RITUAL: “Glimpses From The Story Of Mr Bogd”

EP

Είδος: Progressive Rock
Εταιρεία: Tempus Fugit/SPV
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Νοεμβρίου 2020

Υπό την ηγεμονία του κιθαρίστα/τραγουδιστή και βασικού δημιουργού Patrick Lundstrom, οι Σουηδοί Ritual δεν είναι σίγουρα νέοι στο γαϊτανάκι του παγκόσμιου progressive rock. Με το όνομά τους στον χάρτη από το 1993, έχουν ήδη προσφέρει μια δισκογραφική συγκομιδή από τέσσερα άλμπουμ, ένα live και ένα EP.

Με μια μακροχρόνια διακοπή σε κάθε δραστηριότητα που ξεπέρασε τα δέκα χρόνια, μετά το τελευταίο τους άλμπουμ, “The Hemulic Voluntary Band”, του 2007, ετοιμάζονται να επιστρέψουν για τα καλά, έχοντας σαν προπομπό το EP αυτό. Το πλάνο τους είναι να κυκλοφορήσουν δυο άλμπουμ που θα ξεδιπλώνουν μια ιστορία που εμπνεύστηκε ο Fredrik Lindqvist, που πέρα από μπασίστας, είναι υπεύθυνος και για ένα πλήθος φολκ ήχων που έρχονται από τον ίδιο όταν περνούν από τα χέρια του το μπουζούκι, το μαντολίνο, το φλάουτο και διάφορα άλλα όργανα. Η φανταστική ιστορία του Mr. Bogd, περιγράφει την απόπειρα ενός πλούσιου και πετυχημένου επιχειρηματία να βρει το νόημα της ζωής.

Από τα τέσσερα τραγούδια του EP, τα τρία πρώτα θα βρίσκονται στο πρώτο άλμπουμ της concept απόπειρας και το 4ο στο δεύτερο. Όπως βέβαια μαρτυρά και ο τίτλος του EP, οι Ritual παρουσιάζουν μια σύντομη αλλά πολυποίκιλη δόση του μεγαλεπήβολου σχεδίου τους, απλώνοντας τα βασικά χαρακτηριστικά τους στα τέσσερα τραγούδια-δείγματα. Όντας μια αντιπροσωπευτική μπάντα του λεγόμενου βόρειου τρόπου προσέγγισης του προοδευτικού rock, έχουν τα βασικά τους θεμέλια σε έναν ήχο ιδιαίτερα οργανικό που πατά σημαντικά στο παραδοσιακό hard rock. Μεγάλη έμφαση υπάρχει στα ακουστικά μέρη που είναι απαιτητικά, λεπτομερώς δουλεμένα και εμπλουτισμένα, ενώ συχνά αποκλίνουν σε πετυχημένα φολκ χρώματα. Με την μεγάλη σουηδική παράδοση στις φιλικές μελωδίες που γρήγορα κατακτούν τη μνήμη, υπάρχει μια pop, crossover αισθητική στα φωνητικά, τόσο τα πρωταγωνιστικά όσο και τα χορωδιακά όπου εμφανίζονται.

Αν και το εννιάλεπτο “The Mice” που κλείνει αυτό το EP είναι ευρύχωρο τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά και ξεφυλλίζει εμφατικά το ημερολόγιο που απλώνουν τη μουσική τους, και τα υπόλοιπα τρία τραγούδια φανερώνουν διάφορες λεπτομέρειες. Η πολυτελής pop rock έκφραση του “Chichikov Bogd”, με τις εθιστικές φωνητικές ακολουθίες, η σχεδόν “βοντβίλ” αισθητική του στο σύνθετα αλλόκοτο “Mr. Tilly And His Gang”, και η παραμυθένια αλλά σκοτεινή neofolk ελεγεία του “The Three Heads On The Well”, ρουφούν άμεσα τον ακροατή σε έναν, για την ώρα αποσπασματικό, άλλα έντονα αφηγηματικό δρόμο. Σημαντική η εκτελεστική συνδρομή τόσο του ντράμερ Johan Nordgren, όσο και του Jon Gamble στα keyboards, επιβραβεύει ακόμα παραπάνω την υπομονή κάποιων πιστών ακολούθων που δυσκολεύονται ακόμα να πιστέψουν την επιστροφή τους.

Σε ένα παραπάνω από δελεαστικό ορεκτικό, όπου ο τυπικός prog ακροατής θα σαγηνευτεί άμεσα από το πολυσχιδές “The Mice”, οι Ritual τραβούν την κουρτίνα της νέας τους περιπέτειας με απόλυτη επιτυχία.

Official website: https://www.ritual.se/ritual.se/Home.html

Facebook: https://www.facebook.com/ritual.se

958
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…