Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου θα την μνημονεύουμε γι’ αρκετό καιρό ακόμα, μέχρι και το τέλος του 2020. Χωρίς αμφιβολία, ήταν μία σημαντική στιγμή για τους Έλληνες μουσικόφιλους του “σκληρού” ήχου, καθώς οι αγαπημένοι Σουηδοί metallers, Katatonia, πάτησαν επί Αθηναϊκού εδάφους ξανά, μετά από απουσία 9 χρόνων. Αυτή τη φορά βέβαια, στο πλαίσιο του εορτασμού των δέκα χρόνων από την κυκλοφορία του “Night Is The New Day”. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Αθήνα ήταν η τελευταία στάση αυτού του επετειακού tour του συγκροτήματος και πραγματικά απ’ ότι απεδείχθη, δεν μπορούσε να κάνει τον κύκλο του με πιο ιδανικό τρόπο. Ας θυμηθούμε όμως τι έγινε το βράδυ της Παρασκευής από την αρχή.
Πριν από τη μνημειώδη αυτή εμφάνιση, τη συναυλία άνοιξαν οι doom/death metallers, On Thorns I Lay. Μαζί με τους αγαπημένους Σουηδούς και κύριους εκπροσώπους του μελαγχολικού doom/death/gothic metal, ήταν και οι Έλληνες θεοί αυτού του ιδιώματος.
Μετά από μία σειρά καλών κυκλοφοριών και μία τεράστια “σιωπή” 12 χρόνων, το συγκρότημα εντάχθηκε και πάλι στον “χάρτη της σκληρής μουσικής”, με το ποιοτικότατο “Aegean Sorrow” πίσω στο 2018 καθώς και με το ένατο album του, “Threnos”, φέτος (το οποίο έχει – δεν έχει λίγο καιρό που κυκλοφόρησε και επίσημα). Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο το συγκρότημα είχε ως σκοπό να παρουσιάσει στο Αθηναϊκό κοινό το τελευταίο πόνημα (review) στην ολότητά του, μέσα σε 45’ – 50’, χρόνος που ενδείκνυται για support μπάντα σε συναυλία. Λόγω καθυστερημένης άφιξης στον χώρο δεν πρόλαβα την εμφάνιση των συμπατριωτών μας.
Φτάνοντας στο Gagarin ακριβώς στις 21:00, δεν ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς έτσι, όπως έμπαινε, την σκηνή καθαρά, από τον τόσο κόσμο. Επομένως, η κατεύθυνση προς τα σκαλιά ώστε να μπορέσω να απολαύσω τους Σουηδούς μουσικούς, όπως άρμοζε και για πρώτη φορά, ήταν μονόδρομος. Μπορώ να πω πως δεν εξεπλάγην από την μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, δεδομένου ότι η μπάντα είχε αρκετά χρόνια να επιστρέψει στην Ελλάδα. Αντιθέτως, το να γεμίσει το club ήταν κάτι το αναμενόμενο. Το μισάωρο πέρασε γρήγορα και τα φώτα ευθύς χαμήλωσαν. Τα “κατατονικά” μέλη ξεπρόβαλλαν on stage, ενώ οι πανηγυρισμοί του κοινού έγιναν ιδιαίτερα διθυραμβικοί στον Nyström και στον Renkse.
Λογικό! Ο εορτασμός του “Night Is The New Day” ξεκίνησε δυναμικά με το “Forsaker”, ένα τραγούδι βασισμένο στον groove ρυθμό. Στην αρχή, παρατήρησα ένα μικρό ψεγάδι στον ήχο των τυμπάνων, καθώς δεν ήταν στην ίδια ένταση με τα υπόλοιπα όργανα, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα να μην ακούγεται συγχρονισμένο. Ωστόσο, αυτό διορθώθηκε μέχρι την αποκορύφωση του τραγουδιού. Ο Jonas μας χαιρέτησε στο μικρόφωνο, λέγοντας ότι η Αθήνα αποτελεί μία από τις αγαπημένες του στάσεις. Η μπάντα συνέχισε να παίζει τα κομμάτια ακριβώς, πιστά και στη σειρά, όπως στον 8ο του δίσκο, με αγαπημένες στιγμές του κόσμου να είναι τα “The Longest Year”, “Idle Blood” και “Liberation”. Αυτά όμως που “γλύκαναν” τ’ αυτιά μας και μας προκάλεσαν τεράστια νοσταλγία, ήταν το “Nephilim” και το αγαπημένο, κατά τα λεγόμενα του Renkse, “Departer”. Αν και το “Night Is The New Day” δεν συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου albums των Katatonia, η ικανότητα του Jonas με τα εξαίρετα φωνητικά του, τα εύηχα backing φωνητικά του κιθαρίστα Öjersson (ο οποίος παίζει επίσης στους Tiamat) και οι άρτιες αποδόσεις των Anders, Niklas και Moilanen στην κιθάρα, στο μπάσο και στα drums, μας ταξίδεψαν πίσω στο παρελθόν και μας κ@ύλωσαν για τα καλά για την δεύτερη ώρα της συναυλίας τους, που θα ήταν ένα “best of” ολόκληρης της καριέρας του συγκροτήματος.
Οι Katatonia μας άφησαν σε “αναμμένα κάρβουνα” για μερικά λεπτά, καθ’ ότι η αναδρομή τους σε πιο πετυχημένες δουλειές τους, όπως είναι το “Viva Emptiness”, το “The Great Cold Distance”, το “Dead End Kings” και το “Fall Of Hearts”, ήταν πολυπόθητη. Στα ηχεία άρχισαν να ακούγονται οι εισαγωγικές κιθάρες τους έπους “Lethean” και ο κόσμος δεν γινόταν να μην τραγουδήσει μαζί με τον Jonas. Η ποιότητα του ήχου τους και η ενέργεια των μελών επί σκηνής βρισκόντουσαν στο βέλτιστο, προσδίδοντάς μας ευχάριστες εντυπώσεις στο τελικό σύνολο και μία πλήρη κατάνυξη. Το δυναμικό, μελωδικό και πολυαγαπημένο “Serein” από την τελευταία τους δουλειά, “The Fall Of Hearts”, αγκαλιάστηκε κι αυτό από τον κόσμο, ενώ εμένα προσωπικά έκανε τη ραχοκοκαλιά μου ν’ ανατριχιάσει. Ειδικά, στον στίχο “I become the one you haven’ t seen for years”… Οι αποδόσεις όμως των “Deliberation”, “My Twin”, “Evidence”, “Ghost Of The Sun” και “July”, μας σαγήνευσαν και μας πώρωσαν κατά κόρον, καθώς τα headbangings δεν έλεγαν να σταματήσουν. Αναμφισβήτητα, ήταν οι στιγμές που οι παρευρισκόμενοι περίμεναν πιο πολύ. Μετά την πάροδό τους μας άφησαν “διψασμένους” και απομακρύνθηκαν από τη σκηνή του Gagarin. Το κοινό ζητούσε κι άλλη δόση Katatonia. Πώς γινόταν να φτάνουν δύο ώρες μόνο; Κι όμως η μπάντα μας έκανε το χατίρι κι εμφανίστηκε για τρίτη φορά, για να αποχαιρετήσει τους Έλληνες οπαδούς της, με μία πετυχημένη διασκευή. Το “Night Comes Down”, των Judas Priest. Η ερμηνεία του ήταν πολύ όμορφη, ρομαντική και σαγηνευτική, κι αν μη τι άλλο κέρδισε ακόμα και τον πιο κλασικό ακροατή του ακραίου ήχου.
Αυτή η συναυλία αναμφισβήτητα “ανανέωσε” επιτέλους τα μάτια και τα αυτιά μας!
Η βραδιά της Παρασκευής ήταν αφιερωμένη στο Σουηδικό μελαγχολικό metal, από τους πρωτεργάτες εκφραστές του. Δικαίως χαρακτηρίζονται έτσι άλλωστε. Κατά την απομάκρυνσή μας από τον χώρο του club, οι ουρανοί είχαν “ανοίξει”. Η βροχή και οι θεοί Katatonia πάνε μαζί! Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε λίαν συντόμως, για το επικείμενο album τους, το “City Burials”.
Viva Katatonia, κυρίες και κύριοι, in the great cold distance of the fall of hears!
Katatonia setlist :
Forsaker
The Longest Year
Idle Blood
Onward Into Battle
Liberation
The Promise of Deceit
Nephilim
New Night
Inheritance
Day And Then The Shade
Departer
(encore:)
Lethean
Deliberation
Serein
My Twin
Evidence
Old Heart Falls
Ghost of the Sun
Soil’s Song
July
Night Comes Down (Judas Priest cover)
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
660 
