Τα τύμπανα μπροστά και στο κέντρο της σκηνής, μία κόκκινη jaguar, μια γαλάζια tele, ένα λευκό jazz-bass, synthesizers στο βάθος, τεράστια φορτωμένα pedal-boards.
Το βαρύ post-rock οπλοστάσιο των Misuse μπροστά σε ένα ανησυχητικά άδειο ΑΝ Club. Η όποια καθυστέρηση δικαιολογημένη, αυτή την φορά ο κόσμος είναι εκείνος που έχει αργήσει. Την στιγμή ωστόσο που η μπάντα εμφανίζεται στην σκηνή, κάπου στις 10:10, σαν συνεννοημένοι, οι θιασώτες της ορχηστρικής rock αρχίζουν να γεμίζουν τον χώρο.
Οι Misuse χωρίς χρονοτριβή δικαιολογούν την ήδη παγιωμένη άποψη ότι είναι ένα από τα πλέον αξιόπιστα σχήματα της συνεχώς εξελισσόμενης ελληνικής post σκηνής. Τοποθετούν τους ακροατές στην δέουσα ατμόσφαιρα, αναπτύσσουν υπομονετικά τα μελωδικά τους θέματα κάνοντας παράλληλα μελετημένη χρήση δραματικών ξεσπασμάτων ώστε να μην “κρεμάνε” ούτε μία στιγμή.
Κι αν μετά το τέλος του δευτέρου κομματιού, τους “κρέμασε” η σπασμένη χορδή της telecaster τους, με την αρωγή του πληκτρά (τιμή και δόξα στους παραγνωρισμένους κλειδοκυμβαλιστές όλου του κόσμου, εκεί πίσω στο ημίφως) και την δανεική jazzmaster του Coley Dennis των Maserati, η διακοπή δεν στάθηκε αρκετός λόγος για ανακόψει τον ενθουσιασμό, της μπάντας ή του κοινού.
Με δύο ακόμη κομμάτια και ένα παθιασμένο κρεσέντο στο τέλος οι Misuse δείχνουν ότι είναι πέντε μουσικοί που όχι μόνο κατέχουν καλά ένας προς ένας το αντίστοιχο όργανο και τον ρόλο του εντός ορχήστρας αλλά κυρίως αποτελούν ένα σφιχτοδεμένο σύνολο που υπηρετεί το στιλιστικό ύφος στο οποίο κατατάσσονται με ιδιαίτερη σπουδή. Το γεγονός δε ότι και την προηγούμενη φορά που τους είχα συναντήσει, ως support των “this will destroy you” ήταν εξίσου καλοί, αποτελεί ένα παραπάνω λόγο για να προτείνω ανεπιφύλακτα μία δοκιμή σε όσους δεν τους έχουν ακούσει ζωντανά ακόμη.
Misuse setlist
Techtris
Bela
8
Dear hunter, part 2
Λίγο μετά τις 11:00 οι Maserati βρίσκονται πια πάνω στην σκηνή και ήδη από την ρύθμιση των οργάνων γίνεται αντιληπτό ότι θα έχουμε να κάνουμε με πολλά άλογα, όπως άλλωστε απαιτεί το όνομα τους. Ή Watt όπως λέμε όταν μιλάμε για ηλεκτρική μουσική, μια απλή μετατροπή είναι.
Και έτσι ακριβώς γίνεται, μία ηλεκτρονική λούπα δίνει τον πρώτο σπινθήρα, οι κιθάρες σταδιακά “γκαζώνουν” φτάνοντας σε σημεία να ακούγονται σχεδόν punk, και από το πρώτο κιόλας κομμάτι η μπάντα αρπάζει το κοινό και το σφυροκοπά ανελέητα.
Στον πυρήνα της μηχανής των Maserati, o Mike Albanese αποδεικνύεται ένας εξαιρετικός μουσικός που ταυτόχρονα δεν έχει ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησαν σχεδόν όλοι οι drummers. Για να κοπανάνε, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; Αεικίνητος, με μπράτσα και ταχύτητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα συνέβαινε αν σε άρχιζε στις γρήγορες, συνεργαζόμενος άψογα με ένα σχετικά αφαιρετικό αλλά ογκωδέστατο μπάσο προσφέρει κάτι παραπάνω από τις απαραίτητες βάσεις για να χτίσουν οι δύο κιθάρες τις math-rock λούπες και τις space-rock μελωδίες τους.
Στις 11:35 περίπου drummer και μπασίστας αποσύρονται για λίγο, ο πρώτος κάθιδρος κάθεται κάτω και παίρνει μερικές -εντελώς απαραίτητες, πιστέψτε το- ανάσες. Οι κιθάρες, Coley Dennis και Matt Cherry παραμένουν στην σκηνή σε έναν πεντάλεπτο μεταξύ τους “διάλογο” με την υποβοήθηση ηλεκτρονικών ρυθμών.
Όταν οι Mike Albanese και Chris McNeal επιστρέφουν στην σκηνή το ποσό της ενέργειας που εκπέμπεται φτάνει σε επίπεδα που θα μπορούσε να φωταγωγήσει ένα –όχι μικρό– χωριό ενώ το κοινό έχει κερδηθεί καθολικά, γύρω μόνο χαμογελαστά πρόσωπα, κεφάλια που κουνιούνται ρυθμικά, άνθρωποι που έχουν μπει για τα καλά στο ρυθμό. Με συνεχώς αυξανόμενη ένταση για 40 περίπου ακόμα λεπτά το γκρουπ τα δίνει όλα ενώ το κοινό παίρνει ίσως κάτι παραπάνω από αυτό για το οποίο ήρθε.
Πριν το τελευταίο κομμάτι ο Coley Dennis ευχαριστεί το κοινό και αποδίδει ευγενικά τα εύσημα στους Misuse για τους οποίους ζητά ένα χειροκρότημα. Το τελευταίο κομμάτι γίνεται δύο, αφού σχεδόν κολλητά ακολουθεί ένα ακόμη ως encore και το live τελειώνει. Η γενική αίσθηση που αφήνει είναι ένας ευχάριστος κορεσμός, ένα μικτό συναίσθημα ικανοποίησης και πληρότητας που δεν συναντάται συχνά σε ζωντανές εμφανίσεις, όταν το σύνηθες είναι είτε η κούραση είτε η αναμονή ενός encore που δεν έρχεται. Κι αυτό αποτελεί από μόνο του μία επιπλέον επιτυχία. Να μας ξανάρθουν!
Maserati setlist
San Angeles
Earth-like
Monoliths
Oaxaca
The Eliminator
Martin Rev
We got the System to Fight the System
Inventions
The World Outside
Pyramid of the Sun
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
622 
