Οι θρύλοι του Melodic Hardcore, από το Orange County της Καλιφόρνιας, επέστρεψαν στην χώρα μας, μετά από αρκετά χρόνια, σε ένα μαγευτικό λάιβ, μαζί με τους Skybinder και τους My Turn.
Και επιτέλους ήρθε η ώρα να δούμε τους παιδικούς μας ήρωες. Για αρκετό κόσμο, ιδιαίτερα μικρότερων ηλικιών που δεν τους είχαν ξαναδεί, νομίζω το συγκεκριμένο Live επισφραγίστηκε στην μνήμη τους σαν ένα από τα καλύτερα Live που έχουν δει. Τουλάχιστον για μένα ισχύει. Τώρα όσον αφορά κάποια άλλα πράγματα, ο κόσμος ήταν “πολύς” (sic), για Hardcore Punk Live και δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι η συγκεκριμένη σκηνή, αρχίζει και αργοπεθαίνει, ευελπιστώ να έχω άδικο, προφανώς μιας και πρόκειται για την αγαπημένη μουσική…
Την βραδιά την άνοιξαν οι Skybinder, με το μελωδικό τους Metalcore. Οι Skybinder δημιουργήθηκαν το 2018 και μέχρι σήμερα έχουν βγάλει 1 Full- Length και αρκετά singles, κάπου στον επόμενο καιρό τα παιδιά θα κυκλοφορήσουν και την επόμενη δουλειά τους (να την ακούσετε). Αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν, ένα κράμα μοντέρνου και μελωδικού Metalcore με εμφανείς επιρροές ABR, KSE και γενικά τα 00ς-core. Με μια αρκετά καλή σκηνική παρουσία, τυπική μεν (αλλά δεν μας νοιάζει) για συγκρότημα με τον συγκεκριμένο ήχο. Έκαναν τον κόσμο από κάτω να περάσει καλά και αυτό φάνηκε από τους – έστω και κάπως διστακτικούς – “χορούς” που άρχισαν γίνονται. Φάνηκε ότι οι Skybinder το γούσταραν αυτό που έκαναν και ακόμη και εγώ που δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος του συγκεκριμένου ήχου, οφείλω να ομολογήσω ότι vibe-αρα στα τελευταία τρία – τέσσερα τραγούδια τους. Ας πούμε το “My Severance” ήταν υπερποιοτικό Deathcore και το “Mirage” τραγούδι που αξίζει πραγματικά να ακουστεί, ένα μπράβο στα παιδιά να πούμε!
Setlist :
Daggers
Fanthoms
Mirage
Cruel Sin
Sea Of Regrets
My Severance
Στην συνέχεια βγήκαν οι My Turn, με μια εκρηκτική σκηνική παρουσία. Kαι τις δύο φορές που τους έχω δει, τα παιδιά είναι μέσα στην ενέργεια και στο μεταφέρουν. Ιδρύθηκαν το 2010 και έχουν 2 Full-Length και αρκετά 7” και παίζουν κλασσικό 90ς Hardcore ήχο που φέρνει και λίγο Νέα Υόρκη. Εδώ τα πράγματα άρχισαν να “σοβαρεύουν”, μιας που τα πρώτα pit άρχισαν να παίρνουν χώρο και σιγά-σιγά άρχισε ο χαμός. Ήταν μια πολύ όμορφη επιστροφή στην ύστερη εφηβεία μου που ήταν κατακλυσμένη από τον συγκεκριμένο ήχο και που προφανώς ακόμη λατρεύω. Και όπως προείπα οι My Turn, παίζουν αγνό 90s αμερικάνικο Hardcore και αυτό σημαίνει στην καλύτερη pit, όπως και έγινε. Μπορεί σε κάποιους το όλο στυλ να φαίνεται υπερβολικό και όντως να έχει μια δόση “υπερβολής”. Βέβαια υπάρχει και αυτό που λέμε (sic) το “όσο πρέπει” και η σκηνική τους παρουσία είναι αυτό ακριβώς, όσο πρέπει για να πορωθείς, χωρίς να γίνει μια καρικατούρα στα μάτια σου. Τόσο όσο χρειάζεται για να κοπανηθείς ανελέητα. Και ειδικά αυτήν την φορά σιγουρεύτηκα. Κρίνοντας δε από κάποια νέα τραγούδια που παίξανε, περιμένουμε πράγματα. Συνεχίστε έτσι ακριβώς!
Setlist:
Modern Life Massacre
Li(f)e
Babylon
Buried Inside
State of Grace
Livin’ on the Edge
Shield
Indian Eyes
To the Kids
Mother
Break my Heart (your Face)
Και ήρθε η στιγμή που όλο το An περίμενε. Με fast-track διαδικασίες έστησαν εξοπλισμό και άρχισε το main γεγονός της βραδιάς… Έχοντας δει το setlists από τα προηγούμενα Live της περιοδείας τους, φοβήθηκα και ο λόγος ήταν, τα λίγα (σε αριθμό δέκα) τραγούδια. Το θέμα είναι ότι έχουν δύο μνημειώδεις δισκάρες (“A Place Called Home”, “Our Darkest Days”) και τον φετινό “self-titled” δίσκο, που ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτικός.
Ενώ περίμενα ότι θα αρχίσουν με το Anti-Complicity Anthem, όπως στα περισσότερα Live τους στην φετινή περιοδεία. Η “μοίρα” (δηλαδή οι Ignite) μας επιφύλασσε κάτι εντελώς διαφορετικό… Και κάπως έτσι μπαίνει το αρχικό riff του “Poverty For All” και τρελαθήκαμε όλοι. Αλλά οι Βετεράνοι (pun intended) από την Orange County, επιφύλασσαν πολλές εκπλήξεις για το υπόλοιπο – ω, ναι!- μεγάλο βράδυ που ακολούθησε. Μετά το Anti-Complicity Anthem ακολούθησε σαν καταιγίδα και ο χαμός επήλθε. Αλλά τι να πεις για αυτό Live, δεν υπάρχουν λέξεις και προτάσεις να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωσα – νιώσαμε όλοι εκείνη την βραδιά στις 2/6.
Εξαρχής οι Ignite ήταν τέρμα κεφάτοι με τον Eli να έχει τρομερή σκηνική παρουσία, το πως όμως τους υποδέχτηκε το κοινό όμως ήταν κάτι άλλο. Και για να πω την γνωμούλα μου, ούτε οι ίδιοι περίμεναν ότι θα τους υποδεχτούμε τόσο θερμά. Αλλά και τι να πεις όταν ακολούθησαν μετά τα “The Butcher In Me”, “Let It Burn”, “Fear Is Our Tradition”, “Are Your Listening”. Πώς να μην πορωθείς, πως να μην χάσεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Είναι μεγάλο κατόρθωμα αυτό που κάνανε, μετά από αλλαγή τραγουδιστή. Ειδικά για την αλλαγή που έγινε και το πόσο ο Zoli είχε συνδεθεί με τους Ignite, αλλά με τον Eli όχι μόνο τα κατάφεραν αλλά ήταν και τέλεια δεμένοι μεταξύ τους.
Όταν ακούστηκε το αγαπημένο μου, “Know Your History” απλά ξέφυγα, ο χρόνος σταμάτησε, όχι μόνο για μένα αλλά για όλους. Μετά ήρθαν τα “επιθετικά” “Embrace”, “This Day”. Κάπου εδώ αποφάσισαν να παίξουν το“Live For Better Days” για να τραγουδήσουμε λίγο παραπάνω (λες και δεν γινόταν, είχαμε βραχνιάσει όλοι). Στο τέλος ήρθε το Veteran, σαν κεραυνός εν αιθρία.
Οι Ignite τελείωσαν, με αναμνήσεις που μας έμειναν και με την υπόσχεση να ξαναγυρίσουν στην Ελλάδα. Εδώ να πω το πόσο μαγικό ήταν αυτό που ζήσαμε, δεν έχει σημασία, όσοι το ζήσαμε, το ζήσαμε… Από κει και μετά τα λόγια περισσεύουν!
Υ.Γ. Συγχωρέστε που γράφω έτσι, αλλά έτσι το έζησα, μακάρι κάθε χρόνο να βλέπαμε Ignite, αυτό που είδα δεν θα επαναληφθεί…
Setlist :
Poverty For All
Anti-Complicity Anthem
Who Sold Out Now?
The Butcher In Me
Let It Burn
Bleeding
Fear Is Our Tradition
Are You Listening
Sunday Bloody Sunday (U2 Cover)
Know Your History
On The Ropes
Embrace
This Day
Turn
The River
Live For Better Days
Veteran
1087 
