Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Οι Crows όμως, έβγαλαν τα δικά μας με το εξαιρετικό τους “Beware Believers” με το οποίο στις αποσκευές τους θα επισκεφτούν την Αθήνα τον Ιανουάριο (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). Ο Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί με τον James Cox, τραγουδιστή των Crows, για την ιστορία πίσω από την μπάντα και τη διαδρομή τους ως σήμερα.
-Καλησπέρα, James και σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Μια εξαιρετική αναγέννηση του post punk λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία. Πως καταλήξατε να υμνείτε έμμεσα τεράστιες μπάντες σαν τους Joy Division;
Punk / Post-Punk / Rock, πες το όπως θες. Αυτά τα είδη μουσικής έχουν γεννηθεί και εμπνέονται από την απόγνωση και το θυμό ενάντια στη ζωή γενικά. Οπότε αν εκείνη δεν είναι καλή, θα υπάρχει μια ανταπόκριση των ανθρώπων που θέλουν να δημιουργήσουν μουσική σαν εκτόνωση και σαν αντίδραση. Η μουσική υπήρξε πάντοτε εκτόνωση για αυτήν την μπάντα και αντίδραση στην καθημερινότητα μας. Οι άνθρωποι εδώ έχουν ζήσει στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους οικονομική κρίση και ένα γενικότερο πολιτικό χάος στο Η.Β. και την Ιρλανδία. Έχουν γίνει μηδαμινές ή καθόλου αλλαγές σε αυτά τα νησιά όσο ζω, αλλά ευτυχώς μέσα από αυτό αναδύεται θετική δημιουργικότητα. Θα έλεγα πως είναι ο κύριος λόγος που τόση καλή μουσική ξεχύνεται. Είναι μια λάμψη στο σκοτάδι.
-Τα κοράκια λέγεται πως είναι τα εξυπνότερα πτηνά. Γιατί τα επιλέξατε σαν όνομα. Έχει να κάνει με το χρώμα τους που τρόπον τινά ταιριάζει με τον μελαγχολικό σας ήχο;
Αρχικά είχαμε διαφορετικό και μακρύτερο όνομα, αλλά αποφασίσαμε να το μικρύνουμε σε Crows. Πάντα αναρωτιέμαι αν ήταν η σωστή απόφαση, όμως συχνά άνθρωποι μου λένε πόσο τους αρέσει το όνομα και πόσο μας ταιριάζει, όποτε είμαι χαρούμενος που αρέσει και συνδέομαι τελικά με αυτό.
-Πως γνωριστήκατε μεταξυ σας; Θα ήθελες να παρουσιάσεις τα υπόλοιπα μέλη;
Ξεκινήσαμε τους Crows όταν σπουδάζαμε στο πανεπιστήμιο και όλοι είχαμε κοινά μουσικά γούστα (Cramps, Count Five, Del Shannon) και θέλαμε να φτιάξουμε ένα συγκρότημα. Εγώ, ο Steve Goddard (κιθάρα) και ο Jith Amara (μπάσο) ήμασταν παρέα στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ενώ ο Sam Lister (τύμπανα) προστέθηκε στην μπάντα λίγο αργότερα όταν ο προκάτοχος του, Laurence Rushworth μετακόμισε στην Αμερική.
-Από που αντλείτε έμπνευση για να γράψετε μουσική και στίχους;
Στιχουργικά, η έμπνευση με χτυπάει οπουδήποτε. Μπορεί να είναι διαβάζοντας τα νέα, βλέποντας ντοκιμαντέρ ή διαβάζοντας κάποιο ποίημα. Μια ιδέα θα τρυπώσει στο μυαλό μου, θα τη σημειώσω και χτίζω από κει και πέρα. Μουσικά, συνθέτουμε όλοι μαζί, ίσως κάποιος έχει την ιδέα και όλοι μαζί θα την οικοδομήσουμε ως την ολοκλήρωση.
-Η στυλιστική διαφορά σας με τους υπόλοιπους είναι η ψυχεδελική ατμόσφαιρα που έχουν αρκετά τραγούδια σας. Ποιες μπάντες σας επηρρέασαν σε αυτό;
Νομίζω αυτό πηγάζει από τις πρώτες μέρες μέρες, όταν ήμασταν μια μπάντα που λάτρευε τους Deerhunter, The Black Angels και Osees. Θέλαμε πάντοτε να γράψουμε τέτοια μουσική, αλλά ταυτόχρονα να την κάνουμε βαρύτερη, οπότε νομίζω πως χορεύουμε μεταξύ ιδιωμάτων ανάλογα με το πως αισθανόμαστε και τι ακούμε εκείνη την περίοδο.
-Το debut album σας “Silver Tongues” κυκλοφόρησε 4 χρόνια μετά τη δημιουργία σας. Γιατί άργησε τόσο;
Άργησε γιατί περιοδεύαμε συνεχώς. Μας άρεσε πολύ να παίζουμε ζωντανά (συχνά εις βάρος της κυκλοφοράς μουσικής), οπότε απλά κυκλοφορούσαμε singles και Eps που θα μας επέτρεπαν να περιοδεύουμε. Ίσως έπρεπε να το έχουμε κάνει νωρίτερα, θεωρώ όμως επίσης, πως το ότι αργήσαμε είχε ως αποτέλεσμα κάτι για το οποίο είμαστε πραγματικά περήφανοι, σε αντίθεση με κάτι που θα ήταν βεβιασμένο και απλά γιατί πρέπει να γίνει.
-Μέσω της Balley records του Joe Talbot (The Idles). Ήταν σημαντικό να υπάρχει υποστήριξη από άτομα που είναι ήδη στο παιχνίδι; Σας άνοιξε πόρτες αυτό το γεγονός;
Ο Joe ήρθε να μας σώσει όταν κανείς άλλος δεν ήθελε να αναλάβει το album. Μας έκαναν άθλιες προσφορές που δεν μας ταίριαζαν. Ο Joe ήρθε και μας είπε πως θα γίνει όπως με δικούς μας όρους. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους στην Balley που άλλαξαν την τροχιά της μπάντας για τα καλά. Περιοδεύσαμε με τους Idles στο Η.Β., γεγονός που πραγματικά μας απογείωσε, μιας που οι οπαδοί τους είναι πλέον και δικοί μας. Ήταν αμφίδρομα αποδοτικό και αποκτήσαμε καλούς φίλους στη διαδρομή.
-Φέτος επιστρέψατε με το “Beware believers”, ένα δυνατό album. Αυτή τη φορά μέσω της Bad vibrations records. Γιατί αλλάξατε στέγη αν μου επιτρέπεις να ρωτήσω;
Η ιδέα ήταν εξαρχής να γίνει ένα album με την Balley. Είναι μια αρκετά μικρή ομάδα και πολύ απασχολημένοι με τους Idles, τόσο που ένιωσαν πως δεν έχουν τον χρόνο να αφοσιωθούν 100% για μια ακόμη κυκλοφορία. Η Bad Vibrations υπήρξαν οι Λονδρέζοι promoters μας σε όλη μας την καριέρα και όταν ο Keith (ιδιοκτήτης της BV) είπε πως ήθελε να ανοίξει μια εταιρεία, ήταν αυτονόητο πως θα ήμασταν οι πρώτοι της. Συνεργάστηκε με τη Fuzz Club, τους οποίους θαυμάζαμε καιρό και ήταν ένας παραδείσιος συνδυασμός. Έκανα εξαιρετική δουλεία με τον δίσκο και είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι για ό,τι καταφέραμε όλοι μας το 2022.
-Ποιοι είναι οι πιστοί στους οποίους απευθύνεστε; Τι ακριβώς πρέπει να προσέχουμε;
Ο τίτλος έρχεται από την πολιτική κατάσταση παγκοσμίως αυτή τη στιγμή και τα τελευταία χρόνια. Τα λεγόμενα “fake news” και το πως παρεισφρύουν σε όλες τις πλευρέςκαι ο κίνδυνος της παραπληροφόρησης για τις ζωές μας.
-Ετοιμάζεστε να επισκεφτείτε την Ελλάδα όταν ο νέος χρόνος έρθει. Θα είναι η πρώτη σας φορά εδώ; Τι περιμένετε να βρείτε στη χώρα μας;
Νομίζω μόνο ο Sam έχει επισκεφτεί τον μοναδικό σας τόπο και τον ερωτεύτηκε, άρα ανυπομονώ να σας επισκεφτώ προσωπικά. Είναι ένα μέρος που καιρό ήθελα να δω και είναι έξτρα μοναδικό που η πρώτη μου επίσκεψη θα είναι και η πρώτη μουσική εμφάνιση. Είμαστε όλοι πολύ ενθουσιασμένοι.
-Θυμάσαι την αίσθηση του να βγαίνεις στη σκηνή πρώτη φορά; Πόσο σημαντικά είναι τα live για σένα;
Το μόνο που πάντοτε πραγματικά λάτρευα είναι να παίζω ζωντανά μουσική. Από όταν έπιασα πρώτη φορά κιθάρα στα 12 ως τη συναυλία μας στο Βέλγιο πριν από λίγο καιρό. Νιώθεις πάντα το ίδιο ωραία και το συναίσθημα δεν παλιώνει. Το αγαπώ, είναι το πάθος μου. Με σκίζει στα δυο το άγχος και γεμίζω ταυτόχρονα με θετική ενέργεια. Θα υπάρχει στον κόσμο άλλο τόσο όμορφο συναίσθημα. Είναι τα πάντα για μένα.
-Ποια είναι η συναυλία που έχει δει και δεν θα ξεχάσεις ποτε;
Nick Cave & The Bad Seeds στο Apollo theater το 2015. Μου άλλαξε τη ζωή. Θα τη θυμάμαι για πάντα. Η Daniela Johnston στο Union Chapel το 2012 ήταν πολύ σπέσιαλ επίσης, και support ήταν οι British Sea Power.
-Αν είχες τη δύναμη να σβήσεις ένα album από τη μνήμη της ανθρωπότητας ποιο θα διάλεγες; Ποιο θα έπρεπε να είναι αναγκαστική ύλη στο σχολείο;
ΣΒΗΣΕ: τη δισκογραφία του David Guetta.
ΔΙΔΑΞΕ: Neil Young – “Harvest”
-Ως επίλογο θα ήθελα να χρησιμοποιήσει κάποιους στίχους σας ως πρόσκληση για τη συναυλία σας στην Αθήνα.
“Healing”
I’ll rip the lump out of my throat, using my teeth.
Swallow it back, carry the weight, in my stomach.
It’ll be music, to my worn out ears, finally.
You cut off your ears, long ago.
I’m hearing voices, speak through the dark, I’m sat here breathing oil
I’m sat here breathing oil
What begun in honesty it, ended so far away
“Please stay” I whisper as you
“Please stay” I whispered as you, closed the door behind you.
I’m paying for sins that I don’t
I’m paying for sins that I don’t barely remember, I know.
How can you search for healing
How can you search for healing at the feet of the one who broke you?
I know that everything hurts.
But I know that everything can heal.
I feel so good without you
But I feel lost without you.
485 
