park στο “Unconformities”, ένα track που δεν «συμμορφώνεται» με το ύφος του υπόλοιπου δίσκου.
Στο κλείσιμο, περιμένουν τα ήδη γνωστά “Parabiosis” και “Subatlantic”, όπου πάλι το στίγμα της μουσικής νηνεμίας είναι εδραίο, αλλά συνδυάζεται με τραχύτητα και επιθετικότητα, αναδίνοντας κάπου κάπου μια κάπως proggy αίσθηση.
Το “Holocene” περιέχει όμορφη μουσική, καλά εκτελεσμένη και με φροντισμένη παραγωγή. Είναι εύκολο album, που δεν απαιτεί χρόνο για να μπεις στον κόσμο του και δεν έχει εκπλήξεις. Εκτός από μία, σημαντική μάλλον: ότι δεν έχει εκπλήξεις. Και αυτό, εμένα τουλάχιστον, μου στερεί κάτι καίριας σημασίας, το οποίο φτιάχνει πρόσφορο έδαφος για συγκινήσεις. Δίχως να μπορώ ακόμα να το στοιχειοθετήσω επαρκώς, αυτό που προσφέρουν εδώ οι Ocean μού γεννά μια αίσθηση ολιγωρίας. Τέλος πάντων, is is what it is. Και θεωρώ ότι πιο πολλά θα κριθούν όταν με το καλό βγάλουν το “Holocene II” ή όπως αλλιώς θα λέγεται.
Official Site: https://www.theoceancollective.com/
Facebook: https://www.facebook.com/theoceancollective
Instagram: https://www.instagram.com/theoceancollective/
577 
