Είδος: Thrash Metal
Δισκογραφική: Xtreem Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14 Φεβρουαρίου 2020
-“Μάνα πάω για thrash”
-“Μασέλα να πάρεις”
Σε μία εποχή που τα συγκροτήματα του λεγόμενου New Wave of Old School Thrash Metal “φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια” (λες και στο stoner δε συμβαίνει το ίδιο), υπάρχουν ακόμα τύποι που ψάχνουν να ανακαλύψουν την πρωτοτυπία. Μη φας φιλαράκο, σου έχω νέα. Άκου αυτό που σε ξεσηκώνει και μην ψάχνεις για πολλά πολλά. Back to basics λοιπόν και οι Μαδριλένοι Holycide “γράφουν ένα εγχειρίδιο” καθαρόαιμου thrash για αρχαρίους και όχι μόνο.
Η “ιεροκτονία” δραστηριοποιείται ήδη από το 2004, με δισκογραφικό όμως “αποτύπωμα” από το 2013 με ένα demo και το πρώτο full length “Annihilate…Then Ask!” του 2014.
Ότι το thrash metal από την αρχή του κιόλας ξέφυγε της αυτής καθαυτής “αιματοβαμμένης σατανικής” θεματολογίας και επικεντρώθηκε σε κριτική της κοινωνικοπολιτικής ελίτ, αποτελεί ένα γεγονός. Από αυτό το γεγονός δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι Holycide και να μην ακολουθήσουν αυτό το “μονοπάτι”. Από το εξώφυλλο του άλμπουμ γίνεται αμέσως αντιληπτό πως εκεί αποσκοπούν, με τη μασκότ της μπάντας, σε mount position, να ετοιμάζεται να γρονθοκοπήσει το αδίστακτο επιχειρηματικό “ξανθό περουκίνι” που ακούει στο όνομα Donald (όχι Duck).
Το συναίσθημα αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο στο εισαγωγικό “Intrump”, όπου ακούγονται αποσπάσματα από ομιλίες του Mr. “Make America great again”. Ευθεία “επίθεση” στις πολιτικές του, με το καταιγιστικό “Fist To Face” να ξεκινάει το “χορό” του άλμπουμ. Κράξιμο και στον εθισμό των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, με το, επηρεασμένο από Coroner, “Empty Cyber Life”. Γενικά τα φωνητικά του Dave Rotten είναι “to the point” και θυμίζουν έντονα τις ερμηνείες του Ron Royce των Ελβετών θεών.
Πιστοί “υπηρέτες” του Αμερικάνικου ήχου οι κιθαρίστες Miguel Barez και Salva Esteban, “πυροβολούν κατά ριπάς” άκρως πορωτικά riffs και μαζί με τον Dani Fernadez (bass) και Jorge Utrera (drums), συνθέτουν μία συμπαγή ομάδα που δικαιολογεί πλήρως τον τίτλο “Fist To Face”.
Οι ανησυχίες της μπάντας εκφράζονται καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Από την κόλαση του πολέμου στο Slayer-ικό “Nuclear Fallout”, στο “ισοπέδωμα” του “Napalm Sweet Napalm”. Μέχρι και αυτή η νέα “λαίλαπα” της ελεεινής μορφής hip-hop δε μένει ασχολίαστη και της έχει αφιερωθεί και αυτής ένα 4λεπτο με το “Trapped By The Crappy Trap”.
Τα 40 λεπτά του άλμπουμ “κυλάνε” νεράκι, κρατώντας τους παλμούς σε υψηλά επίπεδα, είτε με τα πιο ρυθμικά (“Mentality Packs”) είτε με τα “γαζώνω πιο γρήγορα και από ραπτομηχανή Singer” κομμάτια, σαν το “The Aftermath (Recipients Of Death). Η τεχνική κατάρτιση των Ισπανών δεν αμφισβητείται, ούτε η ικανότητά τους να γράφουν ποιοτικά τραγούδια για το είδος. Εναπόκειται λοιπόν στη θέλησή σου να δώσεις μία ευκαιρία ακρόασης, σε μία άσημη μπάντα που τιμά δεόντως τον κόπο της.
Οι πιστοί του είδους ας πλησιάσουν άφοβα. Οι υπόλοιποι, ας πλησιάσουν και αυτοί. Ποιος ξέρει; Μπορεί στο τέλος να γουστάρουν που βρέθηκαν στη θέση της μασκότ, που ετοιμάζεται να γρονθοκοπήσει το αδίστακτο επιχειρηματικό “ξανθό αγόρι” του εξωφύλλου.
“Make Thrash great again”
Facebook: http://www.facebook.com/holycide
757 
