Είδος: Synthpop Glam Metal
Εταιρεία: AFM Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Μαρτίου 2022
Έβαλες το Cobra Kai, το είδες, πέρασες καλά, ίσως πήγες και στον καθρέπτη να ποζάρεις την αρχική θέση καράτε. Ή μήπως είδες ξανά το Rocky και ψάχνεις κάτι διαφορετικό από τα ήδη λιωμένα CD που έχεις στη δισκοθήκη σου, για να προβάρεις το στραβωμένο α λα Σταλόνε ύφος σου. Μπα, μάλλον έβαλες να ακούσεις το “Turbo” των Judas Priest και ευχήθηκες, να το είχαν τραβήξει στα άκρα, περνώντας την κόκκινη γραμμή μεταξύ metal και disco pop.
Πώς θα σου φαινόταν, λοιπόν, ένα ολόφρεσκο soundtrack να σου θυμίζει όλα τα αγαπημένα σου 80s glam rock κλισέ, για να ακούς στο αυτοκίνητο καθώς λιώνεις στην κίνηση;
Οι Reckless Love απαντούν στις προσευχές μας και φτιάχνουν το απόλυτο 80s video game/cartoon – pop/rock/metal album, ένα ιδανικό άκουσμα για να γεφυρώσει το ανάλαφρο χάσμα μεταξύ του εύπεπτου pop και του ξεδιάντροπα εμπορικού rock. Ο ορισμός της ένοχης απόλαυσης είναι οι Reckless Love του 2022, οι οποίοι αποφάσισαν στο πεμπτο album τους, να απομακρυνθούν από τα γνωστά τους neo -glam rock μονοπάτια και να βάλουν την αισθητική του synthwave στη ζωή τους.
Τα πάντα στο “Turbo Rider” μοιάζουν να έχουν περάσει μέσα από μια 80s ηλεκτρονική χρονομηχανή, η οποία μας ταξιδεύει σε ένα πολύχρωμο τοπίο σαν τις πρώτες πίστες του Sonic. Μια οικεία ηχητική παλέτα ξετυλίγεται στα αχόρταγα αυτιά μας, η οποία αποτελείται από χαζοχαρούμενες synth-pop μελωδίες που θα άνετα έβρισκαν χώρο σε κάποιο κλάμπ της παραλιακής (“‘89 Sparkle” – “Outrun”), από μια… τολμηρή και ηλεκτρισμένη διασκευή στο “Bark at the Moon” του Ozzy και από τα πιο αγριεμένα κομμάτια (“Turbo Rider” – “Prodigal Sons”), που δυστυχώς η απαστράπτουσα, λαμπερή παραγωγή δεν τα αφήνει να αναπνεύσουν ελεύθερα.
Πέτυχε το πείραμα; Αν ξύσεις την ακραία στυλιζαρισμένη επιφάνεια, θα δεις ότι τα παλικάρια ξέρουν πώς να γράψουν πιασάρικα τραγούδια με κολλητικά ρεφραίν. Γοητευτικό σαν πολύχρωμο σφηνάκι στο beach bar, το “Turbo Rider” δεν είναι για όλες τις στιγμές της ημέρας, καθώς κάθεται καλύτερα πάνω στις πιο ανάλαφρες μας στιγμές, όταν δηλαδή δεν δίνουμε ούτε ένα ιπτάμενο γαμώτο για το τι συμβαίνει στον κόσμο και θέλουμε απλώς να διασκεδάσουμε. Ακόμα και εσύ, απαιτητικέ ακροατή, μετά την πρώτη φορά που θα το ακούσεις και πολύ πιθανό να το μισήσεις, μην απορήσεις αν το χέρι σου πάει μόνο του να βάλει το “Turbo Rider” να παίζει στο αυτοκίνητο, ένα ζεστό μεσημέρι Κυριακής.
Τέλος, έχω μια εξομολόγηση να κάνω, καθώς άκουγα το “Turbo Rider” δίπλα δίπλα με το καινούργιο Ghost. Προφανώς, κάθε σύγκριση μεταξύ τους είναι δύσκολη. Εκεί που οι Reckless Love έχουν ακολουθήσει πιστά μια μανιέρα ως το τέλος της γραμμής με… κωμική ευλάβεια, οι Ghost χορεύουν πάνω σε διάφορα μοτίβα των 70’ς και 80’ς, προσθέτοντας το δικό τους άγγιγμα.
Όμως, παρατηρώ ότι το “Turbo Rider” βρίσκει πιο συχνά το δρόμο προς τα ακουστικά μου και προσπαθώ να το ψυχολογήσω. Η σύνθετη εξήγηση είναι ότι η πιο ανάλαφρη οπτική των Reckless Love, σε αυτή τη φάση, μου είναι πιο εύκολη. Σκεφτείτε, το ένα συγκρότημα να προσπαθεί να βγάλει τα καλύτερα σημεία από δύο δεκαετίες και το άλλο να τραβάει στα άκρα τα πιο cheesy. Η μία προσπαθεί πολύ, ενώ η άλλη κάνει βρωμερό χαβαλέ και ξαφνικά, όλα βγάζουν νόημα στις επιλογές μου.
Υπάρχει και πιο εύκολος δρόμος, όμως, για όλη αυτή τη διαδρομή προς τους πολύχρωμους Φινλανδούς. Θυμάστε τις φορές που στα μπλιμπλικάδικα, όλοι πήγαιναν σε ένα καινούργιο, αστραφτερό Arcade που είχε φέρει μόλις ο κ. Μπάμπης; Ε, εγώ καθόμουν ήδη σε ένα κλασσικό Double Dragon που όλοι είχαν ψιλοβαρεθεί, με ελαφρώς παραμορφωμένο ήχο και απολάμβανα την τελευταία μάχη μεταξύ των δύο ηρώων, για το ποιος θα πάρει τη γυναίκα και θα χαθεί στο ηλιοβασίλεμα.
Ε, το Turbo Rider, είναι το remake του.
Facebook: facebook.com/recklesslove
Instagram: instagram.com/recklesslove.official/
Twitter: open.spotify.com/artist/0Nkyv1Zj8Xh7Lux3KzIQCl
1245 
