Είχα καιρό να παρευρεθώ σε live στο χώρο του Fuzz και διαπιστώνω με θλίψη ότι ο χώρος μάλλον προορίζεται για κέντρο διασκεδάσεως.
Με ακόμη μεγαλύτερη θλίψη διαπιστώνω επίσης ότι η προσέλευση στο σημερινό live είναι αδικαιολόγητα μικρή δεδομένου ότι η είσοδος είναι ελεύθερη (ξεπερνώντας βέβαια και τον σπόνσορα της βραδιάς). Ευτυχώς είχα το δίδυμο της συμφοράς, Δώρα και Κώστα μαζί μου, που μου κράτησαν παρέα μέχρι το τέλος της βραδιάς.
Πρώτη, λοιπόν, βγαίνει στη σκηνή η rock n’ roll μηχανή των Ducky Boyz περί τις 9:30 και ανοίγουν με το ορχηστρικό psychobilly “Munsters”. Η μπάντα δείχνει σφιχτοδεμένη επί σκηνής και αποπνέει κάποιον αέρα εμπειρίας, καθώς είναι από τα καλά φυλαγμένα μυστικά του αθηναϊκού underground με αρκετά χρόνια στην πλάτη τους.
Το κράμα surf/psychobilly που παίζουν τα παιδιά είναι αρκετά ειλικρινές και η σκηνική τους παρουσία σίγουρα δένει αρκετά με τη μουσική τους (χαρακτηριστικότατη φιγούρα ο μπασίστας τους, Λευτέρης). Δυστυχώς τους έκανε αρκετά μεγάλη ζημιά ο κακός ήχος του χώρου και η ελάχιστη επικοινωνία τους με το κοινό.
FREAK-ALERT… FREAK-ALERT…!!!! Ορισμένοι άνθρωποι έχουν εμμονές με το παρελθόν. Άλλοι είναι πολύ μερακλήδες. Οι Social End Products είναι όλα τα παραπάνω και είμαι σίγουρος ότι έχουν αφίσες του Charles Manson πάνω από τα κρεβάτια τους. Το περίεργο κουιντέτο είναι πραγματικά μία μουσική και οπτική πανδαισία, αρκεί να ξεπεράσει κανείς τον επιτηδευμένη γραφικότητα τους που παραπέμπει σε φεστιβάλ των hippies στα Μάταλα.
Ο τραγουδιστής και drummer της μπάντας, Sta Stea (μη με ρωτάτε τι σημαίνει, κάντε κάτι και μόνοι σας), o οποίος παρεμπιπτόντως είναι φτυστός κλώνος του Rob Zombie, είναι στημένος πίσω και ψηλότερα από τα υπόλοιπα μέλη, έχοντας το γενικό πρόσταγμα σαν τυμπανιστής γαλέρας. Οι ενορχηστρώσεις των SEP φωνάζουν από έτη φωτός μακριά acid (βλέπε retro πληκτράκια και φλάουτα), χωρίς να ξεχνούν της r’n’r ρίζες τους. Δυστυχώς το set τους λήγει άδοξα κατόπιν κάποιων τεχνικών ζητημάτων κάπου στο ένατο κατά σειρά κομμάτι.
Τους SEP διαδέχονται επί σκηνής οι σταθερά ανερχόμενοι Zebra Tracks. Τo πρώτο πράγμα που σίγουρα μου έκανε εντύπωση ήταν το στιβαρό τους rhythm section και κυρίως ο μανιασμένος drummer τους. Κατά τα άλλα οι ZT ακούγονται σαν να είναι συγκρότημα της Domino Records και δη θυμίζουν τους άφαντους πλέον Block Party, μπολιασμένους, ωστόσο, με μία καλή δόση νεοκυματικού ήχου προηγούμενων δεκαετιών, με κύρια επιρροή (ποιους άλλους;) τους Joy Division.
Οι εναλλασσόμενες indie φωνές των δύο κιθαριστών (δυστυχώς μου διαφεύγουν τα ονόματα τους) και οι παραμορφωμένες με echo κιθαριστικές μελωδίες συνθέτουν ένα όμορφο σύνολο. Δυστυχώς ο κακός ήχος του Fuzz δεν κολάκεψε ούτε αυτούς τους κυρίους.
Και ναι ήρθε η ώρα να ανέβουν τα αλάνια που ακούν στο όνομα Burger Project, οι απόλυτοι διασκεδαστές, γνήσιοι απόγονοι του Αριστοφάνη και του Καραγκιόζη κ.ο.κ. Πραγματικά ενθουσιάζομαι όσες φορές και να τους δω ζωντανά. Είναι το μόνο γκρουπ που μπορεί να συνδυάσει επιτυχημένα στο ίδιο set διασκευές στο Wonderwall των Oasis, το Holiday in Cambodia των Dead Kennedys (παιγμένο με ukelele, αν έχετε το θεό σας) και τσαχπινογαργαλιάρικες εκτελέσεις τραγουδιών όπως το “Βαπόρι από την Περσία” (γκουχ γκουχ, ολόκληροι άντρες γίνατε, ντροπή) και το “Μπαχτσέ Τσιφλίκι”, αμφότερα του Τσιτσάνη και το τελευταίο μάλιστα αφιερωμένο στους ελάχιστους παρευρισκόμενους Θεσσαλονικείς.
Και όλα αυτά σε αρτιότατες τεχνικά εκτελέσεις καθώς η μπάντα έχει φέρει όλα τα προαναφερθέντα ακριβώς στα μέτρα της. Και, βέβαια, δεν έχω αναφερθεί ακόμη στο εκπληκτικό stage show των τεσσάρων κορμιών με τις εξωφρενικές μεταμφιέσεις (καλά ρε man δεν πάγωσαν τα cohones σου…) και με τα εξίσου εξωφρενικά παρατσούκλια Al the Χ King, Cosmic Communist, General Con Zou και Mosch Holiday.
Το ελαφρύ ska μετατρέπεται με χαρακτηριστική άνεση σε τσιφτετέλι μεγατόνων και ο, Sasha Baron Cohen των φτωχών, Cosmic Communist, αναλαμβάνει το ρόλο του σκωπτικού τελετάρχη (ή τσιφτετελάρχη) που δίνει ρυθμό στα “κωλαράκια” και τα “βυζάκια” για να κουνηθούν λάγνα.
Τελειώνοντας με μια εκπληκτική διασκευή του “Coconut Woman” οι Project υποκλίνονται και αποχωρούν, με τον Cosmic Communist να με υποβάλλει σε γυμνάσια και να θέτει δημοψήφισμα προς το εναπομείναν κοινό για την τύχη τη λίστας (φίλος μην άγχεσαι, έπιασε τόπο, την αντάλλαξα στο e-bay με τον πρώτο δίσκο των Ημίζ σε κασέτα). Σίγουρα η πιο διασκεδαστική μπάντα εντός χωρικών υδάτων, με μείον το γεγονός ότι δεν αλλάζουν συχνά το πρόγραμμα τους.
photos: Αναστασία Βερτεούρη
787 
