Καλό μήνα, βρε παιδιά!
Και για να πάει καλά ο μήνας, είπαμε να πάμε σε ένα όμορφο live.
Άνοιξαν οι ουρανοί από το πρωί και η βροχή δε σταμάτησε στιγμή, αποθαρρύνοντας ενδεχομένως και άλλους να παρευρεθούν σε αυτό το μουσικό γεγονός της Smoke The Fuzz Gigs.
Αφού έλαβα θέση φωτιστικού στατίφ προ συναυλίας, για χάρη του συνάδελφου φωτογράφου, ο οποίος τράβαγε τους Γάλλους κατά παραγγελία, μπήκα και εγώ στο χώρο για να τον δω σχεδόν άδειο.
Λίγοι ήταν εκεί, αλλά γίνανε ελαφρώς περισσότεροι στο ξεκίνημα των 45Rats. Heavy Rock n Roll, όπως λένε και οι ίδιοι, καθαρά ορχηστρικό, και καλά κάνουν γιατί τα λίγα φωνητικά στο album τους “Electric” δεν λειτούργησαν θετικά, έπαιξαν τη μουσική τους με ακρίβεια και πάθος και ανέβασαν την αδρεναλίνη.
Επόμενοι στη σκηνή ήταν οι Godsleep. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους παρακολουθώ και πραγματικά τους συμπαθώ πολύ και σαν άτομα. Ένας συνδυασμός Down και Kyuss (αν το πας λίγο πιο πέρα, όπως είπε συνακροατής, ψήγματα από Church of Misery) με κίνηση και άνεση στη σκηνή, απέδειξαν και πάλι, πως υπάρχει ακυκλοφόρητο underground κίνημα (βλ. Korsikov). Ελπίζω πως την επόμενη φορά που θα ηχογραφήσουν όλα να πάνε καλά και να έχουμε επιτέλους κάποιο δείγμα γραφής τους.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα με τους Godsleep, αλλά το στήσιμο των επόμενων Mars Red Sky παρουσίαζε κάποιες δυσκολίες. Αφού φάνηκε να ξεπεράστηκαν τουλάχιστον προ στιγμήν, το τρίο από τη Γαλλία ξεκίνησε την παρουσίαση παλαιού και νεότερου υλικού.
Από την αρχή όμως, η κιθάρα βόγκηξε και σταμάτησε να ακούγεται, εκνευρίζοντας τον frontman, Julien Pras, ο οποίος προσπαθούσε να τραγουδήσει επίσης, κερδίζοντας χρόνο. Οι άλλοι δύο κράτησαν, προς τιμήν τους καλά το ρυθμό και τελείωσαν μόνοι τους το κομμάτι. Η κιθάρα φτιάχτηκε, αλλά κάτι στην ατμόσφαιρα της σκηνής ακόμα δεν ευσταθούσε.
Ο Julien ακροβατούσε κυριολεκτικά πάνω στα πετάλια του σκάφους/κιθάρας του και κάτι δεν του έβγαινε καλά φωνητικά, κρεμώντας αρκετές φορές τις συνθέσεις. Όπου δεν τραγουδούσε τα πράγματα πήγαιναν περίφημα και ξεχνιόσουν αρκετά με τις μελωδίες τους, αλλά τα φωνητικά που έβγαιναν από το λαρύγγι του με το ζόρι, χαλούσαν την ατμόσφαιρα, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον.
Προσπάθησαν όσο μπορούσαν να κρατήσουν τα μπόσικα και τα ευγενικά τους πρόσωπα, μαζί με τα video που έβγαιναν στο πανί από πίσω τους, έσωζαν κάπως τα πράγματα.
Εύχομαι την επόμενη φορά, όλα να πάνε καλά και να ακούσουμε αυτό που απολαμβάνουμε στις studio δουλειές τους.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
536 
