Δεν χωράει αμφιβολία ότι ζούμε σε δύσκολους καιρούς και διανύουμε “περιέργες” μέρες. Με τα “κοράκια” των ΜΜΕ να κάνουν “πάρτυ” για λίγα νούμερα τηλεθέασης και ακροαματικότητας, “θυσιάζοντας έτσι στον βωμό” τον πόνο συνανθρώπων μας, είτε βρίσκονται στα εκάστοτε σύνορα, είτε σε κάποιο νοσοκομείο, δημιουργώντας μια κατάσταση “τρομοκρατίας” και “τρομολαγνείας” μαζί.
Για να “αποσυμπιεστούμε” λίγο και να ξεφύγουμε απο την καθημερινή “πλύση εγκεφάλου”, και εν μέσω ακυρώσεων και αναβολών συναυλιών, το live των Torche φάνταζε επιτακτική ανάγκη. Αν και από μόνη της μια εμφάνιση των Φλοριδιανών “Power Rock n Rollers” είναι must see. Για το λόγο αυτό και με attitude “fuck you, I won’t do what you tell me” αψήφισα τις σχετικές οδηγίες (βέβαια μιας και δεν συνανθροιστήκαμε πάνω από 60 άτομα, ήμασταν καθόλα “σωστοί”, μέχρι την δεδομένη χρονική στιγμή) και κατευθύνθηκα προς το Temple.
Δυστυχώς, όπως είχε ανακοινωθεί την προηγούμενη μέρα, λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού του κιθαρίστα των Krause έπρεπε να ακυρώσουν την εμφανισή τους, δίνοντας την θέση στους Knock Nevis, οι οποίοι με την σειρά τους είχαν ακυρώσει την προηγούμενη το live στην συμπρωτεύουσα μαζί με τους Torche.
Στις 21:30 ακριβώς ανέβηκαν στην σκηνή οι Knock Nevis. Πραγματικά έπρεπε να ξεσπάσει πανδημία και να γίνει σεισμός για να ξεκινήσει ένα live στην ώρα του, φοβερό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η προσεύλευση του κόσμου ήταν μικρή, σε σημείο να μετριόμαστε στα δάκτυλα των άκρων μας. Έτσι το Αθηναικό Rock n Roll τρίο βρέθηκε στην δύσκολη-εύκολη θέση να παίξει σε ένα σχεδόν άδειο χώρο, τον οποίο κατάφερε να γεμίσει με τον ήχο του, τον όγκο και την ενέργειά του. Παρότι καινούρια μπάντα, τα μέλη της δεν είναι “χθεσινά” στην εγχώρια σκηνή. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία και μέλος των Korsikov, ο τραγουδιστής/μπασίστας “γέμιζε” τον “ναό”, και κατ’επέκταση τα κεφάλια μας, με αρκετά db μπάσου, σε συνδυασμό με τα “τσαμπουκαλεμένα” γρένζα φωνητικά του, δίνοντας το κατάλληλο boost σε κιθάρα και τύμπανα.
Αν και στην αρχή δεν ήταν τόσο “ενεργητικοί”, όσο περνούσε η ώρα βελτίωσαν αισθητά την σκηνική τους παρουσία, και για μισή ώρα επιδόθηκαν σε ένα “αλήτικο heavy rock” που ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, καθώς έβγαλαν ζωντάνια και ένταση. Το μόνο που δεν βελτιώθηκε δυστυχώς ήταν ο ήχος. Από τα κομμάτια που μας έπαιξαν ξεχώρισα το “Fuck Off And Die”, το οποίο μου θύμισε αρκετά το “Shake Your Blood” από τους Probot ειδικά στα γυρίσματα των τυμπάνων. Μετά το τέλος του “Since You Were Bloody” και αφού απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα έφυγαν δίνοντας την σκυτάλη στους Torche.
Knock Nevis setlist:
Every Turn Is a Dead End
Crush n Burn
CarnAge
Grimtrips
F.O.A.D
Intro
Since You Were Bloody
Μισάωρη ανάπαυλα λοιπόν, υπό τους ήχους ενός Καλιφορνέζικου medley από Kyuss, αλλά κυρίως Master Of Reality, κατά την διάρκεια της οποίας o κόσμος αυξήθηκε και δεν έχανε το χιούμορ του να συζητά τα μυνήματα από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και τις ακυρώσεις εμφανίσεων συκροτημάτων στην χώρα μας. Με τα ποτήρια γεμάτα μπύρα ανά χείρας και για μερικούς και τα πνευμόνια από καπνό, και εφόσον έγινε το απαραίτητο soundcheck, ήρθε η ώρα για το κυρίως “πιάτο”.
Το κουαρτέτο πλέον, έπειτα και από την προσθήκη του Eric Hernandez, πήρε τις θέσεις του πάνω στην σκηνή στις 22:30 ακριβώς, σύμφωνα και με το χρονοδιάγραμμα της συναυλίας. Where words fail, music speaks, και πιο συγκεκριμένα μέσα από τις “thunder pop” μελωδίες τους μας τα “είπαν” για τα καλά. Λακωνικοί από ομιλίες αλλά με απόλυτη “ευφράδεια” στα riff τους, ξεκίνησαν με τα “From Here” και “Submission” από τον καινούριο δίσκο και έθεσαν τις βάσεις για ένα αρκετά θορυβώδες και “Loud As Hell” βράδυ. Αν το βράδυ της Τετάρτης ήταν ταινία, θα είχε τον τίτλο “Οι Γενναίοι Του Ναού”, κάτι αντίστοιχο με τους “Γενναίους του Βορρά”, αλλά αντί για τον Π.Φυσσούν και τον Γ.Βόγλη στον πρωταγωνιστικούς ρόλους, είχαμε τον Steve Brooks και τον Jon Nunez. Ο ένας αλληλοσυμπλήρωνε τον άλλον, με τον Steve να μας “βομβαρδίζει” με τα riff του, τα οποία “έντυνε” ο Jon μέσα από τα νέα του καθήκοντα στην κιθάρα, ενώ πειραματιζόταν με τα πετάλια του και το τρέμολό του, σηκώνοντας ένα “ηχητικό τοίχος” που ερχόταν κατά πάνω μας.
Αν και στην αρχή δεν ήταν τόσο “ζεστοί” και δραστήριοι (γεγονός που προφανώς οφείλεται στην ακύρωση της υπόλοιπης περιοδείας τους για ευνόητους λόγους) όσο περνούσε η ώρα ήταν κάτι που άλλαζε άρδην, εν αντιθέση με τον ήχο ο οποίος δεν ήταν σύμμαχος της μπάντας, με αποτέλεσμα τα φωνητικά του Steve να ακούγονται λίγο “θαμμένα”, με φυσικό επακόλουθο να μην έχουμε τη δυνατότητα να αφουγκραστούμε τις “pop” ευαισθησίες του.
Η συνέχεια με “Slide”, “Time Missing”, “Ectreme of Consciousness”,να παίρνουν σειρά από τον καινούριο δίσκο (“Admission”) να έχει την τιμητική του, καθώς μας επισκέφτηκαν στα πλαίσια της προώθησής του, και με κομμάτια απο το “Restarter”(Minions, Barrier Hammer) να ακολουθούν. Αν θα άλλαζα κάτι στην επιλογή του setlist, θα επέλεγα σίγουρα να ακούσουμε κάποια κομμάτια από το “Meanderthal” και “Harmonicraft” για μια πιο σφαιρική ακρόαση. Ακόμα και έτσι, οι λιγοστοί “Γενναίοι”-κατά τα λεγόμενα του Steve- έδειχναν την ευαρέσκειά τους μέσα από διάφορες ιαχές και αρκετό headbanging μπροστά απο το stage. Καθώς κυλούσε το live, οι Eric Hernandez και Rick Smith, έβαζαν με τη σειρά τους το δικό τους λίθο στο “θορυβώδες τοίχος”, ξεχειλώνοντας τις χορδές του μπάσου και ξεκουρδίζοντας τα τύμπανα αντίστοιχα, δημιουργώντας ένα στιβαρό rhythm section.
Μπορεί η διάρκεια του show να μην ξεπέρασε τα 70 λεπτά, αλλά ό, τι στερηθήκαμε σε ποσότητα χρόνου το κερδίσαμε σε ποσότητα έντασης και θορύβου που ήταν αρκετά, αναμειγνύοντας τα heavy riff με τις dreampop και shoegaze μελωδίες τους να αντηχούν στο εσωτερικό του “Ναού”. Μετά και το απαραίτητο encore και λίγο πρίν της 00:00, οι Torche μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν.
Για όσο ήταν στη σκηνή, μέσα από την εμφάνισή τους, ανέβασαν τη θερμοκρασία μας σε σημείο να είμαστε “ανθεκτικοί στον ιό” και μέσα από το ταλέντο και την δυναμική τους, μας χάρισαν μία έντονη συναυλιακή εμπειρία.
Torche Setlist:
From Here
Submission
Minions
Slide
Time Missing
Admissions
Extreme of Consciousness
On the Wire
In Pieces
Change of the Brown Recluse(Floor cover)
Reverse Inverted
Undone
What Was
Infierno
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
703 
