Είδος: Symphonic metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Ιανουαρίου 2023
Ύστερα από μία σειρά συμπαθητικών album, οι symphonic metallers από τη Γερμανία, Beyond the Black, μεταπηδούν από την αγκαλιά της Napalm Records και στοχεύουν ακόμα ψηλότερα κυκλοφορώντας το πέμπτο full length τους από τη Nuclear Blast.
Διόλου τυχαία η επιλογή να είναι ομώνυμος ο δίσκος, μιας και η μπάντα θέλει να εδραιωθεί πλέον και να μπει στα μεγάλα συμφωνικά σαλόνια. Και το καταφέρνουν η αλήθεια είναι, αλλά κακά τα ψέματα, σε ένα είδος που έχει περάσει προ πολλού τον μήνα του μέλιτος και πλέον διανύει μία μακρά περίοδο ρουτίνας, το να κεντρίσεις το ενδιαφέρον του εν λόγω κοινού δεν θέλει πολύ κόπο. Αρκούν μία χούφτα καλές συνθέσεις και τσουπ, γίνεσαι talk of the town.
Τουτέστιν, οι Beyond the Black, με μπροστάρισσα την εξαιρετική Jennifer Haben (η οποία έχει στεφτεί στο παρελθόν νικήτρια σε γερμανικό talent show), παραδίδουν έναν καθόλα αξιόλογο δίσκο που δικαίως τους ανεβάζει επίπεδο, χωρίς όμως να συστήνουν κάτι ουσιαστικά καινούριο στο είδος που υπηρετούν. Είναι κακό αυτό; Σίγουρα όχι, απλώς μία νέα πρόταση θα ήταν μία ευχάριστη (κι ευπρόσδεκτη) έκπληξη, αντί της (όμορφης) πεπατημένης.
Εν τέλει, τι θα ακούσεις στο “Beyond the Black”; Ευκολομνημόνευτα τραγούδια, με αισθητική που χαιρετίζει και τιμάει τους Within Temptation, φοβερές ερμηνείες, κολλητικά ρεφρέν, απαστράπτουσα παραγωγή και μοντέρνα προσέγγιση σε ό,τι αφορά τον ήχο, παίζοντας μπάλα στο pop πεδίο που ορθώς έχουν στήσει οι Amaranthe.
Το εναρκτήριο “is There Anybody Out There?” αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα του ύφους του group κι αποτελεί σίγουρα μία από τις καλύτερες στιγμές του album, αγκαζέ με τα “Free Me”, “Into the Light”, “Wide Awake”, “Dancing in the Dark” και “I Remember Dying”.
Οι Beyond the Black, με το ομώνυμο album τους, κάνουν όντως ένα βήμα μπροστά και για τον γράφοντα, το μόνο που μένει είναι να εξελίξουν τον ήχο που υπηρετούν, μπολιάζοντάς τον με περισσότερα δικά τους στοιχεία, ούτως ώστε να ξεχωρίσουν ακόμα περισσότερο από την κορεσμένη female fronted μάζα. Τα φόντα τα έχουν άλλωστε.
Τα 42 λεπτά του “Beyond the Black” ακούγονται πολύ ευχάριστα και πάντα είναι καλοδεχούμενες οι άρτιες δουλειές. Οι fan της σύγχρονης symphonic σκηνής θα το εκτιμήσουν και θα το ακούσουν ξανά και ξανά. Άλλωστε, στους τυφλούς επικρατεί ο μονόφθαλμος, αλλά τουλάχιστον ο εν λόγω μονόφθαλμος ξέρει τι κάνει.
407