Μαχακαλαίοι και Μπλακχατμπόνηδες! Θα μπορούσα με αυτόν τον τίτλο να περιγράψω όλο αυτό το γεγονός και να πάω να συνεχίσω τον ύπνο μου.
Οι άνθρωποι της Greek Underground Music αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μικρό φεστιβάλ παρουσιάζοντας μέλη της ελληνικής underground κοινότητας. Μία κίνηση που μόνο να επικροτήσει μπορεί κάποιος, αφού υπάρχει πλέον πληθώρα μουσικών σχημάτων στη χώρα μας που κάνουν πολύ σωστά και με πάθος αυτό που αγαπούν. Έτσι και εμείς, πρέπει να τους στηρίζουμε!
Πρώτοι, ανέβηκαν στο σανίδι οι Burn The Sun προσφέροντας μας ένα όμορφο και δεμένο desert rock με έναν πολύ ευχάριστο και καλλίφωνο frontman (Σταμάτης Σπυρόπουλος) και έχοντας συνθέσεις που δείχνουν σεβασμό στην παρακαταθήκη των μέγιστων Kyuss και όλων εκείνων των συγκροτημάτων που γεννήθηκαν από τις στάχτες τους!
Το “Crack Of Dawn” εντυπωσίασε και μπορείτε να το ακούσετε στο Bandcamp page τους και οι φίλοι τους από κάτω φάνηκε να γουστάρουν πολύ το “Scapegoat”. Μόνο θετικές απόψεις μου δημιουργήθηκαν βλέποντας τους και περιμένω τη στιγμή που θα έχω κάτι περισσότερο από ένα demo κομμάτι για να τους εμπεδώσω καλύτερα.
Σε πιο metal μονοπάτια βαδίσανε οι Forsaken Memoriam που ταξίδεψαν από τη λεβεντογέννα Κρήτη για να λάβουν μέρος στο φεστιβάλ και με το performance τους επιβεβαίωσαν τα όσα άκουγα για το ποιόν τους τις μέρες πριν το live.
Όντας σκληρότεροι και πιο κοντά στο doom και τους Down, από τους προκατόχους τους στη σκηνή, και χωρίς να ξεχνάνε την έρημο, με πιο σκληρά και σκισμένα φωνητικά ξεσηκώνουν το Six Dogs. To κομμάτι “Forsaken Memories” (μπορεί κανείς να το κατεβάσει από το facebook page τους) ήταν που στο τέλος, άφησε τη γλυκιά γεύση στα αυτιά μας (πως γίνεται αυτό;) πριν έρθει η ώρα για τους Black Hat Bones.
Κυνηγούσα να δω τους BHB αρκετό καιρό έχοντας ακούσει τα μύρια όσα για την καλή τους μουσική και για το κέφι που έχουν στη σκηνή και τους έχασα για λίγα λεπτά στη Θεσσαλονίκη όταν σαπόρταραν τους Karma To Burn.
Σε αντιδιαστολή με όλους τους άλλους, το περασμένο Σάββατο βράδυ, οι BHB δεν είναι τόσο stoner όσο οι άλλοι, έχοντας στις μουσικές τους γραμμές, πολλές αναφορές στους Stone Temple Pilots και τους Soundgarden, αλλά και τους αλητήριους Guns ‘n’ Roses. Όμορφα πράγματα και μία ακόμη σφιχτοδεμένη μπάντα με τον τρελιάρη Bob να έχει trademark κίνηση, το επιτόπου τροχάδην και το κατόπιν τίναγμα του κεφαλιού προς τα πίσω, τυραννώντας ακατάπαυστα τους δύο συνοδοιπόρους τους έγχορδους.
“Old Charlie”, “Bleed In Face” και τα ρέστα, με όμορφη ενέργεια να ρέει στο χώρο. Στο τέλος, τσίμπησα και ένα από τα μπλουζάκια τους και χάρηκα πολύ που έλαβα σα δώρο και το 4-track demo της επερχόμενης ολοκληρωμένης τους δουλειάς που ανυπομονώ να ακούσω.
Σκοτείνιασε αμέσως το σύμπαν, γιατί ήρθε η ώρα της επίκλησης των δυνάμεων της Κάτω Γης, με τους Μahakala, με τον Geezer Butler της Ελλάδας, Jim Kotsis (έχασα το στοίχημα και κρατώ το λόγο μου) να μας δίνουν μπουνιές στα απαυτά.
Έχοντας ένα από τα ομορφότερα album της ελληνικής σκηνής φέτος (αυτό το εννοώ δεν είναι χαμένο στοίχημα, διαβάστε το review) και όντας μαζί με τους BHB στη λίστα του φετινού Rockwave και βρισκόμενοι σε πολλές αφίσες σαπορτάροντας μεγάλα ονόματα του occult χώρου, ήρθαν και εδώ να κλείσουν τη νύχτα.
Ξεκίνησαν με το αγαπημένο μου “By My Hand”, που δυστυχώς πνίγηκε στα ηχητικά λάθη και συνέχισαν παίζοντας κομμάτια από το νέο album τους “Devil’s music”, αλλά και από το πρώτο τους ΕΡ “Mahakala” με τη βοήθεια του τότε vocalist τους Λάμπρου.
Το festival έκλεισε με τα “Salvation” και “Evil Man” με τους παρευρισκόμενους να καταχειροκροτούν όλους τους συμμετέχοντες.
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ, ΜΑΓΚΕΣ! Θα σας στηρίζουμε όσο περισσότερο μπορούμε!
photos: Απόστόλης Καλλιακμάνης
583 
