Σημειολογικά και μόνο, ένα 13ο άλμπουμ που τολμά να είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια από όλα τα προηγούμενα και κλείνει τον κατάλογο των τραγουδιών με τον τίτλο “The Last Song”, είναι αρκετό να ρίξει πάνω στις καρδιές των απανταχού οπαδών των Fates Warning τη μακρύτερη σκιά. Πέρασε λοιπόν και η ενδεκάτη ώρα; Ο τραγουδιστής και σταθερός συνοδοιπόρος για παραπάνω από 30 χρόνια του αρχηγού Jim Matheos, Ray Alder, απαντά και δεν απαντά στις απορίες μας τις οποίες του θέτουμε δια στόματος Γιώργου Γεωργίου.
Λοιπόν, αυτό είναι τελικά ένα πολύ μεγάλο σε διάρκεια άλμπουμ. Ο σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθούν όλες οι ιδέες σας ή υπάρχουν ακόμα τραγούδια που δεν χρησιμοποιήθηκαν;
Χρησιμοποιήσαμε όλα τα τραγούδια που γράφτηκαν. Αρχικά υπήρχαν κάποια που προορίζονταν για bonus tracks, αλλά τελικά καταλήξαμε να τα βάλουμε στο άλμπουμ.
Ποια είναι η δυνατότερη εντύπωση και ανάμνηση που έμεινε φτιάχνοντας το δίσκο στη διάρκεια αυτής της παράξενης περιόδου;
Ήταν μάλλον το γεγονός πως ο Bobby κατάφερε να τελειώσει τις ηχογραφήσεις των drums εξαιτίας του γεγονότος της ματαίωσης της περιοδείας του Sebastian Bach. Αν δεν είχε γίνει αυτό, το άλμπουμ θα καθυστερούσε ως το 2021. Εκτός αυτού όλα τα υπόλοιπα έγιναν ως συνήθως.
Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονική στιγμή επιστροφής στη σκηνή, οι περισσότεροι από τους μουσικούς προσπαθούν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους να διατηρήσουν την επαφή με το κοινό τους και βασικά να επιβιώσουν. Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση και έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνετε κάτι σαν live streaming παίζοντας κάποια από τα νέα τραγούδια;
Θα μου άρεσε πολύ να κάναμε ένα live stream, αλλά ζούμε πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο για να το καταφέρουμε να γίνει. Οπότε για την ώρα υπάρχουν απλά τα social media, και ελπίζουμε πως όταν όλα πια ξεκαθαρίσουν θα μπορέσουμε τελικά να ξαναβγούμε στο δρόμο.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα τραγούδι του άλμπουμ για σένα και τον Jim, που αντιπροσωπεύει κάτι πραγματικά δυνατό και προσωπικό για σας, ποια θα ήταν αυτά και για ποιους λόγους;
Μου αρέσει πολύ το “Under The Sun”. Για μένα είναι διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε κάνει ως τώρα έτσι προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικό και ιδιαίτερο. Δεν μπορώ όμως να απαντήσω για λογαριασμό του Jim.
Πρέπει να το ρωτήσω αυτό, γιατί καθώς άκουγα και έγραφα για το άλμπουμ, ένιωσα έντονα πως το “The Last Song” ήταν στην πραγματικότητα ένα τραγούδι αποχαιρετισμού από την μπάντα στους οπαδούς. Από εκείνη τη μέρα, διάβασα επίσης κάποιες συνεντεύξεις σου γι’ αυτό. Τι συμβαίνει λοιπόν στην πραγματικότητα;
Θα έπρεπε να ρωτήσεις τον Jim γι’ αυτό. Λυπάμαι…
Ήταν μια μεγάλη διαδρομή ως τώρα. Ξέρω πως είναι δύσκολο για σένα, αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξεις δυο άλμπουμ από την καριέρα σου που θεωρείς τα πιο σημαντικά, ποια θα ήταν και γιατί;
Υποθέτω πρώτα το “No Exit”, καθώς ήταν το πρώτο μου άλμπουμ με τους Fates και έχω τόσες πολλές αναμνήσεις από αυτό. Και πιθανά μετά το “A Pleasant Shade Of Gray”, καθώς ήταν όλο ένα μεγάλο τραγούδι, και ουσιαστικά ήταν ένας δίσκος που γράψαμε για τους εαυτούς μας αλλά τελικά έγινε τόσο πολύ αποδεκτό και από το κοινό μας. Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ που έγραψε ο Jim…
Τον περασμένο χρόνο κυκλοφόρησες το πρώτο σόλο άλμπουμ σου. Τι σχέδια έχεις τώρα για την προσωπική σου καριέρα και υπάρχουν κάποιες άλλες εναλλακτικές συνεργασίες υπό σκέψη;
Για την ώρα δουλεύω πάνω σε κάποια πράγματα. Γράφω κάποια demo με έναν φίλο, επίσης είμαι έτοιμος να αρχίσω να γράφω για το επόμενο σόλο άλμπουμ.
Σε μένα μοιάζει πως το “Long Day…”, που συναντά ήλιο, βροχή και χιόνι, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να ήταν μια ολόκληρη ζωή ή μια πραγματικά μεγάλη σε διάρκεια καριέρα. Υπάρχει ένας γενικός σκοπός να συνοψίσεις την καριέρα σου στη μουσική και να σταθείς σε ένα νέο σταυροδρόμι;
Υποθέτω πως όλοι μας φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι στη ζωή μας κάποια στιγμή. Πιστεύω πως αυτό που είναι σημαντικό είναι πως διαχειριζόμαστε αυτή τη στιγμή. Εγώ λοιπόν, νιώθω ευτυχισμένος που έχουμε ολοκληρώσει σαν μπάντα όλα αυτά τα χρόνια. Να είμαστε σημαντικοί μετά από περισσότερα από τριάντα χρόνια είναι πολύ ικανοποιητικό. Δεν θα κοιτάξω πίσω για να ευχηθώ να ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Θα προχωρήσω και θα κοιτάξω μπροστά στην περιπέτεια που έρχεται στη συνέχεια.
Μπορείς να μοιραστείς κάποιες λεπτομέρειες για το concept στο εξώφυλλο. Είναι θαυμάσια δουλειά.
Το όλο concept ανήκει στον καλλιτέχνη Patrick Atkins. Ουσιαστικά πήρε τον τίτλο και δούλεψε με αυτόν. Συμφωνώ, είναι ένα όμορφο έργο.
Έχεις μοιραστεί περισσότερα από 30 χρόνια δουλεύοντας με τον Jim. Είναι προφανές πως υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη στον τρόπο που δουλεύετε μαζί. Αν κοιτάξεις πίσω σε όλα αυτά τα χρόνια, μπορείς να περιγράψεις τις βασικές αλλαγές που είδες στον τρόπο που αντιμετωπίζει την έκφραση και τη μουσική;
Νομίζω πως θα έπρεπε να ρωτήσεις τον ίδιο τι περνούσε από το μυαλό του καθώς έγραφε όλα αυτά τα τραγούδια. Ξέρω πως δεν του αρέσει να γράφει στίχους. Και ίσως αυτά που ακούει τη δεδομένη περίοδο αντανακλούν τη συνθετική του εξέλιξη.
Αν και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερη όλη αυτή η κατάσταση με τα μουσικά ιδιώματα, οι Fates Warning είχαν πάντα την περιγραφή των “πρωτοπόρων του progressive metal”. Πως αντιλαμβάνεσαι την πρόοδο στη μουσική σήμερα και νιώθεις πως είστε ακόμα πρόθυμοι να εξελιχθείτε δοκιμάζοντας νέες ιδέες;
Νομίζω πως δοκιμάζουμε συνεχώς νέα πράγματα. Πιστεύω πως αν είχαμε το ίδιο ύφος μουσικής σε κάθε άλμπουμ, ο κόσμος θα βαριόταν και το ίδιο θα συνέβαινε και με μας. Προσπαθούμε να το κρατήσουμε ενδιαφέρον για μας, ως συνθέτες.
Περνώντας αυτά τα lockdowns είχαμε και περισσότερο χρόνο για μουσική. Ποιους δίσκους ανακάλυψες ή επέστρεψες ξανά ζώντας τη χρονιά του Covid-19;
Ειλικρινά δεν είχα τόσο πολύ χρόνο για να ακούσω και κάτι καινούριο. Υποθέτω πως περισσότερο γύρισα ξανά πίσω στα παλιά άλμπουμ που αγαπώ. Deftones, Fair To Midland, Ghost…
Όλοι μας ξέρουμε τον ιδιαίτερο δεσμό που έχουν οι οπαδοί στη χώρα μας με τη μπάντα. Τώρα που δεν έχουμε συναυλίες και περιοδείες, μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου μια αληθινά δυνατή ανάμνηση, εντύπωση ή ιστορία από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Κάθε φορά που παίζουμε εκεί εντυπωσιαζόμαστε από τους υπέροχους ανθρώπους στη Ελλάδα. Εσείς, δεν μας απογοητεύετε ποτέ… Η μοναδική φορά που δεν ήταν τόσο σπουδαία για μας ήταν όταν είχαμε ανοίξει για τους Dream Theater. Δεν είχαμε καθόλου ήχο και ήταν πολύ παράξενα, σα να μην ήξερε κανένας ποιοι ήμασταν. Ήταν τόσο παράξενο. Θυμάμαι που ήμασταν αναστατωμένοι εκείνο το βράδυ. Όμως αυτό ήταν χρόνια πριν. Έχουμε κάποια βίντεο από μια από τις πρώτες φορές που είχαμε παίξει εκεί και, ω… Ο κόσμος ήταν τόσο δυνατός που δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τους εαυτούς μας στη σκηνή. Ήταν μια μαγική βραδιά για μένα. Μια τέλεια, ατόφια ανάμνηση…
Λοιπόν, στο τέλος της μέρας, τι είναι “σπίτι” για τον Ray Alder;
Νομίζω πως τελικά “σπίτι” είναι όπου αισθάνεσαι πιο άνετα…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Σε επικοινωνία με τον δημιουργό του υπέροχου εξώφυλλου στο νέο άλμπουμ των Fates Warning, τον εικονογράφο από το Bristol Patrick Atkins, αποσπάσαμε πρόθυμα λίγες γραμμές του για τη συνεργασία του με το γκρουπ:
Ήταν πραγματική ευχαρίστηση να δουλέψω πάνω στο artwork για αυτό το άλμπουμ, οπότε είμαι πολύ χαρούμενος να αποκαλύψω μερικές σκέψεις πίσω από αυτό. Στις αρχικές συνομιλίες με τον Jim (Matheos) σχετικά με το εξώφυλλο, είπε ότι ένα θέμα που τρέχει σε ολόκληρο το άλμπουμ ήταν αυτό ενός ταξιδιού ή μιας επιστροφής στο σπίτι μετά από μια μεγάλη απουσία. Σίγουρα κάτι με αίσθηση τελικότητας. Η δουλειά μου είναι συχνά αρκετά ατμοσφαιρική, γι ‘αυτό ήθελα να αφήσω το τοπίο να δημιουργήσει αυτήν την αίσθηση ενός τέλους, με το τελευταίο φως της ημέρας να φωτίζει μια φιγούρα και να ρίχνει μια σκιά στο σπίτι του καθώς φτάνει στο τέλος του ταξιδιού του.
512 
