Η Κρήτη, είναι ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός ιδιαίτερα κατά τη θερινή περίοδο. Το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, δέχεται πολύ μεγάλο αριθμό τουριστών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα η θάλασσα και οι παραλίες της, η ιστορική της κληρονομιά, οι φιλόξενοι άνθρωποι του νησιού, τα γραφικά χωριά (ορεινά και μη), το καλό φαγητό και οι όμορφες πόλεις από τα Χανιά μέχρι και το Ηράκλειο, είναι ίσως οι σημαντικότεροι από αυτούς.
Τα Χανιά, είναι η πόλη της Κρήτης που δέχεται ίσως το κύριο όγκο των τουριστών και για ακόμα έναν ιδιαίτερο λόγο: Το Chania Rock Festival. Ένα festival, που εδώ και πάνω από 15 χρόνια δίνει μια άλλη ‘’νότα” στη διασκέδαση της πόλης. Μια διασκέδαση, που γίνεται αγαπητή από το ‘’συνάφι” μας που για τουλάχιστον δύο με τρείς μέρες κατακλύζει το νησί για να απολαύσει τις μουσικές και όχι μόνο αρετές του. Έτσι και εγώ, μη γνωρίζοντας πολλά πράγματα για το συγκεκριμένο festival, πήρα την απόφαση μία ημέρα πριν 5 χρόνια να το επισκεφθώ και να δω δια ζώσης όλα όσα είχα ακούσει μόνο μέχρι τότε.
Όλα ξεκίνησαν, όταν κάποια στιγμή κατά το τέλος του καλοκαιριού του 2014 έπεσε στην αντίληψη μου μία δημοσίευση στα social media (στο Facebook, φυσικά) ότι το festival του 2015 θα διεξαγόταν στις 17 και 18 Ιουλίου σε έναν ιδιαίτερο χώρο με ιστορική σημασία, το Προμαχώνα San Salvatore. Από εκεί και έπειτα, ήταν σαν ένα ‘’ζιζάνιο” να με ‘τσίγκλαγε συνέχεια να παρακολουθώ τις εξελίξεις με το line-up του festival. Όταν δε είδα, ότι headliners τη μία μέρα θα ήταν οι τρομεροί Sabaton με το group του Gus G από κάτω έτρεξα χωρίς να το σκεφτώ πολύ και έκλεισα τα εισιτήρια. Μέχρι και την ολοκλήρωση του line-up λίγους μήνες πριν το festival, έπαθα πολλαπλά σοκ βλέποντας να “παρελαύνουν” μεγάλα ονόματα της rock και metal σκηνής στη σελίδα του festival. D-A-D, Bonfire, Warrel Dane, Flotsam And Jetsam και τέλος οι Soulfly του Max Cavalera, ήταν μερικά από τα ‘’χτυπήματα” των διοργανωτών που έκαναν την αναμονή να μεγαλώνει όσο πλησίαζε η ημερομηνία του festival.
CRF 2015
Από τη πρώτη κιόλας στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νησί, παρ’ όλη τη κούραση και την αϋπνία, ένιωσα πιο ανάλαφρος, με ανεβασμένη διάθεση και έτοιμος για το κυρίως μενού του festival. Φτάνοντας δε στο παλιό λιμάνι όπου θα πραγματοποιούνταν αυτή η μουσική σύναξη, έμεινα αποσβολωμένος να παρακολουθώ τη θέα και τη μαγεία του τοπίου. Αφού ήπια το πρωινό καφεδάκι μου και έφαγα το πρωινό μου, ξεκίνησα να ψάχνω πως θα περάσω την ημέρα μου μέχρι το απόγευμα και την έναρξη του festival. Λίγες βόλτες στα στενά της παλιάς πόλης, σε πείθουν για την ομορφιά των Χανίων. Επόμενη στάση, μια από τις πολλές ωραίες παραλίες του νησιού και σίγουρα κάπου κοντά αφού δεν υπήρχε μεταφορικό μέσο. Στα τρία μόλις χιλιόμετρα από τη πόλη, η παραλία της Χρυσής Ακτής ήταν ότι έπρεπε για να χαλαρώσω πριν τη μεγάλη “μάχη”. Εκείνη την ώρα, παρατήρησα κινητικότητα στο χώρο του festival με τους Soulfly να κάνουν soundcheck. Η θάλασσα, ήταν τόσο καθαρή που μπορούσες να δεις το βυθό ακόμα και στα ανοικτά.
Τελειώνοντας το θαλάσσιο μπάνιο μου, είχε φτάσει η ώρα να γιατρέψω τη πείνα μου. Μετά τις κατάλληλες παροτρύνσεις από τους φιλικούς ανθρώπους της πόλης, επέλεξα μία ταβέρνα στα δεξιά του παλιού λιμανιού κοντά στο Φάρο, ένα από τα σύμβολα των Χανίων. Αν θυμάμαι καλά, λεγόταν ‘’Μοναστήρι”. Εκεί, γνώρισα και άλλους ομοιοπαθείς που είχαν έρθει για το festival. Είχε φτάσει μεσημέρι πλέον, και λίγες ώρες ξεκούρασης χρειαζόταν οπωσδήποτε. Αφού πήρα τις απαραίτητες ανάσες και έχοντας μόνο μία ώρα μέχρι την έναρξη του festival, πήρα το δρόμο για το απογευματινό καφέ μου σε ένα από τα metal στέκια της πόλης. Εκεί, όπου ήταν το σημείο συγκέντρωσης των μεταλλάδων πριν να κινήσουν όλοι μαζί για το venue. Το “Avalon”, είναι ένα μέρος που ζει για το metal και ότι αυτό συνεπάγεται. Εδώ να πω, ότι η διακόσμηση του σίγουρα θα σε συναρπάσει.
Φτάνοντας στο χώρο του festival, η αγωνία μου ήταν στο κατακόρυφο. Τι θα δω , τι θα ακούσω και διάφορες άλλες σκέψεις περιτριγύριζαν στο μυαλό μου. Όλα αυτά, μέχρι να γνωρίσω τους ανθρώπους που έτρεχαν το festival, το Γιάννη και το Νίκο. Αμέσως, όλες οι αμφιβολίες και οι όποιες ‘’κακές” σκέψεις έκαναν φτερά. Η φιλική τους διάθεση και το γεγονός ότι πρώτη τους προτεραιότητα είναι ο οπαδός, μου έδειξαν ότι νοιάζονται πραγματικά για τη μουσική που αγαπάμε. Μέχρι να ξεκινήσει η πρώτη μπάντα, οι γνωριμίες και οι απόψεις έδιναν και έπερναν.
Ο χώρος του festival, ήταν όλα τα λεφτά και δεν είναι τυχαίο ότι το μνημονεύουν όλες οι μπάντες που έπαιξαν εκεί. Είδαμε με τη σειρά, Core The Band, Doomocracy, Bang Out, ο τρομερός Warrel Dane, Bonfire, D-A-D και στο τέλος τα ‘’σπάσαμε” με τους εξαιρετικούς Soulfly σε μια πρώτη μέρα σαν από όνειρο. Αυτοί που με κέντρισαν με την εμφάνισή τους, ήταν οι Δανοί θρύλοι της rock D-A-D. Οκ, και οι Bonfire το έχουν ακόμα αλλά οι Δανοί ήταν το κάτι άλλο. Σίγουρα, δε θα ξεχάσω και το show του Warrel Dane γιατί ήταν το τελευταίο του που είδα. Η φωτογραφία με τον απίστευτο άνθρωπο Warrel με φόντο το Προμαχώνα, θα μου το θυμίζει. Ακόμα μου έρχονται εικόνες στο μυαλό, σα να μην έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε.
Η συνέχεια, έμελλε να γραφτεί στο μόνο μέρος που θα μπορούσες να πετύχεις τα μουσικά σου “είδωλα” στο νησί, το ‘’Avalon”. Παρέα με τα groups, φωτογραφίες και πολύ μπύρα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, έκλεισαν θριαμβευτικά τη πρώτη μέρα του Chania Rock festival. Η δεύτερη μέρα, περιελάβανε για μένα το ίδιο δρομολόγιο (λόγω έλλειψης μεταφορικού μέσου) κάτι όμως που δε με χαλούσε αφού αυτό που εισέπραττα μουσικά με κάλυπτε και με το παραπάνω. Η χαλάρωση στη παραλία, μου φάνηκε σαν όαση μετά τη χθεσινή πανδαισία. Φαγητό, στο ίδιο μέρος και πάλι στο σημείο συγκέντρωσης για τη δεύτερη και καλύτερη από θέμα κόσμου μέρα του festival. Άλλωστε, η παρουσία των Sabaton και του Gus G επιβεβαίωναν κάτι τέτοιο. Οι 1000Dead, Skandal και Rublood, μας κράτησαν συντροφιά μέχρι να βγούνε τα ‘’δυνατότερα” ονόματα. Οι Wotan, με το επικό ύφος τους, έγιναν γρήγορα αγαπητοί από το κοινό ενώ οι thrashers Flotsam And Jetsam δίδαξαν πως παίζεται το old school thrash metal. Ο Gus G, μας έδειξε γιατί θεωρείται ο καλύτερος Έλληνας κιθαρίστας και οι Sabaton άλωσαν κυριολεκτικά το Προμαχώνα με μια μαγική εμφάνιση. Το κερασάκι στη τούρτα, ήταν η παραδοχή των Σουηδών για την ιδιαιτερότητα του venue και των Ελλήνων οπαδών.
CRF 2016
Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη, με βρήκε λίγο κουρασμένο αλλά φορτωμένο με ευχάριστες εμπειρίες και φυσικά με τον όρο “οπαδός του festival” να είναι πλέον γεγονός. Έτσι, η παρουσία μου στο επόμενο festival δεν μπορούσε να θεωρηθεί έκπληξη. Οι απαραίτητες διαδικασίες είχαν κινηθεί με τη δημοσίευση των ημερομηνιών, και η ίδια αδημονία με είχε κυριεύσει μέχρι τις 16-17 Ιουλίου του 2016. Το μέρος, το ίδιο (Προμαχώνας San Salvatore), με μια έκπληξη όμως. Η μουσική κοινότητα των Χανίων, τη περασμένη χρονιά, είχε χάσει έναν άνθρωπο του festival, τον Γιώργο Μανουσέλη και έτσι οι διοργανωτές είχαν ανακοινώσει ένα διαγωνισμό στο όνομα του, με μπάντες από όλη τη χώρα και με το νικητή να παίρνει το εισιτήριο για το festival του 2016. Επίσης, υπήρχε και μια τρίτη ημέρα με headliners τα Υπόγεια Ρεύματα και τη κλήρωση για το νικητή του διαγωνισμού.
Γνωρίζοντας από τη προηγούμενη χρονιά πρόσωπα και πράγματα, η δεύτερη “θητεία” μου στα Χανιά ήταν πιο εύκολη πλέον. Καταφτάνοντας πρωί-πρωί στη παλιά πόλη, κατάφερα να βρω ένα όχημα που θα διευκόλυνε τις πιο μακρινές εξορμήσεις μου. Πρώτη και καλύτερη, η παραλία στα Φαλάσαρνα. Μια από τις καλύτερες παραλίες του νησιού (Αν όχι η καλύτερη), που θύμιζε κάποιες από τις παραλίες που βλέπουμε στις ταινίες. Φαγητό στο ίδιο μέρος, όπου συνάντησα πολλές γνωστές φάτσες από τη περσινή χρονιά πράγμα που επιβεβαίωνε τις εκτιμήσεις μου ότι το συγκεκριμένο festival γεννά οπαδούς. Η ξεκούραση απαραίτητη, πριν την έναρξη της πρώτης φεστιβαλικής ημέρας με τη μάχη μεταξύ των μπαντών που πήραν μέρος στο διαγωνισμό και την εμφάνισή των Υπόγειων Ρευμάτων. Μια χαλαρή ημέρα, ίσα για να ζεσταθούμε για το διήμερο-φωτιά που ερχόταν.
Η επόμενη μέρα, περιελάμβανε μια βόλτα στους τάφους των Βενιζέλων όπου υπάρχει ένα πολύ ωραίο café με θέα όλη τη πόλη των Χανίων. Από εκεί, βουρ για το Πλατανιά όπου θα είχαμε την επαφή με τον υδάτινο κόσμο. Χαλάρωση και καφεδάκι, με την απαραίτητη μουσική υπόκρουση βεβαίως και μετά φαγητό σε μια διπλανή ταβέρνα. Φτάνοντας στο δωμάτιο καμιά ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες του festival, δεν είχα και πολύ χρόνο να ξεκουραστώ οπότε θα πήγαινα σερί μέχρι το τέλος. Έφτασα στο venue, την ώρα που είχαν τελειώσει οι νικητές του διαγωνισμού “Γιώργος Μανουσέλης” και αναλάμβαναν δράση οι Αθηναίοι Diviner. Με το “Fallen Empires” να έχει αποσπάσει θετικές κριτικές, μας έδειξαν τα δόντια τους. Οι Praying Mantis, μας “έπεισαν” με το NWOBHM τους και οι Cutting Crew μας χάρισαν τη μαγική στιγμή της βραδιάς με το “I just Died In Your Arms”. Όσο για τους Rotting Christ, δεν υπάρχουν λόγια. Οι “παίχτες”, είναι λες και γεννήθηκαν για live. Είναι καταιγιστικοί, επάνω στη σκηνή. Για μένα, η βραδιά είχε ολοκληρωθεί αφού οι Therapy? δε με “γεμίζουν” μουσικά. Η παρουσία μου στο “στέκι” πλέον, ήταν επιβεβλημένη. Η συζήτηση με το Σάκη των Rotting Christ, με έκανε να καταλάβω ότι πρόκειται για προσγειωμένους μουσικούς που ακούνε το κοινό και το σέβονται. Δε το συναντάς, συχνά αυτό στις μέρες μας.
Μετά το πρωινό, μια βόλτα στο Ναυτικό Μουσείο της πόλης ήταν ότι έπρεπε. Έπειτα, επισκέφθηκα τη γνωστή σε μένα κοντινή παραλία της Χρυσής Ακτής για να κερδίσω χρόνο ξεκούρασης. Αφού φόρτισα τις μπαταρίες μου, ξεκίνησα για το Προμαχώνα για τη δεύτερη μέρα του festival.
Μια δεύτερη μέρα, που περιελάμβανε τη headline εμφάνιση των thrash θρύλων Kreator. Πρώτοι στη σκηνή, ανέβηκαν οι Exarsis με thrashy ήχους και ακολούθησαν οι Crazy Lixx στη πρώτη εν Ελλάδι εμφάνιση τους. Πολύ ανεβαστικό hard rock, με ωραία σκηνική παρουσία. Και μετά, όλεθρος! Mystic Prophecy, Tyketto και φυσικά οι Kreator, ισοπέδωσαν το San Salvatore με τις επιτυχίες τους. Μπορώ πλέον να περηφανέυομαι για τη selfie με το Mille των Kreator (είναι μεγάλη η συγκίνηση, να γνωρίζεις τα μουσικά σου είδωλα από κοντά). Ακόμα ένα Chania Rock festival, έφτασε στο τέλος του, ακόμα πιο πολλές εμπειρίες για τον υποφαινόμενο.
CRF 2017
Ο Ιούλιος του 2017, φάνταζε μακριά αλλά η ανακοίνωση των Blind Guardian και των Warlord τον έκαναν να μοιάζει πολύ πιο κοντά. Η 30η Ιουνίου, είχε τσεκαριστεί και τα εισιτήρια ήταν έτοιμα. Για άλλη μια τρίτη σερί χρονιά, θα επισκεπτόμουν το νησί και το festival που αγάπησα από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί το 2015. Η συνεχής και πολύωρη εργασία εκείνη τη περίοδο, με έκανε να σκέφτομαι το πότε θα φτάσω στο δωμάτιο για να ξεκουραστώ. Έλα όμως, που το ηλιοβασίλεμα στο παλιό λιμάνι είναι το κάτι άλλο! Η ησυχία που επικρατεί νωρίς το πρωί στη παλιά πόλη, είναι κάτι ασυνήθιστο για μένα και πολύ αναζωογονητικό. Αφού ξεκουράστηκα, άρχισα να περπατώ στα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης και να χαζεύω σα πρώτη φορά τις ομορφιές των Χανίων.
Εκεί γύρω σε ένα στενό, συνάντησα κάποιους γνωστούς από την Αθήνα που είχαν έρθει και αυτοί για το festival και τα είπαμε για λίγο. Περνώντας για λίγο έξω από το venue, παρατήρησα ότι είχαν soundcheck οι νικητές του διαγωνισμού “Γιώργος Μανουσέλης” Upon Revival. Κάθισα και ‘’κρυφάκουσα” για λίγο, ενώ συνέχισα για το απογευματινό καφεδάκι μου μέχρι την έναρξη του festival. Εκεί στο γνωστό στέκι, συνάντησα και το Θύμιο Κρίκο των Innerwish να χαλαρώνει. Μόλις το ρολόι έδειξε 17:30, έφυγα για το Προμαχώνα για να παρακολουθήσω από την αρχή όλες τις μπάντες. Την αρχή, έκαναν οι Upon Revival. Οι Αθηναίοι alternative metallers, τα πήγαν εξαιρετικά αψηφώντας τη ζέστη και κερδίζοντας το χειροκρότημα του λιγοστού κοινού. Στη συνέχεια, έπαιξαν οι SL Theory μία rock opera στα χνάρια των Deep Purple. Λόγω μικρού χρόνου, δε πρόλαβαν να μας δείξουν πολλά άλλα άφησαν υπόσχεση για το μέλλον. Οι Sailing To Nowhere, οι Ιταλοί ‘’πειρατές” πήραν τη σκυτάλη και μας ταξίδεψαν στα δικά τους νερά. Η ώρα για το κυρίως πιάτο, είχε φτάσει με τους Septic Flesh να ταρακουνούν το ιστορικό μνημείο με τις επιτυχίες τους και τους Blind Guardian να δίνουν ένα ξεχωριστό sold out show παίζοντας τη πρώτη ώρα το ‘’Imaginations From The Other Side” ολόκληρο και τη δεύτερη ένα best of show από όλη την πορεία τους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η συνέχεια, εκτυλίχθηκε στο ‘’Avalon” όπου παρέα με τις μπάντες ξενυχτήσαμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Η επόμενη μέρα, περιελάβανε ένα μικρό ταξίδι στο γραφικό χωριό των Σφακίων και στη παραλία Σειτάν λιμάνια. Ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, έχει μια άγρια ομορφιά που ευτυχώς στη χώρα μας δε σπανίζει. Αφού τσιμπήσαμε κάτι σε μια ταβέρνα που ούτε καν θυμάμαι πως λεγόταν, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ο Προμαχώνας, ήταν έτοιμος να μας υποδεχτεί ξανά με τους Hemingways να ανοίγουν τη μέρα. Οι Ιταλοί thrashers Eversin, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη στη μέση του μεσημεριού ενώ οι Innerwish μας έδειξαν γιατί βρίσκονται στις πρώτες θέσεις στη λίστα με τα καλύτερα εγχώρια groups. Η ώρα του dirty rocker Phil Campbell, έφτασε και ένα rock party στήθηκε στο venue. Πολύ Motorhead, κάποια δικά τους και με τους θεατές να βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης, κίνησε η επόμενη μιάμιση ώρα περίπου. Οι headliners της βραδιάς, οι Warlord, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: έφεραν μια νότα επικότητας σε αυτό το ιστορικό μνημείο. Μας παρέσυραν, με τις καλύτερες των επιτυχιών τους και μάγεψαν με τις ικανότητες τους επί σκηνής. Ενθύμιο αξέχαστο, η φωτογραφία μου με τους μισούς Warlord καθώς δε βρήκα το μαέστρο τους, το Tsamis.
CRF 2018
Η επιστροφή στο σπίτι, κάθε φορά γίνεται και πιο δύσκολη αφού οι μέρες ξεγνοιασιάς και μουσικής σε ‘τραβάνε πίσω. Το 2018, ήταν μία δύσκολη χρονιά και στη δουλειά και στο σπίτι (θάνατος συγγενικού προσώπου και προβλήματα υγείας με τη μητέρα μου). Όλα αυτά, δε μου επέτρεψαν να παραβρεθώ στο ίδιο μέρος όπως κάθε καλοκαίρι όμως η σκέψη μου ήταν εκεί όπου τρία χρόνια τώρα περνούσα υπέροχα. Γνωρίζοντας ότι κάποιοι φίλοι ήταν κάτω, ρωτούσα συνέχεια πως είναι και τι γίνεται όντας ανήσυχος αφού το Chania Rock festival είναι μέρος του εαυτού μου πια.
CRF 2019
Φέτος, η πόλη των Χανίων είναι έτοιμη να ανοίξει και πάλι την αγκαλιά της στους απανταχού μεταλλάδες και να τους υποδεχτεί σα παιδιά της. Ο Νίκος και ο Γιάννης, οι άνθρωποι μπροστά από το festival, το έκαναν και πάλι το θαύμα τους! Τριήμερο, αυτή τη φορά και με πολλές εκπλήξεις! Πρώτη έκπληξη, η παρουσία μπαντών από τη Κρήτη στη πρώτη δωρεάν μέρα. Δεύτερη έκπληξη, η ‘’βασίλισσα” του symphonic metal Tarja για πρώτη φορά στα Χανιά, με νέο album και σε τρομερή κατάσταση για όποιον έχει παρακολουθήσει τα τελευταία της shows. Και τρίτη και φαρμακερή έκπληξη, η headline εμφάνιση των θρυλικών Demons And Wizards του Jon Schaffer και του Hansi Kursch.
Επαναδραστηριοποίηση μετά από 14 χρόνια, νέο album στα σκαριά και επανεκδόσεις των δύο αγαπημένων τους δίσκων μέχρι τώρα, συν τις φεστιβαλικές εμφανίσεις ανά την Ευρώπη που τρέχουν μέχρι και σήμερα, συμπληρώνουν το πάζλ των Αμερικανών. Παρέα τους, θα εμφανιστούν επίσης οι Decipher, οι Sinheresy, οι Carthagods, οι Doomocracy, οι θρύλοι του NWOBHM Holocaust, ο ‘’αγέραστος” Uli Jon Roth και οι δικοί μας Rotting Christ, υπόσχονται δύο βραδιές γεμάτες rock και metal ύμνους και ξεφάντωμα μέχρι το πρωί. Αυτή τη χρονιά, θα είμαι και εγώ εκεί χωρίς αμφιβολία γιατί το φετινό Chania Rock festival απλά δε χάνεται! Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας, και δώστε του την ευκαιρία να σας κερδίσει και εσάς όπως και εμένα. Άλλωστε, ο κάθε Έλληνας μεταλλάς πρέπει να το επισκεφθεί τουλάχιστον μία φορά. Οι επόμενες φορές, δε θα αργήσουν να έρθουν, να είστε σίγουροι.
470 
