Τυχεροί και έξυπνοι αυτοί οι Φινλανδοί μουσικοί από το Turku. Σε μια εποχή που με αγωνία αναζητείται υποψία ταυτότητας για κάθε νέο όνομα του μουσικού χάρτη, μοιάζει να έχουν βρει μια αλληλεπίδραση που τους οδηγεί σε μια σφαίρα έκφρασης τουλάχιστον άξια προσοχής. Οι έξι μουσικοί που ενώνουν τις δημιουργικές τους προτάσεις κάτω από το όνομα “Sonus Corona” αυτοπροσδιορίζονται σαν progressive metal, ταυτόχρονα όμως έχουν αρκετά υπολογίσιμα σημεία που τους ξεχωρίζουν.
Με την εμβρυακή μορφή του σχήματος να τοποθετείται στο ήδη μακρινό 2011, το πρώτο δισκογραφικό χτύπημα έρχεται το 2015, με το ομότιτλο άλμπουμ να περιγράφει τις σκέψεις ενός ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που παρακμάζει. Με τις απαραίτητες αλλαγές να ενισχύουν το δυναμικό τους και την καταλυτική προσθήκη του Esa Lempinen στα keyboards, το γκρουπ σμιλεύει με προσοχή και φαντασία την απαιτητική συνέχεια.
Το ολόφρεσκο “Time Is Not On Your Side” ουσιαστικά επανασυστήνει το φινλανδικό σεξτέτο σε ένα πιθανό ακροατήριο που μπορεί να αγγίξει διαφορετικά ιδιώματα. Τα έντεκα τραγούδια του έχουν εμφανώς σαν βάση έναν ήχο και μια δομή που παραδοσιακά πια καθιέρωσαν οι Dream Theater, όμως το φινίρισμα της ολοκληρωμένης εντύπωσης μας δίνει ένα πολύ πιο μοντέρνο και φρέσκο αποτέλεσμα. Ο Βασικός συνθέτης και κιθαρίστας Ari Lempinen, κύρια με τον πρωταρχικό του συνεργάτη και ντράμερ Rasmus Raassina, αποδεικνύεται πληθωρικός και ισορροπημένος, χρησιμοποιώντας την ισορροπία ανάμεσα στο παραδοσιακό και το μοντέρνο. Σε απόλυτη αρμονία με τον κιθαρίστα Harri Annala και τον μπασίστα Miika Erkkila, συμπληρώνουν στιβαρά τραγούδια που, παρά τις καλοδεχούμενες επιδράσεις από jazz, ακόμα και swing, διατηρούν το ρυθμό πρωταγωνιστή και προσεγγίζουν άμεσα τον ακροατή.
Η φωνή του Timo Mustonen είναι καθοριστικό στοιχείο στην διαφοροποίηση της μουσικής τους. Πέρα από τον ιδιαίτερο τρόπο που ερμηνεύει ο Mustonen, υπάρχουν και στην οργανική τους πλευρά στοιχεία pop ή και AOR, όπως αντίθετα μπορείς να ανιχνεύσεις και εντυπώσεις μιας υποθετικής εξέλιξης των Liquid Tension Experiment (περισσότερο στο instrumental “Moment Of Reckoning”). Ο Mustonen όμως ολοκληρώνει και αναδεικνύει απόλυτα την εναλλακτική αυτή πλευρά τους. Η φωνή του είναι διαυγής, ευγενική και πειθαρχημένη. Οι μελωδίες του φωτίζουν θετικά τις συνθέσεις και δεν εκβιάζουν το συναίσθημα, προτιμά μάλλον πιο περιγραφικές και αποστασιοποιημένες μελωδίες που με τις ακροάσεις θα εκτιμήσεις σίγουρα περισσότερο. Συνολικά αυτός ο συνδυασμός του μοντέρνου, εμπλουτισμένου prog metal με φωνητικά που μοιάζουν να αντηχούν από άλλα μουσικά χωράφια μοιάζει να λειτουργεί ευεργετικά σε αυτιά που έχουν μπουχτίσει από το αναμενόμενο.
Ο προάγγελος του εξελιγμένου ύφους τους ήρθε με το βίντεο του εξαιρετικού “The Refuge”, ήδη δυο χρόνια πριν, ενώ η φόρμουλα ακούγεται ιδανικά ολοκληρωμένη στο ομότιτλο τραγούδι που αρπάζει άμεσα τον ακροατή. Το εξεζητημένο jazzy “Swing Of Sanity” είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, το επικλητικό “Fading” διασχίζει μια διαδρομή αγωνίας και έντασης με πολλά ηχοχρώματα και την τρομπέτα του Hannes Merisaari, ενώ το πλούσιο φινάλε του “Here” που μας ανοίγεται με τη ζεστή φωνή της guest Nanda Hellberg Cano μας επιφυλάσσει μια όμορφη συρραφή υπερβατικών μουσικών μερών.
Το μεγαλύτερο κατόρθωμα των Φινλανδών, πέρα από όσα εκτιμήσει τελικά ο καθένας ανάλογα με τον χρόνο που θα διαθέσει, είναι η σπουδαία ισορροπία σε ένα άλμπουμ που αποφεύγει υπερβολές και ακρότητες σε θέματα αλλά και στον ήχο. Άλλωστε, ένα άλλο ισχυρό σημείο του είναι η παραγωγή του Tommi Kujala, που συνηγορεί σημαντικά σε αυτή την εντύπωση και υπηρετεί τον πλουραλισμό τους.
Λίγο πριν τη δύση της χρονιάς, οι Sonus Corona ανανέωσαν ακόμα περισσότερο έναν χώρο που χρειάζεται άμεσα διεξόδους. Από τους Theater και τους Haken μέχρι τους Toto και τους Leprous, πολλά συναρπαστικά μπορεί να συμβούν.
1057 
