Για τρίτη φορά μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (Νοέμβριος 2011, Ιούλιος 2013 και Ιανουάριος 2014) οι Αμερικανοί ICED EARTH βρέθηκαν για συναυλία στη χώρα μας.
Δεδομένων των γενικών συνθηκών, καθώς και του γεγονότος ότι πριν από μόλις 6 μήνες τους είδαμε στο Rockwave, ίσως να ήταν λίγο υπερβολικό. Αλλά το ελληνικό κοινό απέδειξε για άλλη μια φορά την αγάπη του για τη συγκεκριμένη μπάντα, η οποία -επίσης για άλλη μια φορά- την ανταπέδωσε με μια αξιοπρεπέστατη, το λιγότερο, εμφάνιση.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε με ακρίβεια και έτσι στις 19.30, σε ένα όχι και τόσο γεμάτο Gagarin (ακόμα, γιατί μέχρι να βγει ο κύριος Schaffer και η παρέα του, το club είχε γεμίσει) βγήκαν οι Αυστραλοί Elm Street. Κλασικό heavy metal που θύμιζε πάρα πολύ ’80s, με κάποια στοιχεία ποζεριάς. Με αρκετά καλό ήχο, στη μισή ώρα που είχαν στη διάθεσή τους “ζέσταναν” το κλίμα για τη συνέχεια. Οι λάτρεις του old school κατά πάσα πιθανότητα θα τους συμπαθήσουν αρκετά. Κάποια κομμάτια τους θύμιζαν έντονα κλασικά κομμάτια, χωρίς παρόλα αυτά να είναι τρανταχτά copy-paste.
Υπήρχαν βέβαια και πιο brutal συνθέσεις, με τη φωνή του τραγουδιστή να μοιάζει σα να έχει κάνει δύο πακέτα τσιγάρα πριν βγει στη σκηνή. Όχι και τόσο καλό. Εάν ίσως “ξεχνούσαν” το οτιδήποτε πολύ βαρύ και παρέμεναν στο classic-poser στιλάκι να ήταν ακόμα καλύτεροι. Με καλή σκηνική παρουσία, χωρίς να είναι στάσιμοι, παρακινούσαν συνεχώς τον κόσμο για circle pits και ομολογουμένως τα κατάφεραν αρκετά καλά.
Συνέχεια με τους Καλιφορνέζους thrashers Warbringer. Ο ήχος συνεχίζει – ευτυχώς – να είναι καλός και οι τύποι να έχουν τα κέφια τους. Ναι μεν thrash, αλλά με αρκετά καθαρά φωνητικά – δεν ακούγεται καθόλου κακό.
Ξεσηκωτικά κομμάτια, ο τραγουδιστής να έχει γυρίσει τη σκηνή κάμποσες φορές με το μάτι να γυρίζει και να γυαλίζει επικίνδυνα ώρες ώρες, ένας κιθαρίστας στον οποίο μπορούσες εύκολα να “κολλήσεις” κι ένας ντράμερ πολύ καλός. Προσωπικά, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο μπασίστας και ο δεύτερος κιθαρίστας δεν “συμμετείχαν” ουσιαστικά, μιας και ήταν πιο διακριτικές παρουσίες στη σκηνή – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η παρουσία τους δεν ήταν αισθητή στο μουσικό κομμάτι.
Και αυτοί ενθουσιάστηκαν με το ελληνικό κοινό – πώς θα μπορούσαν να μην ενθουσιαστούν άλλωστε μιας και τα circle pits έδιναν κι έπαιρναν και έπαιξε επίσης λίγο crowd surfing και stage-diving, στο οποίο σημειωτέον παρασύρθηκε και ο τραγουδιστής. Από τις μπάντες που κακώς δεν έχουν ξανάρθει και δε θα με χάλαγε να ξαναδώ – και όχι ως support.
Με το Gagarin να έχει σχεδόν γεμίσει στις 21.30 περίπου τα μέλη των Iced Earth παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή. Ξεκίνημα με το ομώνυμο από τον τελευταίο δίσκο τους και για λίγο περισσότερα από 90 λεπτά ο Schaffer και η παρέα του απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι τελικά είναι μεγάλη μπάντα.
Ο ήχος σε γενικές γραμμές καλός, αν και απ’ ότι φάνηκε αυτό είχε να κάνει και με τη θέση του καθενός στο χώρο. Ενώ μπροστά στη σκηνή τα φωνητικά ακούγονταν λίγο “θαμμένα”, σε άλλα σημεία του club ήταν πολύ καθαρά. Το βάρος της επικοινωνίας με τον κόσμο είχε πέσει αποκλειστικά επάνω στον Block, ο οποίος είχε και την πιο έντονη παρουσία στη σκηνή.
Ο Jon Schaffer (παραδόξως θα έλεγα) δεν μίλησε καθόλου και γενικά φαινόταν να κρατάει ένα σχετικά low profile καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Αρκετά διακριτική ήταν και η παρουσία του Seele (κιθάρα) στη σκηνή, ο οποίος φαινόταν λίγο χαμένος στη μουσική. Αντίθετα, οι Dette (ντραμς) και Appleton (μπάσο) “φαίνονταν” λίγο περισσότερο και έδειχναν πόσο το διασκέδαζαν.
Το setlist αποτελούσαν κυρίως κομμάτια από τα “Plagues of Babylon”, “Something Wicked this Way Comes”, “The Dark Saga” και “Dystopia”. ΟΚ, καλά album όλα, αλλά έμειναν έξω κομματάρες από άλλους δίσκους τους. Προσωπικά, θεωρώ ίσως λίγο υπερβολική την ύπαρξη 8 κομματιών από τα “DS” και “SWTWC”.
Ο κόσμος βέβαια προφανώς δε χαλάστηκε καθόλου. Το αντίθετο θα έλεγα. Με κάθε τραγούδι που ξεκίναγε, επικρατούσε ένας μικρός χαμός, ο οποίος δικαίωνε το χαρακτηρισμό των Ελλήνων ως ένα από τα καλύτερα κοινά, γεγονός που δεν παρέλειπε να σχολιάζει με κάθε ευκαιρία ο Block. Σε υπερβολικό βαθμό κατά τη γνώμη μου. Όταν κάτι επαναλαμβάνεται συνεχώς, από ένα σημείο και μετά πέραν του ότι καταντάει κουραστικό, χάνει και τη σημασία του. Προς το τέλος, βρέθηκαν στη σκηνή πρώτα ένα πανό του συγκροτήματος “δωράκι” κάποιου οπαδού στον Block και – κλασικά – η ελληνική σημαία.
Τελευταίο κομμάτι, ως συνήθως, το ομώνυμο, “Iced Earth”, και πανικός στον κόσμο. Και αυτή τη φορά, οι Iced Earth ήρθαν, έπαιξαν και -θεωρώ- μας ξανακέρδισαν. Η μπάντα έχει βρεθεί πάλι σε κατάσταση ισορροπίας με πολύ καλό line-up, ένα frontman ο οποίος έχει αποδειχθεί ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή, και καλές τελευταίες κυκλοφορίες. Θέλουμε κάτι άλλο;
Στα υπέρ του όλου πακέτου η διαφορετικότητα των συγκροτημάτων που είδαμε. Το κάθε ένα από αυτά ανήκει σε άλλο “στυλ” και έτσι αποφεύγεται η κούραση του να ακούς μέσες-άκρες το ίδιο πράγμα από διαφορετικούς εκτελεστές και για αρκετή ώρα. Στα μείον; Αν μπορεί να πει κανείς κάτι… η πολυλογία του Block.
Iced Earth setlist
Plagues of Babylon
Democide
Dark Saga
V
If I Could See You
Disciples of the Lie
Among the Living Dead
Burning Times
Red Baron/Blue Max
Blessed Are You
Vengeance Is Mine
Cthulhu
My Own Saviour
The End
A Question of Heaven
Dystopia
Watching Over Me
Iced Earth
Photos (Iced Earth): Ανδρέας Πανόπουλος
Photos (Warbringer, Elm Street): Karla Trainer (Rockinathens.gr)
500 
