Και τώρα που έχουν σκάσει τα (περισσότερα) ονόματα για τα επερχόμενα (ας τα πούμε) festival και ξέφτισε λίγο η χαρά, ας πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους…
Καταρχάς, σίγουρα διανύουμε ένα από τα καλύτερα συναυλιακά καλοκαίρια. Τώρα, το αν θα καταφέρει ο κόσμος να βρει λεφτά για όλα, είναι μια άλλη κουβέντα. Ας δούμε όμως λιγάκι, υπό ένα πιο ψύχραιμο και διόλου οπαδικό πρίσμα, το τι έχουν να πουν φέτος τα εγχώρια festival…
Release Festival: το νεοφώτιστο τετραήμερο event με απογοήτευσε, κυρίως επειδή η κάθε μέρα βασίζεται σε ένα “δυνατό” όνομα και μετά απλά γεμίζει την υπόλοιπη με συμπαθέστατα μεν acts, αλλά δίχως κάτι πραγματικά ενδιαφέρον, πλην τον εκάστοτε headliner. Εφόσον θες να μπεις στο φεστιβαλικό παιχνίδι, θαρρώ πως το πρώτο βήμα των διοργανωτών όφειλε να είναι πιο δυναμικό. Θα μου πεις, κακός καιρός για ρίσκα. Το ίδιο όμως δεν ρισκάρεις όταν εν τέλει μοιράζεις το κοινό;
Chania Rock Festival: συνδυασμός διακοπών και μιας χούφτας συγκροτημάτων για όλα τα γούστα και σε προσιτή τιμή. Δεν έχω να αναλύσω πολλά… Value for money festival, από μια διοργάνωση που το παλεύει χρόνια.
New Long Festival: μακράν το πιο πετυχημένο ανεξάρτητο συναυλιακό event, που εδώ και χρόνια μαζεύει την αφρόκρεμα της (θεωρητικά και μη) underground ελληνικής σκηνής. Τριήμερο, με 4 ευρώ τη μέρα, τι δεν καταλαβαίνεις;
Desertfest Athens: η χαρά της ανακοίνωσης του εν λόγω event, υπό το brand name του εξωτερικού, αντικαταστάθηκε με μια παγωμάρα, όταν ύστερα από λίγο καιρό αφέθηκε να εννοηθεί πως παρότι έχει το όνομα, δε διαθέτει τη χάρη. Τα πρώτα ονόματα που εντάχθηκαν στο billing ήταν καλά μεν, αλλά σίγουρα όχι αρκετά. Η ένταξη των My Sleeping Karma, Torche και Steak κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον, αλλά θεωρώ πως η ελληνική εκδοχή θα απέχει αρκετά με το αντίστοιχο Desertfest του εξωτερικού. Μακάρι να βγω λάθος, αλλά πολύ φοβάμαι πως το διήμερο θα επαναπαυτεί στα ονόματα που έχουν ήδη ανακοινωθεί κι από εκεί και πέρα, οι μέρες θα γεμίσουν με εγχώρια σχήματα, τα οποία όσο κι αν τα αγαπάμε, τα έχουμε απολαύσει ουκ ολίγες φορές. Κρατάω πισινή όμως, μιας κι έχουμε καιρό και για περεταίρω ανακοινώσεις!
Ejekt Festival: η πρώτη μέρα ακολουθεί μια συνταγή δοκιμασμένη και καθόλα επιτυχημένη. Editors, James, White Castle κτλ, είναι ονόματα που ξέρεις a priori πως θα μαζέψουν κόσμο, αν και κακά τα ψέματα, δεν είναι δα και κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σχετικά πρόσφατα. Στον αντίποδα, η δεύτερη μέρα είναι λειψή κι ο ντόρος γίνεται αποκλειστικά και μόνο για τους Muse και η Detox δείχνει πως δεν έχει διάθεση να την απογειώσει, βάζοντας ως support τους Temples και τους Unkle, κι εγώ ο άμοιρος αναρωτιέμαι γιατί πρέπει ντε και καλά να γίνει όλο αυτό υπό την αιγίδα του festival κι όχι ως ξεχωριστή συναυλία; Σε ένα παράλληλο σύμπαν βέβαια, άπαξ και τα ονόματα της πρώτης μέρας προστίθεντο στους Muse, τότε η Detox θα έκλεινε τα (συναυλιακά) σπίτια των υπόλοιπων εταιρειών, αλλά θες οι ημερομηνίες που δε βολεύουν, θες η λογική του “μοιράζω τα ονόματα, για να κόψω περισσότερα εισιτήρια”, το αποτέλεσμα είναι δυο “ναι μεν, αλλά” ημέρες.
Rockwave Festival: το φετινό “battle” των “μεγάλων” εταιρειών το κερδίζει σίγουρα η Didi, η οποία με περίπου 40 ευρώ, σου δίνει Last Shadow Puppets, Dropkick Murphys, Suede, Turbonegro, Subways συν τέσσερις ελληνικές μπάντες, ενώ φέρνει και τη Lana Del Rey ξανά (άλλη μέρα). Από τη μια θα τσιμπήσει αλτερνατιβάδες και φασαίους κι από την άλλη τους pop ακροατές και την πιτσιρικαρία. Ε, μαρκετινίστικα, μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να πάρει μια τέτοια κίνηση.
Όλα τα παραπάνω φυσικά, αποτελούν προσωπικές απόψεις… Το πού θα αποφασίσει να πάει ο καθένας, είναι δικό του θέμα. Και για να είμαι ακριβοδίκαιος, κατανοώ πλήρως τις δυσκολίες μιας διοργάνωσης, μιας και οι χρεώσεις εδώ δεν είναι δα και τόσο βολικές. Η πολιτεία όχι μόνο δεν στηρίζει το πολιτιστικό πρόσωπο της χώρας, αλλά το φασώνει φεσώνει κιόλας με αυξήσεις ΦΠΑ κτλ, κάτι το οποίο λειτουργεί ανασταλτικά για έναν επιχειρηματία.
Στον αντίποδα όμως και οι εταιρείες πρέπει να δεχτούν πως σε μια πτωτική οικονομία, οφείλουν να γίνουν κι εκείνες ανταγωνιστικές. Δε θα αποφασίσω εγώ, ούτε κανείς για την έκβαση ενός live, αλλά ως πελάτης, σίγουρα προβληματίζομαι όταν βλέπω μοιράσματα ονομάτων και λογής αρπαχτές, παντός τύπου. Άπαξ κι έχεις μικρό budget, κάνε κάτι ανάλογο και μην προσπαθείς να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι.
Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την προσέλευση του κάθε festival και το κατά πόσο οι διοργανωτές έπαιξαν σωστή μπάλα φέτος…
216 
