ARCHON ANGEL: “Fallen”
Είδος : Heavy Metal
Δισκογραφική : Frontiers Music SRL
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 14 Φεβρουαρίου 2020
Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ NOIR
Είναι γνωστό, στους “ψαγμένους” ακροατές της σύγχρονης heavy metal μουσικής, ότι η ιταλική δισκογραφική εταιρεία Frontiers, συνηθίζει να κυκλοφορεί δουλειές από συγκροτήματα που συνδυάζουν έναν παλιότερο γνωστό τραγουδιστή με διάφορους νεότερους Ιταλούς μουσικούς.
Το περσινό παράδειγμα ήταν αυτό των SWEET OBLIVION. Ή αλλιώς την σύμπραξη του Geoff Tate (ex- QUEENSRŸCHE) με τον μουσικοσυνθέτη Simone Mularoni (DGM). Φέτος μας σερβίρουν τον συνδυασμό του Zak Stevens (ex- SAVATAGE, CIRCLE II CIRCLE, TSO) με τον παραγωγό και κιθαρίστα Aldo Lonobile (SECRET OF SPHERE, DEATH SS, EDGE OF FOREVER) στο σχήμα των ARCHON ANGEL.
Αυτές οι συμπράξεις προφανώς στοχεύουν τους νοσταλγούς του παλαιικού heavy metal περισσότερο από τους νεότερους οπαδούς αυτής της μουσικής. Είναι κακό αυτό; Κάποιοι θα απαντήσουν πως ναι, πριν ακόμη ακούσουν τα albums αυτά, φοβούμενοι μη και τους πιάσουν κορόιδα ή ανήσυχοι πως η σύγκριση με τα κλασσικά συγκροτήματα του είδους αποδείξει την αναίσχυντη και κακέκτυπη αντιγραφή τους.
Προσωπικά, υποστηρίζω πως πρέπει πρώτα να ακούσουν οι ακροατές τα debut albums των SWEET OBLIVION και των ARCHON ANGEL και να τα κρίνουν ανεξάρτητα από τα μεγαθήρια QUEENSRŸCHE και SAVATAGE.
Έτσι έκανα με το “Fallen” και αυτό που παρατήρησα είναι ότι μόνο σε 3 περιπτώσεις γίνεται η προσπάθεια στο να θυμίσουν τους SAVATAGE. Αυτές είναι οι εξής: 1) στο single “Fallen” το οποίο μοιάζει στην δομή με την αριστουργηματική σύνθεση “Edge Of Thorns” των τελευταίων και στα 2) “Under The Spell”, 3) “Return Of The Storm” τα οποία έχουν -σύντομα- πολυφωνικά μέρη τα οποία είχε εισαγάγει σε αυτήν την μουσική ο μακαρίτης Paul O’Neil (SAVATAGE). Κατά τα άλλα η μουσική εδώ είναι περισσότερο στο στυλ των SECRET OF SPHERE, δηλαδή μεσαίου ή γρήγορου ρυθμού heavy metal με 90s progressive metal στοιχεία με την συνοδεία πιάνου ή και βιολιών (“The Serpent”, “Twilight”). Άντε και το “Faces Of Innocence” θυμίζει στην εισαγωγή του το “I Don’t Believe In Love” των QUEENSRŸCHE. Εκεί όμως σταματούν οι οποιοσδήποτε συγκρίσεις. Οι ARCHON ANGEL στέκονται συνθετικά και μόνοι τους, τις περισσότερες φορές.
Παράλληλα, η απόδοση του 53χρονου Zak Stevens στα φωνητικά είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Θα μου πείτε τώρα: “Ναι, στις ηχογραφήσεις κι ο Ozzy νέος ακούγεται”. Γι αυτό σας παραπέμπω στην ζωντανή εκτέλεση του “Damien” από ερασιτεχνική λήψη σε πρόσφατη συναυλία των ARCHON ANGEL για να σας πείσω για αυτό.
Υπάρχουν και κάποια τραγούδια στο “Fallen” στα οποία το ύφος που τραγουδά ο Zak δεν φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα με την μουσική (“Who’s In The Mirror”) αλλά σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα καλογραμμένο και ψυχαγωγικό heavy metal album το οποίο δίνει υποσχέσεις για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. Ακόμη όμως κι αν δεν υπάρξει αυτή, το γεγονός του ότι αυτό το δισκίο είναι αφορμή για να μπορέσουμε να απολαύσουμε τον Zak σε ζωντανή εμφάνιση στην χώρα μας, τότε και μόνο για αυτό χαίρομαι που κυκλοφόρησε!
Facebook: https://www.facebook.com/ArchonAngelBand
Frontiers: http://www.frontiers.it/home/
Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αισθάνομαι περίεργα και διχαστικά όταν νιώθω πως μου χορηγούν “μουσική μεθαδόνη”… Φαντάζομαι ήδη αυτόν τον περιβόητο πια Σεραφίνο Περουτζίνο, τον ιδρυτή και αφεντικό της Frontiers Records, να αισθάνεται περίσσια ικανοποίηση. Δρομολόγησε ένα άλλο project για να βάλει αυτή τη φορά ένα διαφορετικό είδος ακροατών, αυτό των νοσταλγών των Savatage, σε πρόγραμμα καταπολέμησης των στερητικών τους συνδρόμων.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά. Στη διάρκεια της δημιουργίας του άλμπουμ “Return To Eden” του Timo Tolkki’s Avalon, ο τραγουδιστής Zak Stevens, ο γνωστός μας Ζαχαρίας των Savatage, που ηχογράφησε κάποια φωνητικά στο δίσκο, συναντήθηκε με τον κιθαρίστα/παραγωγό Aldo Lonobile (ιδρυτή και ηγέτη του ιταλικού συμφωνικού power metal γκρουπ Secret Sphere) που δούλεψε κι αυτός στο άλμπουμ. Εκεί εξετάστηκε η προοπτική ενός νέου σχήματος και η πρόταση έγινε δεκτή από την εταιρία με ενθουσιασμό.
Αυτά τουλάχιστον λέει ο αστικός μύθος γιατί είμαι πια σχεδόν σίγουρος πως ο Περουτζίνο βλέπει μουσικούς να λένε “καλημέρα” και τους βάζει να σχηματίσουν ένα έστω βραχύβιο σχήμα. Και η υποψία επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως στη συνθετική δουλειά πήραν μέρος μαζί τους τα δυο γνώριμα και χιλιοχρησιμοποιημένα πολυεργαλεία της Frontiers, οι Simone Mularoni και Alessandro Del Vecchio. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να υπολογίσω πόσες φορές έχω συναντήσει αυτά τα δυο ονόματα σε μουσικές αλλαξοκωλιές της συγκεκριμένης εταιρίας. Αλλά έχω τις προφανείς απορίες κάθε τυπικού ακροατή: πόσο παραγωγικοί είναι αυτοί οι δυο τύποι και πόση έμπνευση μπορούν να διαθέτουν για διαφορετικά μουσικά ιδιώματα της ευρύτερης σκληρής μουσικής;
Μουσικά, το “Fallen”, πιθανά μια ιστορία για έναν σύγχρονο άγγελο, τον κεντρικό ήρωα Archon, που μεταφέρει τα μηνύματα των ανθρώπων στο Θεό και προσπαθεί να προστατεύσει τον άνθρωπο σε ταραγμένες εποχές, είναι ακριβώς αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε. Βασισμένο στην προϊστορία του Zak με τους μεγάλους Savatage, αλλά και εν μέρει τους Circle II Circle, περικλείει και στοιχεία των Secret Sphere. Αν θέλαμε να μιλήσουμε με μεταφορές θα λέγαμε για το “Handful Of Rain” και το “Wake Of Magellan” των φτωχών. Στηρίζεται σε αυτό τον συνδυασμό ενέργειας και μελωδίας, σε επιβλητικά ριφ που πλαισιώνονται συνήθως από τις γλώσσες των κήμπορντς.
Οι σημειολογικές υπενθυμίσεις είναι αρκετές και αναπόφευκτες, όπως το ξεκίνημα του “Fallen” για παράδειγμα που ανακαλεί αισθητά το “Edge Of Thorns”. Ο Zak φωνητικά εξυπηρετεί εξαιρετικά το εγχείρημα κι αν είναι κάποιος που έχει τον πρώτο λόγο να ανακαλέσει τις εποχές των Savatage, πέρα φυσικά του John Oliva, είναι φυσικά αυτός.
Κάποιες ξεχωριστές στιγμές, όπως το “Under The Spell”, το “Faces Of Innocence” που διαφοροποιείται κάπως, η μπαλάντα “Brought To The Edge”, ή το χορταστικό φινάλε του “return Of The Storm”, στέκονται σαφώς ψηλότερα σε ένα άλμπουμ που μπορεί να ακούγεται συνολικά ευχάριστα, αλλά αφουγκράζεσαι πως κάπου υπολείπεται ψυχής. Αν είσαι βέβαια die hard groupie του Ζαχαρία, θα λυγίσεις περισσότερο.
Ανεξάρτητα από την ευστοχία και την ικανοποίηση που μπορεί να δώσει το αποτέλεσμα, προσωπικά θα συνεχίσω να διαφωνώ με όλους τους τρόπους και σε όλες τις παραμέτρους με τη συγκεκριμένη τακτική της εταιρίας. Η μουσική είναι ανάγκη, έκφραση και κατάθεση ψυχής και όχι συνταγή για burger…
699 
