Με τις ανακοινώσεις βροχή για το φετινό καλοκαίρι, μαζί με τη χαρά για τη συναυλιακή agenda, υπάρχει και μια αναπάντεχη μίρλα.
Από τη μια υπάρχουν εκείνοι που γκρινιάζουν για τις τιμές και τα line-up, από την άλλη οι εταιρείες εξακολουθούν κι αναρωτιούνται γιατί μπαίνουν μέσα, ή γιατί δεν έχουν γενικά προσέλευση τα event τους.
Για τους πρώτους, η απάντηση είναι εύκολη: αν δε θες, μη πας… Μαλακία μεν, αλλά πολύ απλό και διόλου επονείδιστο για το πορτοφόλι σου. Κι όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, σαν κοινό δεν έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε να έρθουν οι τάδε στο Ελλάντα, διότι όταν τελικά οι διοργανωτές τους φέρνουν, τρώνε τα μούτρα τους, μιας κι ο μέσος οπαδός θα προτιμήσει να κάνει κάτι άλλο. Έχουμε γίνει ουκ ολίγες φορές ρεζίλι, οπότε χίλιες φορές να έρχονται οι Κλατς και οι Σκόρπιονζ κάθε χρόνο, παρά μπάντες όπως Iron Maiden, Rammstein, Korn και AC/DC, για να μαζεύουν λιγότερο κοινό κι από κυριακάτικο ποδοσφαιρικό αγώνα.
Από την άλλη όμως, όσο δύσκολο και κουραστικό να είναι για μια εταιρεία ένα live, μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Πόσες φορές έχει σπάσει line-up προκειμένου να χωριστεί το κοινό, μπας και πάει και στα δυο event; Πάμπολλες και δεν φταίει πάντα το ότι “δε βόλευαν οι ημερομηνίες”. Ενίοτε συμφέρει, για να μοιραστούν τα εισιτήρια. Λογικό μεν, κέρδος θες, αλλά μη μου κλαίγεσαι μετά για τη μειωμένη προσέλευση.
Επιπρόσθετα, καταντάει λίγο αστείο το να βαφτίζουμε festival οτιδήποτε φέρει πάνω από 3 ονόματα. Δεν είμαι από αυτούς που περιμένουν 64 μπάντες την ίδια μέρα (κι αλίμονο σε όποιον περιμένει κάτι τέτοιο στην Ελλαδίτσα), αλλά ας μην υπερβάλλουμε για ψύλλου πήδημα. Κι αν θες να έχεις 5-6 group, ας μην είναι τα τρία ντόπια και τα υπόλοιπα απ’ έξω. Έχουμε αδιαμφισβήτητα εξαιρετική σκηνή, αλλά πόσες φορές πια να δεις τους ίδιους και τους ίδιους; Ας παραδεχτούμε τουλάχιστον ότι απλά κλείνουμε ένα συγκρότημα που θα φέρει λαό και το ότι οι υπόλοιποι μπαίνουν στο line-up για το μπούγιο.
Και μιας και ουσιαστικά μιλάμε για support, νισάφι με το μόνιμο προμοτάρισμα φίλων και γνωστών. Ξέρω περιστατικό όπου ενώ γνωστή hard rock μπάντα του εξωτερικού περιόδευε ήδη με ελληνική ως support σε άλλες χώρες, στην Ελλάδα ο διοργανωτής δε δέχτηκε το εγχώριο group να ανοίξει το live, προκειμένου να χώσει κάτι “δικούς” του. Και δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα ούτε η τελευταία.
Για τις τιμές βέβαια, όσο και να διαφωνούμε όλοι, δεν είναι φταίξιμο των διοργανωτών. Τουλάχιστον, όχι πάντα. Από εκεί και πέρα, έχουμε μάθει να χρυσώνουμε το χάπι κάπως παράλογα. Ενίοτε λοιπόν, επειδή το εισιτήριο είναι τσιμπημένο, κοτσάρουμε και 3-4 ακόμα ελληνικές μπαντούλες (στις οποίες συνήθως δε δίνουμε και τίποτα) και προμοτάρουμε το event λέγοντας πως με τα ίδια λεφτά θα δεις πολλά ονόματα.
Όχι φίλοι μου… Αν κάποιος θέλει να δει το Χ συγκρότημα, δεν τον νοιάζει αν θα δει το Ψ και το Ζ μαζί τους… Ή μάλλον, δε θα τον χαλάσει, γιατί θα ακούσει και κάτι άλλο βρε αδερφέ, αλλά το να κάτσει σε κάποιο κλειστό χώρο από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, είναι ολίγον τι κουτό, οπότε το πιθανότερο να έρθει πιο αργά στο live, ενώ, βάση λογικής, όλο και κάτι θα πάει στραβά στο πρόγραμμα, με αποτέλεσμα νε χάσει και μέρος των headliner, προκειμένου να προλάβει τα Μέσα.
Διότι, μέσα σε όλα, έχει καταντήσει γελοίο το θέμα των ωραρίων, ούτως ή άλλως… Δε μιλάω για περιπτώσεις τεχνικών προβλημάτων. Πολλές φορές, συναυλίες καθυστερούν να ξεκινήσουν γιατί δεν έχει σκάσει κόσμος. Πουλάκι μου, όσο κι αν περιμένεις, δε θα έρθει παραπάνω! Το μόνο που καταφέρνεις είναι να σπας τα νεύρα όσων είναι ήδη στο χώρο και να κοιτάνε το ρολόι για να προλάβουν το τελευταίο μετρό. Δε σχολιάζω καν κωλυσιεργίες τύπου “το group κάνει μπάφο κι αράζει και δεν είναι έτοιμο” (ναι-ναι, συμβαίνουν κι αυτά), διότι εκεί πάει στράφι η ιντερνετική μελάνη.
Εν ολίγοις, όλοι έχουν λόγο να γκρινιάζουν, όπως και για όλα υπάρχει μια απάντηση, ανάλογα την οπτική. Από τη μια πλευρά, ο μουσικόφιλος δε θέλει να ξεπαραδιάζεται, από την άλλη, ο διοργανωτής πρέπει να βγάλει και κάτι από όλο αυτό. Από τη μια, ο μεν γουστάρει να δει και κατιτίς παραπάνω, από την άλλη, ο δε, το σκέφτεται το ρίσκο. Ας κοιτάξει λοιπόν ο καθείς πρώτα την καμπούρα του και βλέπουμε τι μέλλει γενέσθαι.
260 
