Είδος: Heavy/Blues Rock
Δισκογραφική: The Sign Records
Ημ. Κυκλοφορίας:18 Μαρτίου 2022
Σε κάποια από τις αμέτρητες ζωντανές του παραστάσεις, ο αείμνηστος και μοναδικός στο είδος του George Carlin, η περσόνα του οποίου θα μνημονεύεται όσο υπάρχουν διαλακτικοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι μα και αποδέκτες της σάτυρας, κατακεραύνωνε με το καυστικό του χιούμορ το σκοταδισμό και την εμμονή των ανθρώπων με τη θρησκεία, για να δηλώσει εν κατακλείδι ότι ο ίδιος προτιμά τα απτά πράγματα. Όπως καλή ώρα ο ήλιος, την παρουσία του οποίου βλέπουμε καθημερινά, για το λόγο του ότι όλοι μας είμαστε παιδιά του ήλιου.
Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν και οι Σουηδοί Children of the Sün (με τα umlauts για να ξεχωρίζουν) ονοματίζοντας την μπάντα τους από το λαμπρότερο σώμα του ουρανού. Τώρα βέβαια πόσο παιδιά του νιώθουν, αν αναλογιστούμε την εποχή που διανύουμε και τη χρονική διάρκεια της εμφάνισής του στις βόρειες χώρες, είναι άλλο θέμα συζήτησης. Το σημαντικό είναι αυτό που νιώθουν και εκπέμπουν και αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος η μουσική τους θα σου χαρίσει μία ζεστασιά που θα σε κατακλύσει πατόκορφα.
Το σεξτέτο από το Arvika της Σουηδίας στον δεύτερο δίσκο του εμφανίζει μία φυσική εξέλιξη του ήχου του εν συγκρίση με το προ διετίας ντεμπούτο άλμπουμ του “Flowers”, και αποδεικνύει πως ξεκίνησε ανάποδα την ονοματοδοσία, δεδομένου πως από τα άνθη κατευθύνεται στις ρίζες, εξού και το όνομα “Roots”. Αν δεν υπήρχε κάποιο όνομα στο promo, μόνο με μία απλή ακρόαση αντιλαμβάνεσαι τις άρρηκτες σχέσεις και ομοιότητες με τον ήχο των επίσης συμπατριωτών τους Blues Pills. Φυσικά με λιγότερο blues στην εξίσωση και λίγο περισσότερο psych και πρώιμο 60s-70s “γνήσιο” και αμόλυντο rock εκ του αποτελέσματος. Για τον γράφοντα πάντως για κάποιον “αδιευκρίνιστο” (μιας που είναι και των ημερών) λόγο άνοιξε ο ασκός των αναμνήσεων και βγήκαν στο προσκήνιο οι Γερμανοί Sanvoisen και το κομμάτι “The Difference”, κυρίως λόγω της ακουστικής και μπαλαντοειδής προσέγγισης ορισμένων συνθέσεων του δίσκου.
Τα μέλη του συγκροτήματος σαν γνήσια τέκνα του κινήματος των λουλουδιών αναζητούν τις ρίζες τους κάπου στην περιοχή του Μπέθελ, λίγο έξω από την κωμόπολη του Woodstock της πολιτείας της Νεας Υόρκης και προάγουν μέσα από τη μουσική τους το οργανικό πνεύμα και την ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτό εκφράστηκε το τετραήμερο μεταξύ 15-18 Αυγούστου το μακρινό 1969, με μία έκρηξη αγάπης, αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης με τα πρόσωπα των Janis Joplin, Jeferson Airplane, Mountain και Jimi Hendrix να ενσαρκώνονται στην μουσική τους.
Αιχμή του δόρατος για τους Σουηδούς αποτελούν τα αιθέρια και σαγηνευτικά φωνητικά της Josefina Berglund Ekholm, τα οποία πλαισιώνουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των υπολοίπων μελών και αντιστρόφως, χωρίς να κατέχουν απαραίτητα τα πρωτεία επισκιάζοντας τα υπόλοιπα όργανα. Τουναντίον δημιουργούν μια αρμονική σχέση όπου σημαντικό ρόλο παίζει και η παλιακής προσέγγισης παραγωγή, καθώς έτσι γεννήθηκε η ιδανική συνθήκη ώστε με το ρετρό ήχο και τις ψυχωμένες, πολυεπίπεδες φωνητικές αρμονίες το “Roots” να αντικατοπτρίζει ένα ταξίδι στη ζωή προς την εύρεση του εαυτού μας, με τραγούδια για τα σκαμπανεβάσματα, την αγάπη και το μίσος, το φως και το σκοτάδι.
Ο δίσκος σίγουρα δεν βρίθει πρωτοτυπίας σε ένα ήδη παρωχυμένο ιδίωμα, και όσοι δεν είναι λάτρεις θα το θεωρήσουν ως ένα γλυκύ βραστό άκουσμα και θα στρίψουν διά του αρραβώνος, εν αντιθέση με αυτούς που θα γουστάρουν και θα “στρίψουν” εκ του ενδιαφέροντος. Το σίγουρο είναι πως έπειτα από πολλές ακροάσεις το “Roots” θα απλώσει τις ρίζες του και η μουσική του θα ανθίσει στα αυτιά μας ευχάριστα.
Για τον γράφοντα η από υποκειμενικής σκοπιάς έκβαση της ακρόασης του δίσκου, και μετά συγχωρήσεως φυσικά, είναι η προτίμηση σε αυτούς τους Children Of The Sun ή στο κομμάτι των Hawkwind, παρά στην νιοστή ακρόαση του εγχώριου ομώνυμου κομματιού που έχει γίνει σούπα και αγγίζει δυσθεώρητα ύψη γραφικότητας.
Ο νοών νοείτο…
Facebook: https://www.facebook.com/Childrenofthesuun
Bandcamp: https://childrenofthesunofficial.bandcamp.com/
694 
