Οι Γερμανοί blacksters Groza επισκέπτονται τη χώρα μας 8 και 9 Δεκεμβρίου (Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα) και ο κιθαρίστας/τραγουδιστής τους P.G. απαντά τις ερωτήσεις του Δημήτρη Μαρσέλου χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Από που ξεκίνησε,τι σχέδια έχουν, πρέπει να διαχωρίζεται η τέχνη από το δημιουργό της; Αυτά και άλλα πολλά επί της οθόνης.
-Καλησπέρα και ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Πως πήγε το tour σας τον Αύγουστο;
P.G.: Το tour πήγε τέλεια. Πολύς παθιασμένος κόσμος στις συναυλίες μας σε όλη την Ευρώπη, που φαίνεται να ενδιαφέρονται για τη μουσική όσο και εμείς. Επίσης καταφέραμε να διευρύνουμε το κοινό μας, σε νέες φάτσες που δεν μας είχαν ξαναδεί, παίξαμε σε νέες πόλεις, που από μόνο του ήταν υπέροχο γεγονός. Σίγουρα δεν μπορούμε να παραπονεθούμε.
-Groza σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διάφορες σλαβικές γλώσσες. Καταιγίδα, τρόμος, αποστροφή. Ποιο από αυτά περιγράφει καλύτερα τη μουσική σας; Είχατε συζητήσει εναλλακτικά ονόματα για το συγκρότημα;
P.G.: Νομίζω πως κάθε μετάφραση περιγράφει διαφορετικές στρώσεις της μουσικής μας, για αυτό είναι τόσο ταιριαστό όνομα. Όχι, άλλα ονόματα δεν είχαν συζητηθεί, για τον απλούστατο λόγο πως τότε ήμουν μόνος μου και διάλεξα το όνομα όταν πρωτοέγραψα τα τραγούδια και δεν είχα ακόμη ζητήσει ακόμη από κάποιον να έρθει στην μπάντα. Απλά δεν υπήρχε κανείς να συζητήσω για αυτό τότε.
Και προφανώς το όνομα είναι μια ξεκάθαρη παραπομπή στον πρώτο δίσκο των Mgla. Είχα μια setlist από μια συναυλία τους κρεμασμένη στο δωμάτιο μου δίπλα στον υπολογιστή, όπου εργαζόμουν για τα κομμάτια. Είχα εμμονή με το “Exercises in Futility” τότε (ακόμη και τώρα, χαχαχα). Και όταν έπρεπε να δώσω τίτλο στα πρώτα demos, επέλεξα αυτό ως προσωρινό τίτλο, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Όταν έψαξα όλες τις διαφορετικές έννοιες της λέξης, βρήκα νόημα και έτσι, το κράτησα.
-Ποιες μπάντες άκουγες περισσότερο μεγαλώνοντας; Πότε αντιλήφθηκες πως θες να σχηματίσεις μια μπάντας και τι σε οδήγησε στο black metal;
P.G.: Πολύ κλασικό rock / heavy metal από τα 70s και 80s, επειδή αυτά ακουγόντουσαν στο σπίτι όσο μεγάλωνα. Πολύ Black Sabbath, Zeppelin, Motörhead, Metallica… ξέρεις. Τα κλασικά. Όσο μεγάλωνα άρχισα να ανακαλύπτω και διαφορετικά πράγματα. Grunge, Death Metal, ακόμα και κάποια ηλεκτρονικά ή κινηματογραφικά soundtracks. Αλλά το Extreme Metal ήταν το πιο ενδιαφέρον και ενθουσιώδες για μένα, οπότε βουτούσα ολοένα βαθύτερα σε αυτό, ανακάλυψα τα κλασικά Black Metal albums και πωρώθηκα με το είδος, την ατμόσφαιρα και τη θεματολογία του.
Όσον αφορά στον σχηματισμό μπάντας, ήμουν πάντα μέλος κάποιας και ήξερα ήδη να παίζω κάποιες συγχορδίες στην κιθάρα. Το να παίζεις μουσική ζωντανά είναι η ουσία. Μου αρέσει να γράφω επίσης, αλλά τα live είναι εκείνα που με τραβάνε περισσότερο στη μουσική. Αυτό ήταν που με έκανε να γίνομαι μέλος συγκροτημάτων από μικρή ηλικία. Και τότε αφού γνώρισα το Black Metal, έγινε φυσικό το να θέλω να σχηματίζω μπάντες για το είδος.
-Ποια albums ξεχωρίζουν ως τα πιο σημαντικά για τη δημιουργία και την εξέλιξη των Groza;
P.G.: Πάρα πάρα πολλά. Δύσκολο να διαλέξω. Αλλά ορίστε τρία προφανή albums που βγαίνουν αβίαστα από το μυαλό μου.
Mgla – “Exercises in Futility”
UADA – “Devoid Of Light”
Harakiri For The Sky – “Aokigahara”
-Υπάρχουν κουτσομπόληδες που λένε πως οι Groza είναι μια ξεπατικοτούρα άλλων ήδη διάσημων σχηνάτων. Ίσως φταίνε οι μάσκες. Ποια είναι η απάντηση σου σε τέτοια σχόλια;
P.G.: Δες πιο πάνω (χαχαχα). Ξεκίνησα τους Groza ως φόρο τιμής και λατρείας στους Mgla. Οπότε, περίμενα τέτοιες συγκρίσεις και δεν με ενοχλούν. Μόνο αυτοί που λένε πως “ανεβήκαμε στο τρένο του hype” για να κονομήσουμε με ενοχλούν. Είναι απλά λάθος και προσβλητικό για μένα. Το κάνω από πάθος για την τέχνη και όχι για χαζολεφτά ή φήμη. Έχω μια κανονική δουλειά παράλληλα, οπότε δεν με ενδιαφέρει να βγάλω χρήματα από τη μουσική. Έχει να κάνει με την αγάπη για την τέχνη. Την ολοκλήρωση. Άνθρωποι που μας έχουν μιλήσει έστω για δυο λεπτά ή μας έχουν δει ζωντανά, ξέρουν ποια είναι τα πραγματικά μας κίνητρα.
-Μιας που είπαμε για μάσκες. Είναι το νέο trend στο extreme metal, αλλά αναρωτιέμαι αν δυσκολεύει τη δουλειά σου στη σκηνή.
P.G.: Όντως, όλο και περισσότερα συγκροτήματα τις χρησιμοποιούν, όπως όλες οι παλιές χρησιμοποιούσαν το corpse paint. Φαίνεται να έχει γίνει σήμα κατατεθέν του είδους, όπως το corpse paint τότε και δεν με ενοχλεί. Ειλικρινά στηρίζω την ανωνυμία στη μουσική. Υπάρχουν αρκετά αυτάρεσκα αρχίδια εκεί έξω, που το κάνουν απλά για το εγώ τους και όχι για την τέχνη καθαυτή, οπότε το να αφαιρείς το εγώ από την εξίσωση, έχει νόημα. Και ναι, κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα στη σκηνή κατά κάποιον τρόπο. Όμως προσωπικά, για να παίζω αυτήν τη μουσική, προτιμώ να μην νιώθω άνετα όταν παίζω live. Δεν θα ταίριαζε το αντικείμενο. Και οι μάσκες βοηθούν αρκετά σε αυτό.
-Δυο albums στις αποσκευές σας με το πιο πρόσφατο να είναι το “The Redemptive End”. Υποθέτω μιλάει για τον θάνατο. Είναι κατά κάποιον τρόπο ένα concept album; Αισθάνεσαι πως το τέλος θα είναι πιο ήρεμο από την ίδια τη ζωή;
P.G.: Δεν είναι ακριβώς concept, αλλά αρκετά κομμάτια γυρίζουν γύρω από τα ίδια θέματα, και ναι, ο θάνατος είναι ένα από αυτά. Όσο για το τελευταίο σκέλος της ερώτησης, μπορώ μόνο να ελπίζω.
-Δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω πως αναφέρεσαι στον ποταμό Στυξ, οπότε πρέπει να ρωτήσω. Ποια είναι η σχέση σου με την ελληνική μυθολογία; Θεωρείς πως ταιριάζει στο black metal;
P.G.: Έδειχνα μεγάλο ενδιαφέρον στην ελληνική μυθολογία όταν ήμουν μικρός και νομίζω πως είναι πολλά θέματα και εικόνες που παραμένουν διαχρονικά. Για αυτό τα χρησιμοποιούμε.
-Το τελευταίο κομμάτι ονομάζεται “Homewards”. Είναι ο Άδης το πραγματικό σπίτι των εσώτερων εαυτών μας;
P.G.: Το “Homewards” δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στον Άδη, μιλάει κυρίως για την επιθυμία. Την επιθυμία να απελευθερωθείς πλήρως από τον εαυτό σου και τον κόσμο. Μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Μπορεί ο θάνατος για κάποιους, ο Άδης για κάποιους άλλους. Εσύ αποφασίζεις.
-Συγκρίνοντας το με το ντεμπούτο “Unified in void”, το νέο album είναι ίσως πιο δυνατό σε παραγωγή και πιο καθαρό σε ήχο. Είναι ένα βήμα για να φτάσετε στην αληθινή σας δυνατότητα ως μουσική; Τι άλλαξε στη διαδικασία παραγωγής;
P.G.: Έχει να κάνει περισσότερο με τις ικανότητες μας ως μουσική ή τεχνικοί ήχου, που εξελίχθηκαν. Αρκετά σημεία έχουν εκτελεστεί πιο καθαρά, με αποτέλεσμα και καθαρότερο ήχο. Επίσης, ο πιο βρώμικος/ωμός ήχος του πρώτου δεν ήταν σκόπιμος, όπως ίσως νομίζεις. Απλά δεν μπορούσα καλύτερα τότε (χαχαχα). Αν είχα την κατάλληλη εμπειρία σε θέματα παραγωγής και καλύτερο εξοπλισμό, το ντεμπούτο θα ακούγονταν σαν το καινούργιο σίγουρα. Απλά δουλέψα με ό,τι είχαμε τότε.
Επίσης, προσθέσαμε και έξτρα στρώσεις στο νέο album. Υπάρχει ενορχήστρωση και άλλα όργανα τώρα, και έτσι ακούγεται διαφορετικά.
-Στις μέρες μας υπάρχει μια εν εξελίξει κουβέντα όσον αφορά στον διαχωρισμό τέχνη και καλλιτέχνη/προσωπικότητας. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό; Πρέπει ο ακροατής να τα διαχωρίζει;
P.G.: Για μένα, υπήρχε πάντα ο διαχωρισμός. Για αυτό και οι μάσκες. Δεν πιστεύω πως οι προσωπικότητες θα έπρεπε να έχουν σημασία για την τέχνη. Η κόκκινη γραμμή ξεπερνιέται για εμένα όταν η μουσική και κυρίως οι στίχοι χρησιμοποιούνται για να προωθηθεί κάποια ιδεολογία, κάποια, κυρίως οι πολιτικές. Τότε συνδέονται η προσωπικότητα και η τέχνη και τότε χάνω το ενδιαφέρον μου, γιατί νιώθω πως το κίνητρο δεν είναι η τέχνη. Η μουσική τότε γίνεται απλά το όχημα για κάποια agenda και μιλάμε για κάτι που δεν θεωρείται αληθινή τέχνη.
-Δουλεύουν οι Groza πάνω σε νέο υλικό; Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
P.G.: Ναι, δουλεύουμε νέα τραγούδια. Έχουμε πολλές ιδέες, αλλά είναι θέμα να συμπληρωθεί σωστά το παζλ αυτή τη στιγμή. Θα πάρουμε τον χρόνο μας το νέο έτος και εύχομαι να τελειώσουμε τη σύνθεση τους και να ξεκινήσουμε μετά την ηχογράφησή τους.
Εκτός αυτού έχουμε σχεδιάσει και περιοδεία. Ένα μεγάλο ευρωπαϊκό τουρ Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2023 σαν support στους Harakiri For The Sky και Schammasch, όπως επίσης και κάποιες μεμονωμένες συναυλίες και κάποια καλοκαιρινά festival. Θα είμαστε απασχολημένοι γενικά.
-Σύντομα επισκέφτεστε την Ελλάδα. Έχετε ξαναέρθει στα μέρη μας; Τι περιμένετε από τους fans σας εδώ;
P.G.: Κάποιοι από εμάς μόνο για διακοπές. Δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από αγνό πάθος και έναν εορτασμό σκοταδιού και θλίψης.
819 
