Είδος: psychedelic, progressive, post rock
Εταιρία: Lövely Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29 Απριλίου 2022
Οι Σουηδοί Pershagen, μετά την τελευταία τους κυκλοφορία “Tarfala” (2018), επιστρέφουν με το νέο album “Hilma”, ως τρίτη full length κυκλοφορία τους, που κυκλοφόρηε στις 29 Απρίλη μέσω της Lövely Records. Στον νέο τους δίσκο συνολικά, η μπάντα προσπάθησε να εξερευνήσει έναν πιο Nordic χαρακτήρα, εντάσσοντας αρκετά folk στοιχεία στον ήχο τους. Αν με ρωτήσεις περισσότερο τι μου μένει ακούγοντας το “Hilma” θα σου πω ξεκάθαρα μια ηρεμία, μια γαλήνη, αφού κάθε φορά που το ακούω δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι πως γράφτηκε στα βάθη κάποιου δάσους, εκεί στα βόρεια (και δεν αποκλείεται, εδώ που τα λέμε).
Το σουηδικό κουαρτέτο, για άλλη μια φορά, καταφέρνει να γράψει ένα εξαιρετικό κράμα ανάμεσα σε post και psychedelic rock, με κάμποσες εναλλαγές από gloomy ατμόσφαιρες, σε στιγμές ευδαιμονίας. Ωστόσο δεν αρκούνται μόνο σε αυτό, μιας που ο ήχος τους έγκειται περισσότερο σε μια συνολική ατμόσφαιρα που δημιουργεί στον ακροατή, κάτι στην οποία βάζει και το λιθαράκι της η χρήση του εκκλησιαστικού οργάνου. Με το “Helma”, οι ίδιοι οι Pershagen προσπαθούν να βουτήξουν ακόμη βαθύτερα στον ίδιο τους τον ήχο, προκαλώντας τις ικανότητές τους και εντείνοντας την ονειρική διάθεση της μουσικής τους, ενώ τραβούν το ψυχεδελικό στοιχείο απ’ τα μαλλιά.
Στον δίσκο ερχόμαστε σε επαφή με διάφορες διαθέσεις, που αρκετές φορές διαφέρουν από κομμάτι σε κομμάτι, άλλοτε δίνοντάς μας πιο παραδοσιακά post rock riffs, με πολύ ήρεμη συνοδεία από drums, ενώ υπάρχουν και σημεία όπου ο ήχος θυμίζει αρκετά περισσότερο κάτι κοντά σε surf rock, όπως το “Hilma”. Οι Pink Floyd-ικές επιρροές δεν μένουν απ’ έξω, αφού έχουμε κομμάτια όπως το “Karelia”, “Ofog i djävulens sällskap”, όπως και το “Solen är en trumma”, όπου τα όργανα ακολουθούν το ένα το άλλο με μια πιο progressive, improv διάθεση που χτίζεται και χτίζεται, οδηγούμενη από μια ψυχεδέλεια που όσο πάει “βρωμίζει” την κιθάρα όλο και πιο πολύ.
Αν υπάρχει βέβαια, ένα κομμάτι που δεν μπορώ να ξεπεράσω από το δίσκο, αυτό είναι σίγουρα το “Alla minns den sista gången” που σημαίνει “Όλοι θυμούνται την τελευταία φορα”. Ένα τραγούδι που ξεχειλίζει μελαγχολία, με ένα riff σε ακουστική κιθάρα τόσο αργό, ήρεμο, του οποίου οι χορδές σε αγκαλιάζουν με τη ζεστασιά τους. Παράλληλα, το υπέροχο αυτό riff δίνει την πάσα στο να εισαχθούν ντραμς, ηλεκτρική κιθάρα, αλλά και εκκλησιαστικό όργανο, ακολουθώντας έναν ψυχεδελικό ρυθμό, μόνο για να επιστρέψουν στο μελαγχολικό riff αργότερα και να το χτίσουν περισσότερο, αφού πάνω σε αυτό θα πατήσουν και άλλα όργανα έπειτα, χρωματίζοντάς το ακόμη περισσότερο. Υπάρχει μια εξαιρετική συνέπεια από μουσικής τεχνικής στο συγκεκριμένο κομμάτι, όπου θα χαρακτήριζα ως και το πιο ολοκληρωμένο του δίσκου.
Σε γενικές γραμμές, οι Pershagen είναι μια μπάντα που αν απολαμβάνεις τους My Sleeping Karma σίγουρα θα βρεις ενδιαφέρουσα, εάν και προσωπικά, παρά τα δυνατά τους σημεία, περισσότερο θα έβαζα το “Helma” να παίζει ως κάτι στο background. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, ούτε το παρουσιάζω ως κάτι τέτοιο, αφού ως άτομο που δεν μπορώ να ακούω στο background πράγματα που λατρεύω γιατί μου αποσπούν πλήρως την προσοχή, χρειάζομαι και αυτού του είδους δισκάκια. Σίγουρα πρόκειται για ένα ευχάριστο άκουσμα, ιδίως για κάποιον που βρίσκεται πολύ σε μια διάθεση να ακούσει μια ήρεμη, instrumental ψυχεδέλεια με folk νότες.
Facebook: https://www.facebook.com/Pershagenmusic
Instagram: https://www.instagram.com/pershagenmusic/
Bandcamp: https://pershagen.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/12CBEDNNW6iK8OyVlDTek5
744 
