106- Don’t Be Happy, Worry

Κλειστά τα πάντα ενόψει τυφώνα Μέρκελ!

Φήμες θέλουν, πέραν των ανακοινωθέντων σταθμών του μετρό και ολόκληρης (σχεδόν) της Αθήνας, να κλείνουν επίσης όσοι δρόμοι περιέχουν το γράμμα “M” στο όνομά τους, οι κατασκηνώσεις του Άγιου Ανδρέα, τα Jumbo, το χαμάμ στο Μοναστηράκι, τα πόδια της Τζούλιας, η ταβέρνα “Τα 3 Αδέρφια” (και τα παραρτήματά της), τα κυλικεία δέκα ιδιωτικών σχολείων, η Θεσσαλονίκη, η Άρτα και τα Γιάννενα.

Επίσης, όποιος είχε στο νου του να πραγματοποιήσει κάποιου είδους συνάθροιση μέχρι το βράδυ, να το ξεχάσει! Ούτε branch σε πολυτελή roof garden, ούτε παιδικά party, ούτε πέταγμα χαρταετού με παρέα, ούτε καν μια φιλική παρτούζα βρε αδερφέ! Η μόνη παρτούζα θα είναι αυστηρά πολιτική και θα πραγματοποιηθεί στη Βουλή υπό την επίβλεψη/ καθοδήγηση της Τρόικας. 

Η (νέα) Δημοκρατία άλλωστε, θέλει θυσίες…

Ελλάς, Ελλάς, Αντώνη προσκυνάς!

Εδώ θέλω να κάνουμε ενός λεπτού σιγή για τις προεκλογικές υποσχέσεις Σαμαρά, που πέθαναν μια μια στο βωμό της ψηφοθηρίας…

Και εάν έχετε χρόνο, αφιερώστε άλλο ένα λεπτού σιγής, για το βγάλσιμο της κουκούλας από τον ίδιο… Οι απλοί πολίτες ήδη νιώθουν μόνοι χωρίς τους κουκουλοφόρους στις πορείες!

Α, και θα ήθελα να παρακαλέσω τους επιτηδείους να μην ξανακάνουν ντου στο Πεντάγωνο… Τόσα βύσματα ξυπνήσατε! Δεν ντρέπεστε;

Πάντως εκεί που οι (χρυσοί) ακροδεξιοί φώναζαν “κλέεεφτες- κλέεεφτες” κατά την αποχώρησή τους από τη βουλή, δε θα ήταν πιο ταιριαστό να απαντούσαν οι υπόλοιποι, “Μέεερκελ- Μέερκελ”;

Αλήθεια, που είναι η λίστα, οέο;

Ισχύει πάντως πως ο θεός αγαπάει τον κλέφτη… Με το νοικοκύρη δεν έχω καταλάβει ακόμα τι γίνεται…

Τι άλλα νέα; Ξύλο φάγατε; Κανένα γκλομπ στο κεφάλι; Χημικά;

Τις προάλλες μου κόρναρε ένας ταρίφας, επειδή (λέει πως) του “χώθηκα” απότομα μπροστά του… Αναμένω από μέρα σε μέρα τηλέφωνο από τον Τσοχατζόπουλο να μου προσάψει ευθύνες και για τα υποβρύχια!

“Ζητείται dj με καλές δημόσιες σχέσεις”… α, έτσι το πάμε τώρα; Ε, τότε εγώ “ζητώ ανοιχτοχέρη ιδιοκτήτη πλήρως εξοπλισμένου bar, με καθαρά ποτά, για να παίζω μουσική με τριψήφιο μεροκάματο, ασχέτως κόσμου”

Το ότι ξαφνικά τα μισά μαγαζιά στην Αθήνα ανακάλυψαν εκ νέου τη rock μουσική, είναι θετικό μεν, αλλά παράλληλα φανερώνει πως σα λαός είμαστε όπου φυσάει ο άνεμος… Βαρεθήκαμε τα “ψαγμένα” funky soul και τις (δήθεν) electro jazz καταστάσεις και θυμηθήκαμε τον κάφρο μέσα μας! Σε λίγο καιρό πάλι θα κουνάμε ρυθμικά την κωλάρα μας σε r&b ρυθμούς!

Πάντως σε πολύ γνωστό rock μαγαζί που παρευρέθηκα πρόσφατα, ανάθεμα εάν γνώριζαν οι φέρουσες σφηκοφωλιές και οι new age stonerάδες (αυτοί μωρέ, που “ακούνε” stoner τα τελευταία 1-2 χρόνια, διότι είναι της μοδός, και γενικά ακούνε “ότι κατς”- συν Clutch), το τι παιζόταν στο μαγαζί. 

Παρόλα αυτά, ανακάλυψα από πού θα ξεκινήσει η επανάσταση! Απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει μαγαζί όπου οι (πιτσιρικάδες) θαμώνες του, αφότου ξεσαλώσουν με μπουζουκλερί άσματα και χοροπηδήσουν με Locomondo, θα φορέσουν το αναρχικό τους προσωπείο και θα δηλώσουν ετοιμοπόλεμοι, υπό τον ήχο των “Killing In the Name Of” και “Smells Like Teen Spirit”…

Φήμες θέλουν το μαγαζί να αποτελεί γιάφκα, όπου κρύβονται οι γνωστοί άγνωστοι!

Και εις άλλα με υγεία…

242
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.