Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Season Of Mist
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Μαΐου 2020
Από μικρό παιδί (πολλές δεκαετίες πίσω δηλαδή), έβρισκα την λέξη “Carnation” αστεία, μια που την είχα συνδυάσει με ένα σοκολατούχο ρόφημα και τις αντίστοιχες διαφημίσεις του.
Αυτό, ήρθαν να μου το αλλάξουν πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια οι Νορβηγοί Green Carnation, οι οποίοι μου έκλεψαν το γέλιο από τα χείλη, με το σκοτάδι προοδευτικού χαρακτήρα που εμπεριείχαν τα δύο πρώτα έπη τους, “Journey To The End Of The Night” και (ειδικά το) “Light Of Day, Day Of Darkness”.
Με κάθε επόμενη κυκλοφορία τους να είναι απρόβλεπτη ηχητικά, οι GC κατέληξαν μετά τρία ακόμα albums (με το τελευταίο “Acoustic Verses” να συγκαταλέγεται στα πολύ αγαπημένα μου, όπως το “Damnation” των Opeth) και ένα υπέροχο DVD από το τελευταίο, φαντασμαγορικό live τους μπροστά στο 30 μέτρων φράγμα Nåvatn-3, μέσα στα Νορβηγικά όρη.
14 χρόνια μετά, ο Kjetil Nordhus και η παρέα του επιστρέφουν στη δισκογραφία με το “Leaves Of Yesteryear”, ένα (ουσιαστικά, mini) album με τρία νέα τραγούδια, ένα re-recording και μία διασκευή, κάνοντας το 2020 μουσικά πιο πλούσιο και εμένα ευτυχισμένο.
Το “Leaves Of Yesteryear” λοιπόν, διάρκειας 45 σχεδόν λεπτών, ξεκινά με το ομότιτλο, νέο τραγούδι το οποίο είχαμε απολαύσει μήνες πριν, ως το “trailer” της κυκλοφορίας.
Οκτώ χορταστικά λεπτά νέας δουλειάς GC, ε, δεν το λες και λίγο. Όλα τα στοιχεία που έκαναν την μπάντα λατρεμένη σε όσους τους αγαπάμε τέλος πάντων, είναι εδώ. Ατμόσφαιρα, προοδευτικός αέρας, μελωδία, ρεφρενάρα, επίπεδο που θα ζήλευαν πολλές άλλες μπάντες, παλαιότερες και νεότερες. Ένα μικρό έπος που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι sequel του “A Blessing In Disguise” και μάλιστα, λίγα χρόνια μετά από την κυκλοφορία του – και όχι 17 χρόνια μετά (βέβαια, το υλικό θα μπορούσε όντως να υπάρχει από τότε).
Η συνέχεια ανήκει στο πιο άμεσο και “επιθετικό” “Sentinels”, μία πιο heavy εκδοχή τραγουδιού που θα μπορούσε να έχει γεννηθεί στο “The Quiet Offspring” και, για να είμαι ειλικρινής, έτσι όπως εκείνο το album τους με είχε εντυπωσιάσει λιγότερο από όλα, έτσι και αυτό, είναι το τραγούδι που συνήθως κάνω skip από το “Leaves…”.
Η πρώτη μεγάλη έκπληξη από αυτή την νέα κυκλοφορία, είναι το re-make, το re-imagining αν θέλετε του “My Dark Reflections Of Life And Death”, του μεγάλου έπους της μπάντας από το ντεμπούτο “Journey To The End Of The Night”. Ένα από τα πιο αγαπημένα τους τραγούδια που στην αρχή σκέφτηκα πως, δεν υπήρχε πραγματικά λόγος να πειράξουν, αφού ήταν ήδη τέλειο. Όμως, η δουλειά που έχουν κάνει στο re-make του είναι πραγματικά απολαυστική και τα 15 “νέα” του λεπτά, περνούν νεράκι σε κάθε του ακρόαση. “Φρέσκια” προσέγγιση και παραγωγή, αλλά και 20 χρόνια εμπειρίας, δίνουν ένα τόσο ατμοσφαιρικό όσο και συγκινητικό αποτέλεσμα στο έπος. Ανατριχίλες γαμώτο!
Το (mini) album τελειώνει με τη διασκευή της μπάντας στο “Solitude” των “Μπαμπάδων”. Απολαυστική όσο και εκείνη των Ulver στο “Shadows Of The Sun”, με αυτό το τόσο solitary πιανάκι της και φυσικά, όπως λέω σχεδόν σε κάθε διασκευή που έχει γίνει σε τραγούδι που αρχικά έχει ερμηνεύσει ο Ozzy, καλύτερα φωνητικά, επιτέλους.
Γιατί άφησα το προτελευταίο, νέο τραγούδι τους “Hounds” όμως για το τέλος;
Γιατί πολύ απλά το δεκάλεπτο αυτό αριστούργημα είναι για μένα η ουσία του “Leaves…”. Αν το “Hounds” είναι εκεί που βαδίζουν οι GC για την επόμενη, ολοκληρωμένη δουλειά τους, είμαι όλος αυτιά: στα πρώτα δύο λεπτά, η συγκίνηση με είχε “κοκκαλώσει”, καθώς η ατμόσφαιρα ήταν βγαλμένη μέσα από το επίσης αγαπημένο μου “Acoustic Verses” – μετά όμως, ριφάρες και ατμόσφαιρα αλλάζουν σε μία ηλεκτρική πανδαισία όπου φέρει άρωμα όλων των προηγούμενων κυκλοφοριών τους και ταυτόχρονα έρχεται από το κοντινό μέλλον τους. Ένα τραγούδι που το repeat θα ανεβάσει τις ήδη καλοκαιρινές θερμοκρασίες, στο κόκκινο για το ηχοσύστημα.
Το “Leaves…” δεν απογοητεύει σε καμία περίπτωση και ας προσφέρει μόνο τρία νέα τραγούδια. Είναι σε επίπεδο πολύ υψηλό, όπως άλλωστε αυτή η μπάντα από την γέννησή της. Είναι απολαυστικό, είναι ταξίδι που αξίζει να κάνεις. Και κρατάει την καλύτερη συντροφιά μέχρι να εξαφανιστεί η πανδημία ώστε να τους απολαύσουμε επιτέλους ζωντανά στη χώρα μας, αλλά και να μας εκπλήξουν με την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά που ελπίζω να μην αργήσει.
Website: www.greencarnationmusic.com
Facebook: www.facebook.com/greencarnationnorway
Instagram: www.instagram.com/green2carnation/
684 
