Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: Season Of Mist
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Νοεμβρίου 2021
Σαν σπάνια περιοδικά φαινόμενα που αξίζουν ξεχωριστής αναμονής και παρατήρησης μοιάζουν τα άλμπουμ των Cynic: μόλις τέσσερα, το καθένα σε διαφορετική δεκαετία, με τη δική τους αυτόφωτη ιδιαιτερότητα, αυθεντική εκκεντρικότητα και μια μουσική σφαίρα με περίσσευμα τόλμης. Το κοινό τους σινιάλο ήταν η γνώριμη αίσθηση της εξωτερικής γραφικής τους τέχνης από τον ζωγράφο Robert Venosa: η τέχνη του κόσμησε και το “Kindly Bent To Free Us” του 2014, έστω και αν ο Venosa άφησε πρόωρα τα εγκόσμια μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, το 2011.
Τα κεκτημένα οφείλουν να τηρούνται ακόμα και κόντρα στον θάνατο. Η σύντροφος του Venosa, Martina Hoffmann είναι η δημιουργός του έργου με τον τίτλο “The Landing”, που κοσμεί το εξώφυλλο του “Ascension Codes”, μιας δημιουργίας εμπνευσμένης από τις ακτές της Βρετάνης που φιλοξένησαν τότε το πένθος της για το χαμό του. Και είναι δύσκολο να μην αντιμετωπίσει κανείς σημειολογικά όλες αυτές τις επιλογές μετά από όσα έχουν συμβεί στην μπάντα.
Οι “Κωδικοί Ανάβασης” είναι ένα πολύπλευρο στοίχημα για τον Paul Masvidal. Ίσως το πιο αγωνιώδες μέρος αυτού και εκείνο που αντανακλά άμεσα στους φίλους του γκρουπ είναι η ερώτηση αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο: τον Ιανουάριο του 2020 φεύγει πρόωρα ο ντράμερ Sean Reinert, και τον Δεκέμβριο ο μπασίστας Sean Malone. Ο Masvidal έχει ένα βουνό να ανεβεί, και πέρα από το ασήκωτο συναισθηματικό βάρος της διπλής απώλειας, έχει να αντιμετωπίσει και το πρακτικό πρόβλημα της αντικατάστασης δυο εμβληματικών συμπαικτών. Βέβαια, ο ερχομός του Matt Lynch στο σκαμνί των drums το 2015, μετά την αποχώρηση του Reinert, ξεδιπλώνει πια την απόλυτη ευστοχία του στη συνολική διάρκεια του άλμπουμ, με ένα παίξιμο πληθωρικό, ανατρεπτικό, απαιτητικό και προσαρμοσμένο σε κάθε απρόβλεπτη μεταστροφή της μουσικής. Το δεύτερο μέρος του προβλήματος, αυτός που θα γίνει Malone στη θέση του Malone, όπως αφοπλιστικά ομολόγησε ο Masvidal, ουσιαστικά δεν έχει λύση. Η υποκατάσταση όμως πέρασε κατά έναν περίεργο τρόπο μέσα από την κρίση του εκλιπόντα, όταν ο κημπορντίστας Dave Mackay έκανε μια ζωντανή εμφάνιση το 2019 με τον Malone και τον Masvidal σε προσωπικό υλικό του τελευταίου, και ο Malone είπε στον Masvidal πως έπρεπε με κάθε τρόπο να τον φέρουν στο γκρουπ. Τώρα πια, ο νέος μπασίστας είναι το μαγικό αριστερό χέρι του Mackay που παίζει όλα τα θέματα του μπάσου στο synthesizer, δίνοντας μια νέα φουτουριστική ηχητική και συνθετική αισθητική στο συνολικό ρυθμικό σκελετό τους.
Οι δυο όψεις του δίσκου μοιάζουν τελικά να ισορροπούν ιδανικά μεταξύ τους: ένας πολύτιμος φόρος τιμής του Masvidal στους δυο χαμένους φίλους αλλά και μια λεπτομερής, πλούσια και εντυπωσιακή εξόρμηση προς το μέλλον του γκρουπ. Κάποια από τη μουσική υπήρχε στην εμβρυακή της μορφή από το 2014, και είχε ακουστεί και από τους δυο. Βέβαια, ο δρόμος που διανύθηκε είναι αρκετός, για να καταλήξουμε σε ένα άλμπουμ με εννέα κύρια τραγούδια και άλλα εννέα εμβόλιμα ηχητικά αποσπάσματα που φέρουν τίτλους-κωδικούς.
Όσο και αν ο άμεσος αλλά πάντα αυτοδύναμος και μοναδικός χαρακτήρας τους απελευθερώνεται στα κύρια τραγούδια, με όλη αυτή τη ζηλευτή συνεργασία του fusion με το απαιτητικό τους progressive metal, η συνολική διαδρομή του άλμπουμ είναι μια ολοκληρωμένη εμπειρία, πλούσια σε εξέλιξη διαθέσεων, εντυπώσεων αλλά και χρήση ήχων. Η αίσθηση ενός υπερβατικού ταξιδιού που προσπερνά εντυπώσεις, ενισχύεται από την προοπτική μιας συμπαντικής αναζήτησης, μιας αντήχησης συχνά τελετουργικής και βαθιά πνευματικής που ακουμπά μουσικά στιγμιαία μέχρι και την new age.
Για κάθε περιπετειώδη ακροατή η πρόκληση είναι ξεχωριστή, πυκνή, κρυπτική. Αποκαλύπτει νέες παραμέτρους σε κάθε επανάληψη και ανοίγει τον νου σε μια δοκιμασία που μοιάζει να είναι φιλοδοξία και κάθαρση μαζί. Δεν ξέρω αν η μουσική μπορεί να νικήσει το θάνατο, αλλά ένιωσα έντονα το πείσμα του καλλιτέχνη να χώνει τα νύχια του στο σκληρό και άδικο κορμί του.
Facebook: https://www.facebook.com/Cynicofficialpage
1167 
