Είδος: Doom / Gothic metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 16 Ιουλίου 2021
Το να προσπαθήσεις να προσδιορίσεις με λέξεις τη σημαντικότητα και την επιδραστικότητα αυτών εδώ των καλόπαιδων από το Halifax, είναι κάτι που κυμαίνεται ανάμεσα στο πανεύκολο και στο πανδύσκολο. Και δεν θα κάτσω να επαναλάμβω τους διθυράμβους που έχουν γραφτεί εδώ και 30 χρόνια για το ποιόν τους, έχουν γραφτεί τα πάντα και οι Paradise Lost δεν θα σταματήσουν εσαεί να απολαμβάνουν τη (δικαιότατη) δημοτικότητα που έχουν αποκτήσει μέσω της πραγματικά anti-star προσγειωμένης στάσης τους, την αυθεντικότητα, την τιμιότητα και κυρίως τη φοβερή καλλιτεχνική παράδοση που έχουν αφήσει.
Όλοι έχουμε νιώσει στο πετσί μας εδώ και δυο χρόνια τις συνέπειες που έχει φέρει ο covid, οι απανωτές καραντίνες, η αλλοίωση εν γένει της “κανονικής ζωής” όπως την ξέραμε. Φυσικά, σαν κάθε κοινωνικός τομέας, επλήχθη και η μουσική κοινότητα, είτε σαν βιομηχανία είτε οι μπάντες σαν αυτόνομες ανεξάρτητες μονάδες. Και μηχανεύθηκαν διάφορους τρόπους προσέγγισης με το κοινό τους και μια προσφιλής – όπως αποδείχθηκε – τακτική, ήταν και τα streaming lives που έδιναν τα συγκροτήματα, χωρίς κοινό, παρουσιάζοντας όμως με το ανάλογο πάθος τις δουλειές τους ζωντανά.
Το “At The Mill” είναι μια τέτοια απόπειρα (που πήρε το όνομα από ένα nightclub στο Yorkshire στο οποίο ηχογραφήθηκε η εμφάνιση) και θα μπορούσε κανείς, με μια ματιά μόνο στην tracklist, να καταλάβει ότι το παρόν τεμάχιο θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μια best of compilation, παιγμένη από μεσήλικες – στο σώμα μα όχι στην ψυχή, κάτι που αποτυπώνεται φυσικά και στις οπτικές αναγωγές που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο. Μια πεντάδα πολύπειρων πλέον μουσικών που δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να κρύψουν τη θλίψη τους για ό,τι συμβαίνει στον γαμώκοσμο χωρίς την παραμικρή επιτήδευση.
Κομματια διαλεγμένα από όλες σχεδόν τις δουλειές τους, παιγμένα με πειθώ και βουτηγμένα στην doomy διάθεση που πρόδηλα έχουν και οι ίδιοι με το αποτέλεσμα τελικά να τους αποθεώνει. Δεν θέλω να αραδιάζω τίτλους από αριστουργήματα που καθόρισαν την στυλιστική πορεία και αντίληψη εκατομμυρίων ψυχών – του γράφοντος σίγουρα – αλλά ενδεικτικά θα σου αανφέρω τις συγκλονιστικές αποδόσεις στα “As I Die”. “Embers Fire”, “One Second”, “Shadowkings”, “So Much Is Lost” και “Faith Divides Us – Death Unites Us” μεταξύ όλων των υπολοίπων διαμαντιών, ολοκληρωμένων δοκιμίων τέχνης που τους εξασφάλισε εσαεί την θέση τους στο ελιτιστικό Πάνθεον του Θεού Απόλλωνα.
Συγκλονιστικές ερμηνείες από τον Nick Holmes (τον οποίον θα ακούσεις να growlάρει, κάτι που ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που το επιχείρησε), ατημέλητη τελειότητα από τους Greg Mackintosh / Aaron Aedy, στιβαρό συμπαγές υπόβαθρο από τους Steve Edmondson (μπάσο) / Waltteri Väyrynen (drums) υπό έναν τέλειο, αψεγάδιαστο ήχο. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, απολαύστε τους και χαρίστε στον εαυτό σας έναν κατάμαυρο ορίζοντα. Η επιστροφή στην κανονικότητα θα αργήσει πολύ και το “At The Mill” είναι ένα πολύ καλό υποκατάστατο για να τη φαντάζεσαι όσο θα περιμένεις τον ερχομό της.
Facebook: https://www.facebook.com/paradiselostofficial/
Official page: http://www.paradiselost.co.uk/
714 
