Είδος: Instrumental, progressive rock
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία- Διανομή: Distrokid
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Ιανουαρίου 2021
Ο Νεοϋορκέζος κιθαρίστας Jeff Pennachio ενίσχυσε τη φήμη του συμμετέχοντας στους τολμηρούς “Design The Void”, ένα avant garde σχήμα που δεν δίστασε να συνδυάσει το deathcore με την 80’s synth pop με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Από το 2016 ως το 2018 συμμετείχε σε μια cover μπάντα με το όνομα “The Stay”, ενώ παράλληλα άρχισε να γράφει τη δική του μουσική. Δοκιμάζοντας την πρώτη του επαφή με το κοινό μας δίνει το EP αυτό που περιλαμβάνει τρία τραγούδια και έχει συνολική διάρκεια 13:32 λεπτά. Ο Pennachio, πέρα από τη σύνθεση, έχει αναλάβει αποκλειστικά το βάρος της ηχογράφησης, παίζοντας κιθάρα, τύμπανα, μπάσο και αναλαμβάνοντας τις ενορχηστρώσεις και το programming. Αν οι επιδράσεις τελικά σημαίνουν κάτι για τη μουσική που γράφει κάποιος, ο ίδιος θαυμάζει τη δουλειά του Plini, τους Dream Theater και τους Trans Siberian Orchestra, αλλά η βασική πηγή έμπνευσης παραμένουν τα soundtracks.
Το “Wilson Theater” ανοίγει υποβλητικά και ατμοσφαιρικά υπηρετώντας τον τίτλο του, και γρήγορα η κιθάρα του Pennachio θα διασχίσει ένα σύντομο, γυαλισμένο, μελαγχολικό διάστημα, μέχρι να αρχίσει να εναλλάσσεται με τα πένθιμα βήματα των keyboards. Όπως και στη συνέχεια των δυο άλλων συνθέσεων, υπάρχει μια σταδιακή κλιμάκωση, ο ρυθμός αλλάζει επιτήδεια, και ένα πιο επιτακτικό, εμβατηριακό ριφ επεμβαίνει περιστασιακά ανάμεσα στα γλυκά θέματα της κιθάρας.
Το “Interposition” είναι από την αφετηρία του πιο ρυθμικό και φωτεινό σαν θέμα, κάποια στιγμή ανοίγει και ένα ξέφωτο ηρεμίας φέρνει την κιθάρα του με ένα ύφος που μοιάζει να αγαπά ιδιαίτερα, μελωδιών φιλικών και γλυκών που στροβιλίζονται στον ρυθμό. Και αυτό ακούγεται ιδιαίτερα περιεκτικό για τη διάρκειά του, και είναι γεγονός πως ο Pennachio δεν μακρηγορεί αλλά πυκνώνει την εξέλιξη. Πιθανά αφήνει την πιο δυνατή εντύπωση από την πρώτη ακρόαση.
Στο “The Voyager” σκιαγραφείται μια αίσθηση αγωνίας και αναμονής αρχικά από τα όμορφα keys, μέχρι να σκεπαστούν όλα από ένα κοφτό, επίμονο ριφ που θα μεταφέρει τα lead θέματα του συνθέτη. Η πρωταγωνιστική μελωδία που αναδύεται μέσα και από παραλλαγές είναι αισθητά χαρακτηριστική, ενώ και εδώ υπάρχει διαδρομή και δράση, με την κλιμάκωση ως το φινάλε.
Η απόπειρα του Pennachio να σταθεί ανάμεσα στην αίσθηση των κινηματογραφικών scores και του τυπικά κιθαριστικού άλμπουμ, και με μια ελαφριά σκιά του Satriani, έχει ένα αποτέλεσμα που ακούγεται με ενδιαφέρον και ευκολία. Ο συνολικός ήχος είναι παραπάνω από ελκυστικός, ο Joshua Johnson από τους Design The Void έκανε τη μίξη και την παραγωγή με ικανοποιητικό αποτέλεσμα, και είμαι βέβαιος πως σε ένα πλήρες άλμπουμ θα ανοίξει ακόμα περισσότερο τη συνθετική του βεντάλια.
Official website : https://jeffpennachio.wixsite.com/jeffpennachio
602 
