Είδος: Post Metal/Hardcore/Sludge
Δισκογραφική: Argonauta Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 29/04/2022
Κάποτε, αν μιλούσαμε για ιταλικό μέταλ κλπ, θα γελούσα, καθώς το μυαλό μου θα πήγαινε μόνο σε Rhapsody, Lacuna Coil και τους μέγιστους Doomsword. Πλέον, βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο με αυτά που βγαίνουν από τους brothers from another mother, πράγματα που κυμαίνονται από μέταλ μέχρι blues (ναι blues) και hardcore. Οι εξαιρετικές κυκλοφορίες πολλές και μία από αυτές ο φετινός δίσκος των If I Die Today, που αν και άργησα να ασχοληθώ μαζί του, είναι πολύ καλός για να τον προσπεράσω.
Για να είμαι λοιπόν ειλικρινής, δεν είχα μεγάλες βλέψεις όταν έκατσα για την πρώτη ακρόαση, μιας και δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του hardcore. Αν και η ταμπέλα αυτή είναι περιοριστική, καθώς μέσα θα βρείτε στοιχεία sludge, noise, post hardcore και σίγουρα κάποιες επιρροές από metalcore και New Wave of American Heavy Metal.
H διάρκειά του μικρή, κάτι που κάνει πολύ εύκολη την ακρόαση (γύρω στα 24 λεπτά) και δίνει τη δυνατότητα πολλών επαναλήψεων, κάτι που θα σας έρθει εύκολα, μιας και τα κομμάτια είναι αρκετά “βατά”, χωρίς σε καμία περίπτωση αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ψηλά ποιοτικά. Τα 8 κομμάτια του συνθέτουν ένα δεμένο concept δίσκο, που πραγματεύεται την απώλεια ενός ανθρώπου και τα 5 στάδια της θλίψης που ακολουθούν, κάνοντας το θάνατο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής.
Οι ταχύτητες είναι υψηλές, η επιθετικότητα ξεχειλίζει, υπάρχει μια θλίψη και κι ένας “σπαραγμός” που συνδέει σαν ραχοκοκαλιά τα κομμάτια, αλλά το καλά κρυμμένο ατού του άλμπουμ είναι ο αρχικά ανύπαρκτος του λυρισμός, που γίνεται ιδιαίτερα εμφανής στα τελευταία τρία και πιο “συναισθηματικά” tracks του δίσκου (“Autumn (Sadness)”, “Void (Acceptance)”, “Darkness”). Kαλύτερες στιγμές δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω, αλλά αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό, θα έλεγα το “Life”, “First Day (Denial)” και την τριλογία στο τέλος, αλλά μην κάνετε το λάθος να διαλέξετε, το άλμπουμ ακούγεται νερό και θα σας ανταμείψει πολύ, απ’ την πρώτη κιόλας ακρόαση…
683 
