THE PARADOX TWIN: “Silence From Signals”

ALBUM

Είδος: Progressive Rock
Εταιρεία: White Star Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Οκτωβρίου 2021

Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από την πρώτη επαφή με τη μουσική τους, και το πρώτο τους άλμπουμ με τον μυστηριώδη τίτλο “The Importance Of Mr Bedlam”. Ο πιλότος του σχήματος και πολυτάλαντος μουσικός και τραγουδιστής, Danny Sorrell, συνεπαρμένος από διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και ελέγχου των ανθρώπων, ύφανε ένα άλμπουμ υποβλητικό και σκοτεινό που έδωσε μια φρέσκια πνοή στο σύγχρονο progressive rock, και έφτασε να προταθεί για το “Progressive Music Award” του 2018.

Δοκιμάζοντας ξανά τη συνθετική του άνεση μέσα σε ενιαίο θέμα, η ζωή φρόντισε να τον οπλίσει με πιο προσωπικά ερεθίσματα. Την περίοδο της κυκλοφορίας του πρώτου άλμπουμ γεννήθηκε ο δεύτερος γιός του, και σχεδόν ταυτόχρονα, ο μεγαλύτερός του διαγνώστηκε με αυτισμό. Η απανωτή επαφή με τόσο ισχυρά θετικά και αρνητικά συναισθήματα έφερε τη δημιουργία μιας ιστορίας που αφηγείται τη διαδρομή και τις δοκιμασίες δυο δίδυμων αδερφών, μιας νευροτυπικής αδερφής και ενός νευροαποκλίνοντα αδερφού.

Η δημιουργική ομάδα γύρω από τον Sorrell, δυνάμωσε με την προσθήκη του ντράμερ Graham Brown, αλλά και την πρωταγωνιστική φωνητική συνδρομή της Nicole Johnson που βπηθούσε αρχικά στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Ο κιθαρίστας Leland Freeman και η μπασίστρια Diane Fox συνεχίζουν να συνδράμουν στην αρμονική ισορροπία που χαρακτηρίζει τόσο τον ήχο όσο και την εκτελεστική πλοκή του σχήματος από το Berkshire.

Απολαμβάνοντας την ιδανική φιλοξενία της White Star Records του John Mitchell (Frost, Lonely Robot, Kino), ο Sorrell εξελίσσει την συνθετική του φόρμουλα αγγίζοντας ένα δύσκολο θέμα. Η επιμονή του και πάλι να οικοδομήσει έναν ήχο που συμπράττει σχεδόν με τη μουσική, δικαιώνει την ευαισθησία του άλμπουμ, την υποβολή του, αλλά και την τελική έκβαση να προσφέρει μια ιδιαίτερη απόλαυση μέσα από τις πληγές που ανιχνεύει.

Συνεχίζοντας την προσφιλή του τακτική να εισάγει τον ακροατή με ένα οργανικό τραγούδι, το “Paradigm” βηματίζει σταθερά, καταλαμβάνοντας την απόλυτη προσοχή, με μια σχεδόν post rock πρόσοψη που πάλλεται και δίνει ηχητικές παραφράσεις από την έξυπνη παραγωγή. Το ντουέτο του αρχηγού με την υπέροχη Nicole αποδεικνύεται σε κάθε παρουσία του ανατριχιαστικό, από το πρώτο σινιάλο του “Wake Vortex” μέχρι την κλιμακωτή, μακάβρια έλξη του “Perfect Circles”. Αν και συχνά η απόπειρα περιγραφής της μουσικής τους συνδέει δυο μακρινούς πόλους όπως οι αισθητά απόντες Porcupine Tree και οι ντελικάτοι White Moth Black Butterfly του Daniel Tompkins, υπάρχουν τόσοι ενδιάμεσοι σταθμοί από τους οποίους έχει αλιεύσει ο Sorrell τα επιμέρους στολίδια του. Και είναι σημαντική η στοχευμένη γοητεία των μελωδιών που, παράλληλα με το πελώριο ηχητικό νέφος των εντυπώσεων, περιγραφών και διαθέσεων, κάνουν τον δίσκο τόσο κοντινό, ανθρώπινο και εθιστικό. Σε μια στιγμή υπέρμετρου ενθουσιασμού, θα τολμούσα να γράψω ακόμα και εκκεντρικά ραδιοφωνικό…

Σε μια διαδρομή που σπρώχνει τον ανάπηρο αδερφό, τον “ελαττωματικό” πρωταγωνιστή της στο θάνατο σαν λύτρωση, η μουσική συχνά ακολουθεί το παιχνίδι της πλημμυρίδας και της άμπωτης. Και στα οχτώ κεφάλαια οι περιγραφές είναι ισχυρές , αλλά εδώ οι φίλοι του χώρου θα συναντήσουν ένα από τα πιο συγκλονιστικά τραγούδια της χρονιάς, το ενδεκάλεπτο “I Am Me, I Am Free”. Ο επιτακτικός του ρυθμός δίνει την εντύπωση μιας αγωνιώδους απόπειρας ισορροπίας και επιβίωσης, με καταπληκτικά χρώματα που αλλάζουν αλλά ταυτόχρονα διατηρούν την αίσθηση μιας ανώφελης προσπάθειας.

Μια σκοτεινή ιστορία που μπορεί να φυλακίσει τον ακροατή στην ελκυστική, αυτόνομη ηχητική της γοητεία, αυτό μοιάζει να είναι το δεδομένο του “Silence From Signals”. Ο δημιουργός του θέλησε να δελεάσει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν κάτι για το οποίο πιθανώς έχουν ακούσει αλλά δεν γνωρίζουν πολλά, δημιουργώντας έναν δυνατό συνδυασμό μουσικής και στίχων για να τους συγκινήσει.

Με τον Sorrell να έχει κρατήσει για τον εαυτό του τον μοιραίο ρόλο τον οποίο ενσαρκώνει φωνητικά, και την Nicole αυτό της αδερφής του, οι Paradox Twin, τιμούν ακόμα και το όνομά τους με μια προσέγγιση πιο γήινη και απτή σε σύγκριση με τα μυστήρια και τους υπαινιγμούς του “Mr Bedlam”. Όσοι εντυπωσιάστηκαν πριν τρία χρόνια, έχουν περισσότερους λόγους να διατρέξουν την περιπέτεια των διδύμων.

Όσοι τους γνωρίζουν για πρώτη φορά, είναι τυχεροί να το κάνουν με έναν από τους δίσκους της χρονιάς…

Website: https://www.theparadoxtwin.com/
Facebook: https://www.facebook.com/TheParadoxTwin

1054
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…