Δεν κρύβω τις συμπάθειες μου, αλλά η μουσική των Allochiria είναι από τις πιο ξεχωριστές που συναντάει κανείς στη χώρα μας. Οπότε, εν όψει της εμφάνισης τους στο An Club στις 7 Μαΐου, παρέα με τους Their Methlab και Khirki (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), αποφάσισα να τους ξαναμιλήσω. Οι απαντήσεις των Ειρήνη (φωνή), Στέφανου (τύμπανα) και Θοδωρή (μπάσο) με δικαίωσαν. Allochiria, τα παιδιά. Παιδιά, οι Allochiria.
–Καλησπέρα! Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από την κυκλοφορία του “Throes” και επανερχόμαστε σιγά-σιγά από τη συναυλιακή παύση του κορονοϊού. Ετοιμάζεται κάτι καινούριο που θα ακούσει το κοινό το Μάιο στο An club;
Ειρήνη: Καλησπέρα! Μιας και έχουμε έναν ολόκληρο δίσκο στα σκαριά σκοπεύουμε να παίξουμε κάποια απ’ τα καινούρια μας κομμάτια στο live στο An. Μερικά από αυτά μάλιστα θα παιχτούν για πρώτη φορά σε live μας.
-Πως διαχειριστήκατε την υγειονομική κρίση δημιουργικά; Πιστεύετε πως οι άνθρωποι θα φοβούνται περισσότερο να έρχονται στα venues; Έφερε αυτό κενό αλλαγές στο σχήμα;
Ειρήνη: Καμία αλλαγή στο σχήμα, είμαστε αυτοί που ήμασταν! Ο καθένας μας αντιμετώπισε αρκετά διαφορετικά την πανδημία όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι, κυρίως επειδή η προσωπική μας ζωή αναστατώθηκε αρκετά, με διαφορετικούς τρόπους. Η προσοχή όλων μας πάντως στράφηκε κυρίως στην προετοιμασία και την ηχογράφηση του καινούριου μας δίσκου. Όσον αφορά τα lives, πιστεύω πως πολλοί συνάνθρωποί μας θα είναι πιο διστακτικοί να πάνε σε συναυλίες σε κλειστό χώρο, και καταλαβαίνω απόλυτα αυτόν το φόβο. Εμείς από μέρους μας θα πάρουμε όλες τις προφυλάξεις που μπορούμε κι ευχόμαστε να δούμε όσους περισσότερους από εσάς γίνεται στο live μας στις 7 Μάη.
–Το “Throes” τότε μας είχε αφήσει με το στόμα ανοικτό. Τόσα χρόνια μετά, θα αλλάζετε κάτι στο album;
Στέφανος: Υπάρχουν διάφορα πράγματα στο “Throes” που μας ακούγονται “περίεργα” όσο περνάει ο καιρός, αλλά είναι μέρος της διαδρομής.
–Σε τι ωδίνες αναφερόταν ο δίσκος; Οι στίχοι σας προέρχονται από προσωπικές σας εμπειρίες;
Ειρήνη: Οι στίχοι μας γενικά αναφέρονται σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και τη (μη) ζωή του ανθρώπου στις πόλεις του παρόντος, και όχι σε προσωπικές εμπειρίες. Παρόλ’ αυτά, πού και πού παίρνω έμπνευση από κάτι προσωπικό που έχω ζήσει και δει με τα μάτια μου. Το “Throes” μιλάει για κόσμο που πεθαίνει επειδή βρέθηκε στη λάθος μεριά κάποιων συνόρων, για προσωπικότητες που χάνονται στη μάζα, για την ματαιότητα των καταστάσεων και την οργή που αυτά δημιουργούν.
–Πρόσφατα μαζί με πολλούς άλλους συμμετείχατε σε μια συλλογή συμπαράστασης στην Κατάληψη του Βιολογικού στη Θεσσαλονίκη. Πιστεύετε πως η κοινωνία έχει ανάγκη από χώρους τέτοιους ανεξάρτητους/εναλλακτικούς;
Θοδωρής: Η κοινωνία πάντα θα έχει ανάγκη από χώρους ελευθερίας έκφρασης, χώρους αλληλεγγύης και φιλοξενίας. Εμείς με τη σειρά μας στηρίζουμε αυτούς τους χώρους με όποιον τρόπο μπορούμε ,είτε αυτό λέγεται συμμετοχή σε κάποια σύλλογη, είτε πραγματοποιώντας συναυλίες.
–Ζούμε δύσκολους καιρούς, για κάποιους δυσκόλοτερους. Θεωρείτε πως από την θέση μας, όσοι ασχολούμαστε με τη μουσική πρέπει να έχουμε σαφή θέση σε όσα αφορούν την κοινωνία μας;
Ειρήνη: Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση! Προσωπικά αν δεν δω σαφή κίνηση από μια μπάντα (είτε ατομικα απ’τα μέλη, είτε συνολικά, είτε στους στίχους τους για παράδειγμα), τότε θα μπω σε σκέψεις πλέον, χαχα. Ως άτομα που γράφουμε μουσική την οποία παίζουμε δημόσια, και που αναγνωρίζουμε οτι υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε τη μουσική μας και διαβάζουν τους στίχους μας και έρχονται στις συνυαλίες μας, θεωρώ πως δεν μπορούμε να μείνουμε με κλειστά τα μάτια/στόματα και να μην παίρνουμε θέση για ζητήματα καταφανούς καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων π.χ. Δεν χρειάζεται κάθε κομμάτι να είναι ένα μανιφέστο, αλλά θεωρώ πως η στάση μιας μπάντας λέει πολλά.
–Ποιος είναι ο δίσκος που ακούς περισσότερο όταν είσαι χαρούμενη/ος και ποιος όταν είσαι λυπημένη/ος;
Θοδωρής: Δεν μπορώ να διαλέξω ένα, γιατί τα ακούσματα μου είναι τόσο πολλά πλέον που δεν μπορώ να επιλέξω. Σαν συμβουλή σε όποιον μας διαβάζει πάντως, θα πρότεινα την αντίστροφη ψυχολογία, ειδικά όταν είσαι λυπημένος το να ακούσεις έναν ανεβαστικό/χαρούμενο δίσκο έχει ευεργετικά αποτελέσματα!
–Ποιο τραγούδι θα θέλατε να διασκευάσετε στα μέτρα σας και ποιον σπουδαίο μουσικό θα θελατε να έχετε ως guest σε αυτή τη διασκευή;
Θοδωρής: Προσωπικά θα μου άρεσε μια διασκευή σε κάποιο από τα κινηματογραφικά soundtracks του Hans Zimmer, ειδικά το “Interstellar” μου άρεσε πολύ. Θα επέλεγα τον ίδιο σαν guest για να παίξει πιάνο.
–Αν σας ζητουσα να μου προτείνετε ένα βιβλίο να συνοδέψει τη μουσική σας, ποιο θα ήταν;
Ειρήνη: Δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα, νομίζω θα άρχιζα με το “Judgement” του Kafka και θα προχώραγα με το “Grapes of wrath” του Steinbeck.
-Ως επίλογος, ένας στίχος σας που ταιριαζει στην παρούσα φάση της ανθρωπότητας.
“I can’t see feelings in your hands anymore” (“Cracking Fractals”).
–Σας ευχαριστω για τον χρόνο σας.
Ευχαριστούμε κι εμείς, τα λέμε στις 7 Μαίου στο An club, μαζί με τους Their Methlab και Khirki!
1244 
