Αλλάξαμε! Ανανεωθήκαμε, βάλαμε τα “μοντέρνα” μας, σαν site και ξαναβγήκαμε στην μουσική διαδικτυακή ζούγκλα. Αυτή βέβαια είναι και η φυσική εξέλιξη των πάντων. Χρειάζεται πρόοδος, ότι και εάν σημαίνει αυτό.
Βέβαια, το ότι ζούμε σε μια χώρα παντελώς στάσιμη, είναι άλλο ζήτημα. Για του λόγου το αληθές, ακόμη και μετά τις εκλογές, δείχνουμε το πραγματικό μας πρόσωπο ως ψηφοφόροι:
-Η Νέα Δημοκρατία βγήκε πρώτη, παρότι έχει συμβάλλει καταλυτικά και ενυπόγραφα, στην οικονομική καταστροφή της χώρας και ήδη συνάπτει “γάμους” με δήθεν οχτρούς, προκειμένου να καταλάβει την εξουσία!
-Ο ΣΥΡΙΖΑ, έκανε την έκπληξη, αλλά έχοντας στις τάξεις του τόσες διαφορετικές απόψεις (aka ο καθείς λέει το μακρύ και το κοντό του), δεν είναι δυνατό να υπάρξει μια κοινή και εμπεριστατωμένη γραμμή για το τι μπορεί να γίνει επί της ουσίας.
-Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ, δεν είναι ενωμένο και σίγουρα δεν είναι δυνατό! Αυτό βέβαια που πραγματικά προκαλεί ενδιαφέρον, είναι οι δηλώσεις περί “επαναδιαπραγμάτευσης” από άτομα τα οποία συνέταξαν (κατά μια έννοια) το μνημόνιο!
-Οι “Καμμένοι”, όχι μόνο μπήκαν στη Βουλή, αλλά πήραν και ένα αρκετά καλό ποσοστό. Το ότι δεν πέρασαν βέβαια ούτε δέκα μέρες και έγινε ολόκληρη ιστορία με μια επιστολή που μπορεί να γράφτηκε, μπορεί και όχι, αλλά δε δόθηκε επίσημα, αλλά τελικά απεστάλη σε όλα τα κόμματα και τελικά δε βγήκε άκρη, δείχνει μια τάση αποσυντονισμού.
-Το ΚΚΕ κατάφερε να απορρίψει τη μοναδική ευκαιρία που θα είχε στην ιστορία να λάβει μέρος σε μια κυβέρνηση, κάνοντάς το και επίσημα το πιο άχρηστο πολιτικά κόμμα ever! Αν Παπαρήγα μου, περιμένεις να πάρεις αυτοδυναμία για να βγάλεις τη χώρα από την Ευρώπη, μην αγχώνεσαι. Η αναμονή προβλέπεται μεγάλη!
-Η Χρυσή Αυγή πήρε αναπάντεχα υψηλό ποσοστό. Βέβαια, τα μέλη της διατυμπανίζουν πως υπήρξε κάποιου είδους αλλοίωση, διότι περίμεναν μεγαλύτερα νούμερα. Όταν όμως βγαίνεις στην τηλεόραση και εκτίθεσαι μιλώντας συγκαταβατικά για τον Hitler, ενώ παράλληλα δε δέχεσαι τις φήμες περί ολοκαυτώματος, τότε είσαι ήδη μεγάλο νούμερο από μόνος σου…
-Ο Κουβέλης είχε δείξει εξ αρχής τις προθέσεις του, οπότε η πολιτική τύπου “όπου φυσάει ο άνεμος” που ήθελε να εφαρμόσει, χάνει σιγά σιγά τους υποστηρικτές της.
Εν ολίγοις, οι μόνες “αλλαγές” που υπήρξαν μετά τις εκλογές, αφορούσαν εσωκομματικούς σχεδιασμούς και στρατηγικές, ενώ ο τρόπος που ψηφίσαμε δείχνει πως από τη μία θέλουμε κάποιου είδους διαφοροποίηση, αλλά από την άλλη φοβόμαστε κιόλας, οπότε στρεφόμαστε είτε στα “σίγουρα”, είτε στα “δοκιμασμένα”, των οποίων το παρελθόν, για κάποιο περίεργο λόγο, έχει παραγραφεί. Σα να έχεις internet δηλαδή, αλλά να αποφεύγεις να αγοράσεις υπολογιστή…
Κλείνοντας, οφείλω να αναφερθώ σε ένα περιστατικό που μου έτυχε προεκλογικά και έχει σχέση, άμεση και έμμεση, με το όλο άρθρο…
Δίπλα από το σπίτι μου υπάρχει ένας πεζόδρομος και η ταβέρνα που τυχαίνει και βρίσκεται πλάι του, ενίοτε τον χρησιμοποιεί ως parking, με προφάσεις που μονάχα στο ελλαδιστάν θα βρεις…
Τέλος πάντων, περνώντας από εκεί βλέπω μια “κιουρία” σε στυλ Γιάννας Αγγελοπούλου να καβαλάει τον εν λόγω πεζόδρομο, να παρκάρει και με χαρακτηριστική άνεση να οδεύει προς την είσοδο του μαγαζιού. Κάπου εκεί λοιπόν της λέω πως είναι παράνομο να παρκάρει στον πεζόδρομο και ότι καλό θα είτο να ψάξει να βρει αλλού θέση, η οποία δε θα κόβει τη διέλευση των πεζών. Ε, και εκεί έλαβα την εξής απάντηση:
“Βρήκα και άλλες θέσεις γενικά, αλλά είχαν όλες ήλιο! Και επειδή έχω κάτι φαγητά στο αμάξι, το έβαλα εδώ που έχει σκιά!”, και παίρνοντας πολιτικό ύφος συνεχίζει, “Πάντως έχετε δίκιο και καλά κάνετε και τα λέτε! Διότι τώρα ξεκινάει μια εποχή που πρέπει να τα λέμε! Δε χωράει ο τόπος άλλες παρανομίες” και μπήκε στην ταβέρνα…
Εγώ έμεινα αποσβολωμένος! Δεν ήξερα εάν η συγκεκριμένη πολιτευόταν ή όχι, αλλά δε μπορούσα να πιστέψω πως η ουσία του λόγου της ήταν “φυσικά και κάνω μαλακία, και το γνωρίζω πολύ καλά, και πρέπει να υψώνουμε το ανάστημά μας, αλλά εγώ υπακούω τους νόμους μονάχα όταν με βολεύει”. Και η σκληρή πραγματικότητα είναι πως ηττήθηκα… Ηττήθηκα από τη “βλακεία”, η οποία ως γνωστόν, είναι ανίκητη…
296 
