Είδος: Power violence, D Beat hardcore punk
Δισκογραφική: Armageddon
Ημ. κυκλοφορίας: 25 Σεπτεμβρίου 2020
Πάνε τουλάχιστον καμία 15αριά χρόνια όταν σε ένα κατειλημμένο νέο-κλασσικό στην συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν, που πριν απαλλοτριωθεί και μετατραπεί σε δημοτικό σχολείο υπήρξε σχολή αντί-εξουσιαστικής πολιτικής κατήχησης αλλά το κυριότερο κολλέγιο της πανκ αφρόκρεμας της πρωτεύουσας, όταν για πρώτη φορά είδα το όνομα DROPDEAD σε κάποιο μπλουζάκι ή ραφτό. (Πιο πιθανό το δεύτερο λόγο πανκ κουλτούρας). Tότε είχε βρεθεί στα χέρια μου σε ψηφιακή μορφή η συλλογή των demo ονόματι “Discography ‘92, ‘93”. Ωμό hardcore punk με κοινωνικό πολιτικό στίχο απο το Providence του Rhode Island των Η.Π.Α. βόρια της Νέας Υόρκης και νότια της Βοστόνης αλλά not even close μουσικά αλλά και ιδεολογικά με την τοπική σκηνή των Madball και των Slapshot αντιστοίχως.
Παίζουν ουσιαστικά από τον Δεκέμβριο του 1989 και αφού αλλάξανε όνομα και ο Ben με τον Bod κάνανε τράμπα όργανα ανεβάσανε ταχύτητες και θεωρούνται πλέον από τους γνωστότερους αντιπροσώπους της σχολής. Οι ίδιοι αναφέρουν χαρακτηριστικά ως επιρροές τους, τους Confuse, τους Siege, τους Larm,τους Crass, τους Swans, τους Infest, τους SSD, τους Pandemonium, τους Icons Of Filth, τους Gause, τους Septic Death, τους Discharge και τους Anti-Cimex και εγώ οφείλω να συμφωνήσω μιας και υπήρξα, έστω περιστασιακός, ακροατής των περισσοτέρων από των προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Πρώτη φορά επισήμως μοιράστηκαν το σανίδι με τους Born Against και τους Rorschach κοντά 30 χρόνια πριν και έκτοτε έχουν μακελέψει άπειρες φορές DIY σκηνές των Η.Π.Α., της Ευρώπης, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας. Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια έχουν κυκλοφορήσει 16 splitάκια με μπάντες όπως είναι οι Converge, Totalitar, Unholy Grave, Systematic Death και διάφορα άλλα όχι τόσο γνωστά ονόματα του χώρου όπως είναι οι Ruidosa, οι Look Back And Laugh και οι Brainoil.
Μετά από διάφορες αναποδιές (το φορτηγάκι τους κλάπηκε με τον εξοπλισμό τους τον Ιούνιο του ‘19 και ο τραγουδιστής τους Bob έκανε χειρουργείο στην μέση του το ‘17 και μετά από σχεδόν ένα χρόνο τράκαρε) ο Βοb, o Brian στα τύμπανα, ο Ben στις κιθάρες καθώς και με την τελευταία τους προσάρτηση τον μπασίστα George ξανά μίξαραν το δεύτερο full length άλμπουμ “Discography vol 2” ( που είναι ουσιαστικά συλλογή demo από το 1995 μέχρι το 2013 όπως το 1ο αλλά με μεταγενέστερες συνθέσεις ) στο στούντιο God City μέσο του Kurt Ballou.
Με την επιτυχημένη συνταγή του Κurt Ballou αλλά και τον Zach Weeks στο God City ηχογράφησαν το 3ο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ του οποίου το master επιμελήθηκε ο Brad Boatright στο Audiosiege. Ο ομώνυμος δίσκος, μετά από 3 σχεδόν δεκαετίες δυναμικής παρουσίας στην hardcore σκηνή με διαλλείματα βέβαια , κινείται σε λίγο διαφορετικό ύφος από τους προηγούμενους ανεβάζοντας ταχύτητες σε σημεία (blast beat ξεσπάσματα) και με την παραγωγή να είναι πιο ογκώδης και καθαρή από παλιότερα και από ότι συνηθίζεται. Ωμές κραυγές που καταπιάνονται με την γνωστή θεματολογία, με την οποία ασχολούνταν ανέκαθεν οι DROPDEAD, κηρύσσοντας συναγερμό στον κόσμο για την άνοδο της δεξιάς, την εκμετάλλευση των ζώων από τον άνθρωπο, τις κοινωνικές αποτυχίες . Το μπάσο ξύνει με ελαφριά παραμόρφωση μπερδεύοντας σε στιγμές με την κιθάρα, τα ακόρντα της κιθάρας είναι ωμά, βρώμικα με παραμόρφωση, χωρίς περιθώρια για μελωδίες και τα τύμπανα σφυροκοπάνε ανελέητα γρήγορους ρυθμούς, χωρίς ιδιαίτερα τεχνικά σημεία, με το ταμπούρο και τα πιάτα να σου τρυπάνε τα αυτιά.
Τα γέρο-τρελοκομεία κυκλοφόρησαν 23 τραγούδια σε 24 ολόκληρα λεπτά σε μορφή βινυλίου, κασέτας, ψηφιακής μορφής και CD αν έχεις τον θεό σου. Αυτοί όχι απλά δεν τον έχουν αλλά και όσους πιστεύουν θέλουν να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Παρουσιάζουν πιο επαναστατικούς και ανθρωποκεντρικούς ύμνους όπως το d-beat “Flesh And Blood” που παραπέμπει σε anarcho-punk ή τα πιο επιθετικά και με ξεσπάσματα που παραπέμπουν σε power-violence “Hail To The Emperor”, “Book Of Hate” (παρ’ ολίγο 3 λεπτά, το μεγαλύτερο σε διάρκεια του δίσκου) και τα κομμάτι σφηνάκια “God Illusion” (36 δευτερόλεπτα) και “Bodies”(17’’μόνο!) . Κομμάτια που θα αποτελούσαν άνετα soundtrack για οδοφράγματα και για κατειλημμένα αμφιθέατρα σχολών που μυρίζουν φωτιά και δακρυγόνο είναι το “The Black Mask”, “Torches”, “United States Of Corruption”, το “Hatred Burning” με την μπάσο-γραμμή να σπάει λίγο το ξύλο και στο ίδιο ύφος το “Stripped By The Knife”. Από την συσσωρευμένη κοινωνική οργή των “Warfare State”, “Corrupt”, “Vultures” και του “Before The Fall” που ξεσπάει στα ελάχιστα δευτερόλεπτα του “Will You Fight” που αναρωτιούνται οι DROPDEAD αλλά καταλήγουν ότι “The Future Is Yours”.
Θα πρέπει να αποτελέσει απαραίτητο απόκτημα για τους λάτρες του κλασσικού ακραίου ήχου που δεν ψάχνονται με μουσικούς νεοτερισμούς και τεχνικά τερτίπια αλλά δίνουν βάση στον στίχο και στην πολιτική στάση της μπάντας ίσως παραπάνω και από την μουσική. Δεν ενδείκνυται σίγουρα ως πρωτότυπο άκουσμα αλλά ως φόρος τιμής στους νεότερους πατέρες της αυτό-οργανωμένης σκληροπυρηνικής σκηνής που πραγματεύεται την εξέγερση, για ιστορικούς και όχι μόνο λόγους.
Bandcamp: dropdeadhc.bandcamp.com
Facebook: facebook.com/Dropdead-253671617997061
1149 
