Είδος: Blues/Desert/Psych Rock
Δισκογραφική: Heavy Psych Sounds
Ημ. Κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022
Πόσες φορές δεν έχουμε υπάρξει μάρτυρες του οικογενειακού σκηνικού, οπού σε μία κοινωνική μάζωξη ο κλασικός “νεανίας” θείος επιθυμεί να συναναστραφεί με την νεολαία, με τα μούτρα όλων τις περισσότερες φορές να γεμίζουν κατήφεια, ειρωνικά χαμόγελα και ψεύτικο ενθουσιασμό; Βέβαια, αν αυτός ο θείος ήταν κάποιος σαν τον Tommy Chong ή στην προκειμένη σαν το Brant Bjork, τότε θα είχαμε ένα ανεστραμμένο σενάριο καθώς όλοι θα σχηματίζαμε ουρές να αποκτήσουμε το πολυπόθητο χαρτάκι για να απολαύσουμε έστω και για λίγο την παρέα τους.
Η κατά βάση, σχεδόν, ετήσια δισκογραφική παρουσία του θείου είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία. Και πλέον την αναζητούμε σε κάθε της έκφανση γιατί σε έναν τόσο το(α)ξικό κόσμο χρειάζεσαι κάτι τόσο αντιτο(α)ξικό και “αντιοξειδωτικό” όπως η μουσική που απορρέει από κάθε κυκλοφορία.
Ο Brant με συνοδοιπόρους τους συνήθεις ύποπτους, Ryan Güt και Nick Oliveri μεγαλουργεί στο γλυκόπικρο “Bougainvillea Suite” και μας προσκαλεί να απολαύσουμε την φαινομενική του απλότητα με έναν δίσκο να τον “πιεις”…”καπνίσεις”…”σνιφάρεις”…ή ότι άλλο σου κάνει κέφι, για ένα farewell στο Joshua Tree Studio, δεδομένου ότι είναι η τελευταία ηχογράφηση εκεί, με νέους δρόμους να ανοίγονται στο μέλλον για το συγκρότημα.
Μπορεί στους Rock κύκλους ο αστικός μύθος να λέει πως ο Dave Grohl είναι ο πιο καλοκάγαθος μουσικός και καλό παιδί που μπορείς να συνεργαστείς, όμως αναμφισβήτητα ο πιο cool τυπάς με πιστοποιημένο iso είναι ο θείος Brant και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο σε καμία περίπτωση. Αυτό το vibe λοιπόν περνάει για ακόμη μία φορά και στον καινούριο του δίσκο, με τις down to earth μελωδίες του να πλαισιώνουν τον ηχητικό προσανατολισμό του, σαν πυξίδα όπου μας περιπλανεί σε Desert ηχοτόπια, ενόσω ψάχνουμε ως άλλοι Χασασίνοι να ανακαλύψουμε τον χαμένο θησαυρό-φυτεία σύμφωνα με τον Καλιφορνέζικο μύθο πίσω στα 70s.
Βέβαια εδώ υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά, πράγμα που δεν αφήνει τον δίσκο να επαναλαμβάνεται με τον προκάτοχο του “Brant Bjork”, ούτε με τον προ-προκάτοχό του “Jacoozzi”, όσο και αν συγγενεύουν σχεδόν άρρηκτα ηχητικά. Μένει πιστός στον ήχο που ουσιαστικά δημιούργησε και πρεσβεύει σχεδόν τρείς δεκαετίες αφήνοντας στην άκρη το τρίπτυχο Black Sabbath-Stoner-Hardcore Punk. Γιατί καλά όλα αυτά, και τα τζαμαρίσματα στην έρημο, το skate, και η πεντάφυλλη θεά, και οι κάκτοι Peyote και το γενικότερο αίσθημα ελευθερίας, όμως υπάρχουν δύο δεκαετίες που προηγούνται στις οποίες τα Blues και η ψυχεδέλεια είχαν την τιμητική τους, και όπως φαίνεται το συγκρότημα προς τιμήν τους κάνει βουτιά στην ηχοθάλασσα της Rock και της Soul μεταξύ άλλων των 50s και των 60s και ρουφάει κάθε ψυχεδελική σταγόνα που πάει να ξεχειλίσει.
Στις οχτώ συνθέσεις που απαρτίζουν την καινούρια κυκλοφορία, η μπάντα μπαίνει στο πετσί του ρόλου συγκροτημάτων όπως οι Cream, Granicus, Uriah Heep, Electric Prunes, The Doors, Sly & The Family Stone, Funkadelic και γεμίζουν τον ήχο μέσα από cowbell και tribal ρυθμούς, οργανικούς ήχους, πληκτροφόρους πειραματισμούς με την κιθάρα να συνεπικουρεί επ’ αυτού και να συμπληρώνει το trip on the w…..ine και καλά..!
Πάντως για να μην ξεχνιόμαστε και χαλαρώνουμε τόσο πολύ (γιατί η συγκεκριμένη μουσική μόνο για αυτό είναι), ο Brant σαν ενσαρκωμένος Fela Kuti μέσω ενός ατομικού jamming session γίνεται κήρυκας του ευαγγελίου της αγάπης και κλείνει με ιδανικό τρόπο τον δίσκο, ως πρωτοπόρος του Rhythm and Blues κινήματος.
Όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων στην “σουίτα” με τις βουκαμβίλιες και τα μεθυ(ι)στικά αρώματα και τα ζωντανά χρώματα, εκτός της υπέροχης θέας στην έρημο της Mojave και στο Palm Desert δεν έχει λούσα, ούτε εξεζητημένες υλιστικές καταστάσεις. Αντ’ αυτού έχει καλή παρέα, απολαυστική μουσική και ότι λακωνικά χρειάζεσαι για να περάσεις και να συνεχίζεις να περνάς καλά, κάθε φορά που πατάς το play.
Facebook: https://www.facebook.com/BrantBjorkOfficial
Bandcamp: https://brantbjork.bandcamp.com/
848 
