Είδος: Alternative Metal
Δισκογραφική: Aνεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 13 Μαρτίου 2020
“Σ’ αυτήν την πόλη χάνω το μυαλό μου”. Συνυπογράφω με το intro track καθώς όχι μόνο οι M3μφ1ς αλλά ο καθένας θα μπορούσε να χάσει το μυαλό του στην πιο όμορφη πόλη του πλανήτη. Τη Θεσσαλονικάρα που εκτός από Παόκια και Αρειανούς (και Γριές, τέτοιος είναι ο γράφων) και όλα τα άλλα στοιχεία που την καθορίζουν – π.χ. τις μπουγάτσες της – εκτός από τον γεωγραφικό προσδιορισμό της, πλέον έχει να προτάξει άλλον ένα λόγο για να χάσει κάποιος το μυαλό του. Ποιόν;
Μα φυσικά το τρίτο album αυτής της απίστευτης μπάντας η οποία έχει ήδη εξαπλώσει τη φήμη της ανά την επικράτεια και θα προσέθετα ότι αυτό είναι μια απολύτως δίκαιη συνέπεια μιας και η μπάντα ήδη από το ξεκίνημά της και ακόμη περισσότερο με το προηγούμενο “τούβλο” της “Ο ιχνηλάτης που κυνηγούσε το θάνατο”, έδωσε τα πανίσχυρα διαπιστευτήριά της. Κάτι που επαναλαμβάνει και σ’ αυτήν την φρέσκια προσπάθειά της η οποία είναι ο ορισμός της ζωντάνιας και του ενθουσιασμού στον γενικότερο metal δισκογραφικό κόσμο.
Το “Το Σκοτάδι Εντός Μου” είναι σύγχρονο άκουσμα απολύτως συμβατό με τον σημερινό γαμώκοσμο που βιώνουμε όλοι από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας. Οι ανησυχίες, η αβεβαιότητα, η οργή, η ανυποχώρητη πάλη, βρίσκονται όλα ως στοιχεία μέσα στη μουσική που παράγει αυτή η ταλαντούχα πεντάδα. Αυτό που θα αντιμετωπίσει ο ακροατής είναι ένας ηχητικός χείμαρρος που θα τον αρπάξει από τον σβέρκο και θα τον στροφάρει μέχρι να ανοίξει το έδαφος από κάτω του.
11 φοβερά κομμάτια με εξαιρετικούς στίχους από τον – επίσης στους συντοπίτες Psycho Choke – Άλκη Κεχαγιά (ναι φίλε αναγνώστη, αυτή είναι ποίηση, όχι τα παπαροquotes που βλέπεις κάτω από βυζάκια στα socials) με καταπληκτικά ρεφρέν που δεν υπάρχει περίπτωση να σου αφήσουν ανεπηρρέαστο τον νου, μελετημένο riffing όσο χιλίων “true” metal συγκροτημάτων από τους Joe F.K. (ο οποίος είναι και υπεύθυνος για τον διαυγέστατο ήχο που υποστηρίζει το υλικό του album, μέλος και των Vain Velocity του “αδερφούλη” μου Πάνου, ματς μουτς φιλάρα) και Στέλιο Πλιάκα, ισχυρότατες δόσεις γκρούβας από το ρυθμικό δίδυμο των Δημήτρη Οικονόμου (μπάσο) και Απόστολου Μούσια (drums) το οποίο ζέχνει γκαύλα με άκρως headbanging-ού χαρακτήρα drumming και συμπαγείς μπασογραμμές, ένα αριστουργηματικό σύνολο που είναι σαφές ως προς τις δονήσεις που θέλει να μεταφέρει.
Τα “Άξιζαν όλα” και “Πομπηία” που ισοδυναμούν με ψυχολογική διάλυση αν έχεις κι εσύ ανάλογα “σημάδια” μέσα σου τα οποία σε πισωγυρνούν σε παράλληλους (ίσως όχι και τόσο ευχάριστους) χωρόχρονους, τα “Λεγεώνα του Βορρά”, “Ανηδονία”, “Νέκυια” και “Έχω ένα σπίτι” που θα σου τινάξουν την πιτυρίδα, τα καταπληκτικά “Καμία γη” και “Ραντεβού στα επείγοντα” με τον φοβερό τους ρυθμό, το θαυμάσιο ομότιτλο track και το επιλογικό “Σίσυφος” που θα σε τσακίσουν, είναι όλα άριστα δείγματα καλλιτεχνίας, απτές αποδείξεις του ταλέντου μιας τρομερά δεμένης ομάδας που έχει ανοίξει τα φτερά της και ίπταται σε δυσθεώρητα δημιουργικά ύψη.
Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα από τα καλύτερα albums που κυκλοφόρησαν σ’ αυτόν τον γιδότοπο από ιθαγενείς του. Επαγγελματικότατο, συναισθηματικό, έντεχνο με πλήρη την έννοια του όρου, ενεπνευσμένο από πασιφανώς έντονα συνθετικά κίνητρα.
Καρφί για την top λίστα στο τέλος της χρονιάς σε πολύ υψηλή θέση μιας και δύσκολα θα παρουσιάσει άλλη μπάντα τέτοια συμπυκνωμένη σφοδρότητα που να δικαιολογεί με τόσο έκδηλα τεκμήρια την αξία της. Πάρτε το και λιώστε το. Δεν είναι σύσταση. Είναι προστακτική.
https://www.facebook.com/memfisofficial/
Bandcamp
820 
