Είδος: Thrash / Grind / Death Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Νοεμβρίου 2020
Έκτο album από τους Αμερικανούς crossovers Macabre οι οποίοι επανεμφανίστηκαν μετά από 9 χρόνια και το πρώτο που ξεκάθαρα σου κάνει εντύπωση είναι το φοβερό artwork των Lance Lencioni (επίσης κιθαρίστα και φωνή της μπάντας) και Laz Gein. Βέβαια ένα artwork δεν αποτελεί κριτήριο ποιότητας τουλάχιστον για τη μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι σαν μπάντα ξεκίνησαν καλά αλλά από το 2003 περίπου (από το album “Murder Metal” και έπειτα για να ακριβολογήσουμε) κάπου το έχουν χάσει το παιχνίδι, κυκλοφορώντας albums μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα, δείχνοντας ότι μάλλον προσπαθούν να βγάλουν τα ένσημα και να αποσυρθούν δια παντώς αυτή τη φορά.
Αυτό που θα αντιμετωπίσει ο ακροατής είναι υλικό που προσπαθεί να ακουστεί αλλοπρόσαλλο και “τρελό” μέσω thrashoειδούς riffολογίας που προσπαθεί να αποδοθεί με hardcore / grind προσωπείο. Χωρίς σαφή προσανατολισμό, με λίγες αξιόλογες στιγμές που να δικαιολογούν την μεγάλη αποχή αν υπήρχε περίπτωση αυτή να οφείλεται σε δημιουργικά αίτια.
Κάτι από τη σατυρική φύση των Anthrax των EP τους, λίγη από την τρέλα των Gwar με τη διαφορά ότι οι προαναφερόμενοι είναι κάποιες κλάσσεις ανώτεροι συνθετικά. Μια συλλογή από 2λεπτα / 3λεπτα τραγουδάκια στα οποία κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα παρωδιακά φωνητικά του Lencioni τα οποία υποθέτω καυτηριάζουν με κωμικό ρόλο τα κατεστημένα των Πολιτειών με έναν τρόπο punk έκφρασης διανθησμένο με διάσπαρτα growls, κυρίως στα αδιάφορα ρεφρέν των κομματιών.
Καλούτσικες στιγμές τα “Abduction”, “Your Window Is Open” και “The Lake of Fire” αλλά με τρία κομμάτια σε ένα σύνολο 16 (με 2-3 ιντερλούδια του μισού λεπτού τα οποία και είναι μάλλον οι καλλιτεχνικές “κορυφές”) δεν νομίζω να οραματίζονται το δισκογραφικό μέλλον του παρόντος album με ιδιαίτερες φιλοδοξίες.
Εν ολίγοις, χαβαλές από τα Lidl που ίσως θα μπορούσε να συγκινήσει την προεφηβική αμερικανική νεολαία αλλά αναλογιζόμενος κάποιος τη σύγχρονη παγκόσμια κατάσταση μάλλον ακούγονται εκνευριστικοί με την ντεμέκ ανεμελιά που προσπαθούν να προσδώσουν.Προτεινόμενο σε τύπους “στα παπάρια μου, δεν πα να καεί ο κόσμος, εγώ θα επαναστατώ φορώντας τη μάσκα μου στο πηγούνι και επίσης τρώω σουβλάκια τις Μεγάλες Παρασκευές, ναι αμέ, τέτοιος είμαι!” αυστηρά και μόνο. Με ένα λίτρο τσίπουρο και παρέα με τον Ματσαμπλόκο και τον Μπιτζιμπιτζίδη, σου γράφω 10 τέτοιους δίσκους στην καθησιά μου. Πάμε παρακάτω.
Facebook: https://www.facebook.com/OFFICIALMACABRE/
Official page: http://murdermetal.com/
660 
