Έχεις μπάντα και θες να βγάλεις album;
Λεφτά έχεις ρε Καραμήτρο; Που πας έτσι;
Θαρρείς πως θα σε ανακαλύψει κανένας ειδικός απεσταλμένος από εταιρεία του εξωτερικού, ή μήπως νομίζεις πως το υλικό σου αρκεί προκειμένου να υπογράψεις συμβόλαιο;
Πουτάνα είσαι φίλε μου και οι εταιρείες που τόσο πολύ ενδιαφέρεσαι, θα είναι ο νταβατζής σου!
Δισκογραφική παγκοσμίου φήμης (και μεσαίου βεληνεκούς πλέον), προκειμένου να τα βγάλει πέρα, ζητάει 5000 ευρώ για να σου κόψει το cd και να το προωθήσει… Με απλά ελληνικά, δεν παίζει ρόλο το εάν έχεις 5-10 ωραία τραγούδια. Αρκεί να έχεις ένα καλό πορτοφόλι.
Τι; Θα σου προμοτάρει τη δουλειά σου; Ναι, οκ… Μαζί με άλλες εκατό… Και οκ, δεν είσαι -ούτε θα γίνεις- Metallica, αλλά αυτή η εργοστασιακή νοοτροπία είναι θλιβερή…
Και ας μη γελιόμαστε… Τα περισσότερα site (του εξωτερικού και ειδικά του εσωτερικού) δεν πρόκειται να ασχοληθούν με οτιδήποτε τους στείλει η εταιρεία. Γιατί; Διότι θα μπουν στον κόπο να κάνουν review στα ήδη “ονόματα”, δε θα χαλάσουν φαιά ουσία για έναν άγνωστο σαν και εσένα. Διαφωνείς; Κάνε μια γύρα στο διαδίκτυο και πες μου πόσα site ΔΕΝ επιλέγουν το υλικό που θα κριτικάρουν…
Φυσικά υπάρχουν και χαμηλότερες ταρίφες… Εκεί όμως παίζεις μπάλα σε πολύ μικρότερες εταιρείες, όπου πάλι εσύ θα κάνεις την περισσότερη δουλειά!
Αυτό δεν είναι “νέο”… Χρόνια παίζει το εν λόγω σενάριο, αποδυναμώνοντας την όποια καλλιτεχνική αξία ενός πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη. Δύσκολοι καιροί, το καταλαβαίνω… Αν όμως δεν είσαι ήδη “όνομα” και δεν έχεις τις κατάλληλες άκρες, πληρώνεις νταβατζιλίκι για κάτι που (πιστέψτε με) δε θα έχει το αποτέλεσμα που οι περισσότεροι νομίζουν/ ελπίζουν.
Τι “γιατί”; Με τόσες κυκλοφορίες καθημερινά (από τη στιγμή που δεν γίνεται επιλογή), οι περισσότερες δουλειές χάνονται στη λήθη του προπληρωμένου ευκαιριακού promotion.
Το ίδιο γίνεται και με διάφορους εκδοτικούς οίκους, όπου άμα διαθέτεις κεφάλαιο, μπορείς να γράψεις μια ελεγεία στα κομμένα νύχια που συλλέγεις από μικρό παιδί, και αυτό να βρεθεί στα ράφια των βιβλιοπωλείων! Δε χρειάζεσαι ταλέντο λέμε, τι δεν καταλαβαίνεις;
Δε θα διαφωνήσω στο ότι η αγορά των cd αργοπεθαίνει… Άσχημο θέαμα, απόρροια της κακής διαχείρισης των εταιρειών και της έλλειψης ρομαντισμού των πιτσιρικάδων. Δε θα αναστηθεί όμως απαιτώντας από ένα σχήμα χρήματα που στη σήμερον ημέρα, ούτε καν σαν επένδυση δε μπορούν να θεωρηθούν. Γιατί πολύ απλά, αυτό που χρειάζεσαι πλέον για να ξεκινήσεις είναι ρευστό και όχι μονάχα καλές συνθέσεις.
Σίγουρα κανείς δε θα μπει στον κόπο να σε προμοτάρει τζάμπα. Αυτό έλλειπε! Με 5000 όμως, σου κόβω και εγώ το cd και σπαμάρω και όλον τον πλανήτη με το όνομά σου!
Δε γίνεται να τα αναλαμβάνουν όλα πλέον οι μουσικοί… Απλά πράγματα!
Και που να δείτε στην Ελλάδα τι παίζει! Ορθάνοιχτες οι πόρτες συγκεκριμένων εταιρειών, άπαξ και πληρώσεις το αντίτιμο προκειμένου να σε προμοτάρουν, ενώ η κοπή του cd επιβαρύνει εσένα! Να στο μεταφράσω; Για να στείλει ο άλλος ένα mail στις επαφές του (διότι αυτό είναι σε γενικές γραμμές το ελληνικό promoting), θέλει ένα σεβαστό ποσό. Και ψαρώνουν τα μουσικά νεογνά και τα δίνουν… Ωιμέ!
Θα μου πεις, εδώ υπάρχουν συγκροτήματα στην Ελλάδα που τα ακουμπάνε για να δοθεί το υλικό τους ως “δώρο”, και δεν αντιλαμβάνονται πως στο τέλος πληρώνουν και την κοπή του cd (σε φτηνή έκδοση φυσικά) αλλά και το μεσάζοντα που ουσιαστικά χρησιμοποιεί το υλικό μπας και πουλήσει κανένα αντίτυπο παραπάνω και σωθεί… Εκτός και εάν νομίζατε πως όλα γίνονται από την καλή καρδιά μερικών, οπότε πάω πάσο και αρχίζω να μιλάω πιο σιγά, για να μη σας ξυπνήσω!
Και μιας και καταπιάστηκα με τους εγχώριους “επιστήμονες”, ίσως να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο το ότι προκειμένου να μπει ολόκληρη η συνέντευξή σου, πρέπει να δώσεις χρήματα, ή για να παρουσιαστεί απλά η δουλειά σου σε ένα site, απαιτείται κάποια αποκλειστικότητα, ή κάποιο δωράκι για κλήρωση! Όξω πούστηδες!
Πίσω στο θέμα μας…
Η εκμετάλλευση που υφίστανται πλέον τα συγκροτήματα είναι τεράστια και δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που επιλέγουν το νταβατζιλίκι, μπας και…
Δε χρειάζεται όμως παίδες! DIY (aka do it yourself) είναι η σωστή προσέγγιση, έως ότου βρεθεί κάποια σοβαρή πρόταση. Διότι εννοείται πως υπάρχουν σοβαρές δισκογραφικές (οι μεγάλες κυρίως) που ναι μεν σου ρουφάνε το μεδούλι μέσω συμβολαίων, αλλά τουλάχιστον δεν τους πληρώνεις παράλληλα.
Το να βγάλεις μόνος σου το cd, θα στοιχίσει λιγότερο, θα έχεις πλήρη έλεγχο στα έσοδά σου και πάνω από όλα, θα μπορείς να καταστρώσεις ένα δικό σου μοντέλο προώθησης. Ζούμε στην εποχή του internet, πάρτε το χαμπάρι μερικοί!
Αυτά που γράφω τα ξέρουν ήδη αρκετοί, απλά είναι δύσκολο να τα βγάλουν προς τα έξω, μιας και η αποφυγή διπλωματίας με αυτές τις εταιρείες, μπορεί να προκαλέσει το κλείσιμο της πόρτας άλλων δισκογραφικών, οπότε καταλαβαίνω τη σιωπή τους.
Αν πρέπει να κρατήσετε κάτι από όλα τα παραπάνω είναι το ότι τα συμβόλαια δεν κάνουν τη μπάντα! Τίποτα δεν είναι ρόδινο και τίποτα δε θα έρθει ουρανοκατέβατα. Δουλέψτε, κρατήστε το κούτελό σας καθαρό, το κεφάλι ψηλά, μην ενδίδετε στους νταβατζήδες και είναι πιθανότερο να δείτε το όνομά σας να προμοτάρεται σωστά και τίμια, ξεχωρίζοντας από την πλέμπα που απλά έτυχε και είχε το πορτοφόλι, αλλά όχι την έμπνευση!
ΥΓ ευχαριστώ τον Andy για την αφορμή κατάθεσης των παραπάνω απόψεων όπως και για τις ουσιώδεις πληροφορίες που μου παρείχε…
283 
