Το Σάββατο 4 Ιουνίου “ θα ζεστάνουν” όπως λένε τη σκηνή για τους Scream Collision, Beyond Perception και Absinthe Green στο An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και ο Δημήτρης Μαρσέλος ξετυλίγει το κουβάρι της Αρνητικής Αντίθεσης (ελληνιστί το Negative Contrast). Κάτω από το φως της λάμπας, ο Χάρης Παππάς, κιθαρίστας των Negative Contrast.
–Καλησπέρα! Πως “γεννήθηκαν” οι Negative Contrast; Πως προέκυψε το όνομα;
Καλησπέρα κι ευχαριστούμε πολύ το rockway.gr για τη φιλοξενία! Οι Negative Contrast γεννήθηκαν τους τελευταίους μήνες του 2016 μέσα από την ανάγκη πέντε ανθρώπων για μουσική δημιουργία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως αναδύθηκαν από τις “στάχτες” των Circle Divide, καθώς o Alex και η Κατερίνα Μαγκώνη, η αρχική μας τραγουδίστρια, είχαν πρωτοσμίξει σε εκείνο το σχήμα. Το όνομα υπάρχει ως επιστημονικός όρος, εμείς απλά τον βρήκαμε, μας άρεσε και τον εκμεταλλευτήκαμε. Για την ιστορία, negative contrast ονομάζουμε το φαινόμενο κατά το οποίο έχουμε δύο επιλογές με δύο αποτελέσματα και, τροποποιώντας τις παραμέτρους της πρώτης επιλογής ώστε να δίνει πιο επιθυμητό αποτέλεσμα, παρατηρούμε να πέφτει η προτίμηση για την β’ επιλογή. Σε αυτή την περίπτωση, εμφανίζεται αρνητική αντίθεση (negative contrast) ως προς την β’ επιλογή.
-Τι επιρροές έφεραν τα μέλη της μπάντας στο studio; Σε γενικές γραμμές, μια doom rock ατμόσφαιρα επικρατεί στο ΕΡ, αλλά στον αέρα υπάρχουν και κάποιες στιγμές τύπου Tool ας πούμε.
Τους Tool τους αγαπάμε ομαδικώς, όπως και άλλα έργα του Maynard, A Perfect Circle, Puscifer, δεν κρυβόμαστε κι αυτό διαφαίνεται και στον ήχο μας. Ας πούμε ο ήχος του Κωνσταντίνου στο μπάσο είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένος στον ήχο του Justin Chancellor τον οποίο και λατρεύει ή ο Θαλής στα τύμπανα βγάζει τον αντίστοιχο prog αέρα, ωστόσο δεν βάζει τόσο το tribal στοιχείο λόγω των δικών του προσωπικών επιρροών. Από προσωπικές επιρροές, ως γνήσιο παιδί του 00’s alternative, αγαπάω επίσης μπάντες όπως System of a Down, Korn, Disturbed, Rammstein, Gojira, αλλά και απ’ το γενικότερο φάσμα της σύγχρονης metal σκηνής, όπως In Flames, Metallica (από πάντα και για πάντα), Candlemass (να και η doom αισθητική) και άλλες πολλές. Μεγάλη επιρροή εκτός του metal τα τελευταία χρόνια έχουν αποτελέσει επίσης οι γκρούβες των Warpaint, όλα τα σκαριφήματα του Devin Townsend, οι percussive μελωδιάρες του Jon Gomm και πολλά πολλά ακόμα. Εκτός αυτών, στον ήχο μας υπάρχουν συνθετικά αναφορές και σε Anathema, Porcupine Tree, Katatonia, Opeth, The Gathering, Haken αλλα και σε μπάντες που δεν ανήκουν καν στο φάσμα του rock ή του metal όπως οι Portishead, Madrugada, Massive Attack. Οι συνολικές επιρροές μας είναι νομίζω, από τόσες μπάντες που ίσως να πρέπει γραφτεί ολόκληρη έκθεση, μετά όμως έχουμε και τη Selene που είναι μια κατηγορία μόνη της!
–Μιλάει το “Outcast” EP για εκείνους που η κοινωνία θέτει στο περιθώριο; Τι σας εμπνέει να γράφετε μουσική;
Οι στίχοι κατά κύριο λόγο αναφέρονται στις υποσυνείδητες, καταπιεσμένες σκέψεις και τα ωμά συναισθήματα που ντρεπόμαστε ή και φοβόμαστε να εκφράσουμε. Βέβαια είναι γραμμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καθένας να μπορεί να τους ερμηνεύσει κατά το δοκούν, βάσει των δικών του βιωμάτων. Στο μουσικό κομμάτι τώρα, έμπνευση μπορεί να αποτελεί το οτιδήποτε. Δοκιμάζουμε ιδέες και τις τραβάμε μέχρι όπου πάει, προσπαθώντας να πειραματιστούμε στο βαθμό που μπορούμε ανά περίπτωση. Προσωπικά και σύμφωνα και με το ρόλο που έχω στη μπάντα, ο γνώμονάς μου είναι πάντα να φέρνω στο τραπέζι πράγματα αξιομνημόνευτα, αλλά απλά. Πάντα κυνηγάω τη “διαφορετική” μελωδία, αυτό που θα έχει κάτι να πει με τρόπο που δεν θα έχεις ακούσει μέχρι τώρα, και που θα σου καρφωθεί στο κεφάλι σαν ταβανόπροκα.
-Το εξώφυλλο φέρει μια κομιξάδικη τεχνοτροπία. Ίσως φιλοξενούμαστε στο σπίτι κάποιας μάγισσας. Τι ιστορία περιγραφει το artwork;
Σημειολογικά μιλώντας, στην αριστερή μεριά, στη θέση του “παρελθόντος”, βλέπουμε μια κλειστή πόρτα που βγάζει φωτιές και κάποια ξερά κλαδιά. Δεξιά, στη θέση του “μέλλοντος”, βλέπουμε ένα χάος πραγμάτων, μεταξύ των οποίων πολλά πρόσωπα-προσωπεία, ποικιλία χρωμάτων, καθώς και ένα παράθυρο σε περίοπτη θέση. Και στο κέντρο όλων αυτών, το Outcast, μια φιγούρα χωρίς δικό της πρόσωπο, αλλά με μια πόρτα, μια “ευκαιρία”, στη θέση του.
Με βάση όλα αυτά, μια ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι η μορφή μας βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της ύπαρξής της: έχει μόλις βγει από μια δύσκολη κατάσταση και καλείται να επιλέξει την εμφάνιση που θα συντροφεύει το μέλλον της, στον κόσμο εκεί έξω, πέρα από το “παράθυρο”. Τουλάχιστον έτσι το ερμηνεύω εγώ, ποιος ξέρει κάποιος άλλος τί ιστορία θα “δει” μέσα από τα δικά του μάτια;
-Σε σχέση με το ντεμπούτο σας album, η μουσική έχει σκοτεινιάσει αρκετά με σίγουρες αναφορές στην κληρονομιά των Black Sabbath θα έλεγα, και τα φωνητικά είναι αρκετά ερωτεύσιμα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Η κλεισούρα της πανδημίας έφερε αυτήν την αλλαγή;
Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το ντεμπούτο μας, είχε περισσότερο ένα χαρακτήρα συλλογής ιδεών για να έρθουμε σε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο αλλα και για να γνωριστούμε κι εμείς καλύτερα μεταξύ μας και να δέσουμε όσο περισσότερο γίνεται. Ωστόσο δεν έγινε στο απόλυτο, καθώς μετά τη κυκλοφορία του είχαμε την αποχώρηση της Κατερίνας στο εξωτερικό. Βλέπεις, δεν ήταν απλώς η φωνή της μπάντας, αλλά είχε συνθέσει και αρκετά κομμάτια. Οπότε η αντικατάσταση από τη Selene σίγουρα ήταν πολύ πιο καταλυτική από την πανδημία και η ευκαιρία να συνεργαστούμε, κάθε μέρα αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι ήταν για καλό. Το album επίσης περιείχε κατά κύριο λόγο ιδέες που προϋπήρχαν, ενώ το ΕΡ προέκυψε σαφώς πιο οργανικά, αφού πλέον βρήκαμε μεταξύ μας σε πολύ καλύτερο βαθμό και τα πατήματά μας και το πώς να αλληλεπιδρούμε καλύτερα. Πειραματιζόμασταν ήδη μετά την ολοκλήρωση του ντεμπούτου πάνω σε ιδέες, riff και ενορχηστρώσεις και όταν η Selene μπήκε, ναι μεν πάτησε πάνω σε ένα 80% έτοιμο υλικό, αλλά το έστειλε στο 120 με τις ερμηνείες της. Οι ηχογραφήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου lockdown, οπότε ίσως και να μπορούσε κάπως η αρρώστια που υπήρχε στην ατμόσφαιρα να εισχωρήσει και στο EP, όμως πιστεύω πως η “σκοτεινιά” που διακρίνεται, απλώς αντικατοπτρίζει πιο ισορροπημένα τις ιδιοσυγκρασίες μας.
-Ηχογράφηση σε άλλο studio, άλλοι άνθρωποι πίσω από τον ήχο. Πόσο διαφορετική ήταν η διαδικασία παραγωγής αυτή τη φορά;
Σε σχέση με ό,τι άλλο είχαμε κάνει, είτε μαζί είτε σε παλιότερα project ο καθένας μας, πολύ διαφορετική. Κατ’ αρχάς γράψαμε τα όργανα όλοι μαζί, σε ένα στούντιο, και όχι διασκορπισμένοι όπως είχαμε κάνει στο πρώτο album, οπότε η διαδικασία ήταν σαφώς πιο οργανωμένη. Έπειτα, τόσο ο Φώτης που μας έκανε την παραγωγή, όσο και ο Steve που μας μίξαρε, έβαλαν και αυτοί το στίγμα τους, συνεισέφεραν δηλαδή με τον τρόπο τους και τον χαρακτήρα τους και στην ολοκλήρωση του ΕΡ, και μιας και μιλάμε για εξαιρετικούς επαγγελματίες στους τομείς τους, το input τους αυτό, μας έδωσε την έξτρα ώθηση που έφτασε το αποτέλεσμα εκεί που το άκουσες.
–Το Σάββατο 4 Ιουνίου το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να σας παρακολουθησει ζωντανά. Πείτε μας δυο λόγια για εκείνη τη νύχτα. Πως θα περιγράφατε μια εμφάνιση σας;
Γενικά μια εμφάνισή μας είναι εγκεφαλική, αλλά και πολύ έντονη. Η Selene κατ’ αρχάς είναι από μόνη της a force to be reckoned with, ενώ ο ενθουσιασμός του σανιδιού δίνει σε όλους μας ώθηση για μια δυνατή σκηνική παρουσία. Στις 4 Ιουνίου αναλαμβάνουμε το βαρύ καθήκον να ζεστάνουμε το κοινό για να υποδεχτεί τρεις πολύ δυνατές μπάντες. Θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι όχι μόνο θα προετοιμάσουμε το έδαφος για τους Scream Collision, Beyond Perception και Absinthe Green, αλλά και θα μείνουμε και αξέχαστοι!
–Προχωράς στο δρόμο και σκοντάφτεις σε ένα λυχνάρι. Το τζίνι σου προσφέρει τρεις ευχές. Μπορείς να εξαφανίσεις ένα album από προσώπου γης, ένα album που θα ήθελες να γράφει το όνομα σου και την τρίτη ευχή… διάλεξε εσύ τι θα την κανεις!
Θα εξαφάνιζα το “Lulu”, έτσι κι αλλιώς και τώρα κάνω σαν να μην υπάρχει! Θα ήθελα να γράφει το όνομά μου το “Toxicity” των System of a Down, ενώ για τρίτη ευχή θα ευχηθώ να γίνει πραγματικότητα το “Imagine” του Lennon.
-Με πιο αγαπημένο σου κομμάτι θα έκανες καντάδα;
Jon Gomm – “Everything”
-Ως επίλογο, θα ήθελα να μας προσφέρετε λίγους από τους στίχους σας ως πρόσκληση για το επερχόμενο live.
“Strangers and insane, the space is shrinking
Travellers in vain, your head is singing
Tell them it’s too late, the trip beginning”
1149 
