Είχα κοντά στο δίμηνο να ακούσω surf rock live και μιας και ο γιατρός μου επέμενε τόσο, βρέθηκα κάτω από τα μπλε φώτα της σκηνής μαζί με την φωτογραφιτζού και γλυκύτατη Καλλιόπη.
Το “Κύτταρο beach”, υποδέχθηκε αρχικά με λιγοστούς λουόμενους, τους Blue Night Trip. Μιλάμε για φρεσκότατο πράγμα. Μόλις στο δεύτερο τους live, οι Blue Night είναι μια μπάντα με 2 κιθάρες, 2 φωνές, μπάσο και τύμπανα. Μου θύμισαν λίγο από τις θεσσαλονικιές punk rock μπάντες (τύπου Bad Movies κτλ), μακράν καλύτεροι βέβαια σε επίπεδο παιξίματος.
Ωραίο μπλουζ-γκάρατζ mood, κιθαριστικά μικρά σόλο στο ίδιο νόημα με λίγο αδύναμα φωνητικά όμως, που χάνονταν σε σχέση με τον υπόλοιπο ήχο τους. Το setlist περιείχε κατά κύριο λόγο δικά τους κομμάτια και την (κάπως υποτονική) διασκευή στο “Let you go” των Sunny Boys. Γενικά αν και ρυθμικοί και ευχάριστοι, το όλο πράγμα ήταν αρκετά safe και χρειαζόταν μια δόση teddy παραπάνω! Ακόμη και η μικρή νύξη φυσαρμόνικας στο τελευταίο κομμάτι, έκανε αμέσως διαφορά στ’ αυτιά μας…
Blue Night Trip setlist
The night
Dark moon bar
Slow illusion
Let you go (sunny boys cover)
Drug in vain
The fire inside me
I`m not afraid
Untitled jam
Σλουρπ! Δροσίστηκα με το μοχίτο- ουζομπανάνα μου, πήρα το σανίδι μου, το πιο ακριβό κι απ` τα δυο μου νεφρά μαζί και συνεχίζω…
Επόμενοι, οι “για τα μέσα κελιά” The Statycs. Δεν έχω καταλήξει, ακόμη , αν μου άρεσαν ή όχι, αλλά το show attitude το είχανε σίγουρα. Τραγουδιστής περσόνα με το ντέφι στο χέρι, κιθάρα Νο1 : “Δε πάει να πέσει και το κτήριο ολόκληρο, εγώ το κομμάτι μου θα το κάνω”, (μιλάω για τον ψηλό αντρουά σε στιλ γραφείου που κοίταζε στο πουθενά), κιθάρα Νο2 : κικιρίκου παιχταράς, μπάσο ανενόχλητο να κάνει τη φάση του και στα αριστερά γυναικεία φωνητικά και πλήκτρα να πλαισιώνουν το παιχνιδιάρικο la cage, το υπόλοιπο.
Μουσικά έμπειροι, κάτι που φάνηκε και με το πόση ευκολία πλασάρανε τυχόν μικρά λαθάκια. Το ύφος τους περισσότερο ατμοσφαιρικό US garage, αν και λίγο στερεότυπο, ένα r`n`r όπου τη σκληρή δουλειά την έκαναν τα πλήκτρα, προκαλώντας αυτά μαζί με τις κιθάρες το πάθος και το χορό. Τα φωνητικά με προφορά a la Ζώρζ Πιλαλί ήταν λίγο σαν να κάνανε μασαζάκι στις πλάτες του κιθαρίστα No2. Κατά τι καλύτερα όταν άρχισε ο τραγουδιστής κάτι ουρλιαχτά τύπου Cramps κι ένα σπασμωδικό γέλιο, εκείνο το λίγο jungle. Όσο για τα γυναικεία φωνητικά, απ’ το λίγο που κατάφεραν ν’ ακουστούν (ζήτημα ηχοληψίας ξεκάθαρα) θα τα προτιμούσα ως main.
Πριν κατέβουν οι Statycs είπαν και το “Too drunk to fuck” (θα προτιμούσα το Strychnine βέβαια, όπως σε άλλα live τους…), αφιέρωσαν κομμάτια σε αμφότερες τις δύο άλλες μπάντες της βραδιάς και αποχώρησαν έχοντας προσπαθήσει πράγματι να ξεσηκώσουν ένα αμετανόητα βαρεμένο κοινό!
Statycs setlist
Pipeline
Wicked Smile
No more
Too drunk, to fuck (Dead Kennedys cover)
Voice
No cry
Cosmic Trip
Shakin` all over
She` s back
Static
Goo Goo muck
So long
Στο επόμενο τέταρτο αναμονής, ψαρεύω μια μπύρα και σε λιγάκι σκάνε οι αόρατοι surfers με ένα κατεβατό setlist να χαίρεται η ψυχούλα σου. Με το που ξεκινούν, πρωτοεμφανίζονται οι διάφοροι κρυμμένοι ως τότε “γκρούπιζ ” και αρχίζει να μαζεύεται επιτέλους λίγος κόσμος μπροστά μπροστά που δειλά κάνει τις πρώτες άτεχνες μανούβρες με τη λεκάνη του. Η εκκίνηση ήταν πολύ καλή, με το κομμάτι Άκης Πάνου και το It won`t last forever, στα οποία πρόσεξα κατευθείαν το μπάσο.
Στην επόμενη μιάμιση ώρα οι Invisible Surfers, ξεσκόνισαν λίγο τη μάκα από την μέχρι τότε μιζέρια μας, για διάφορους λόγους. Αν και ηπιότεροι καθαρά ως performance, ήταn ολόσωστοι μουσικά, με πολύ ωραία echos και trembling, όπου τα riffs τους έσκαγαν σαν κυματάκια (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας!). Χωρίς να είναι ένα Live που απογειώθηκε, χωρίς να το διασκεδάσω σαν να μην υπάρχει αύριο, αυτό που σίγουρα μου έμεινε ήταν η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι τρεις άνθρωποι στη σκηνή. Μία δυο τρεις δεν μπορώ να κατηγορώ συνέχεια τις μπάντες για την ανημποριά του κοινού…
Ένα ωραίο κομμάτι διαδραστικότητας υπήρξε πάντως … δηλαδή ο θεόρατος Αλεξ Μπερέκος να μας εύχεται ο θεός να μας έχει όλους καλά κι από κάτω να ακούγονται διάφορα πειράγματα από τους καλοθελητές πότες, σφυρίγματα και τέτοια… Ο ντράμερ από την άλλη είχε πάρει φωτιά κι ήταν ο μόνος σ` όλο το live που μου μετέφερε το πόσο γούσταρε πάνω.
Ε, προς το τέλος, λίγο η μπύρα, λίγο το κύμα φτάσαμε να χορεύουμε. Πλούσιο surf rock, παλιομοδίτικο με σίγουρες πενιές, δυνατό setlist και μια γλυκιά θολούρα… και πολύ αργήσαμε θα πω!!
Invisibl Surfers setlist
Akis Panou
It won`t last forever
Too many talk
Los pilotos esta`n muertos
Τhe Hunter
3 : 30 am
Two miles woman
Straight from hell
Hey you, beg for mercy
Totally satisfied
Down at Santa Marina
Nympho Little Mama
Got to go(Leaving you in misery)
Nicole
All wrong
No warning
Esperanza(Dick Dale cover)
Snake eyes
Lucky Bastard
Aces of spades (Link Wray cover)
Malageuna
Photos: Καλλιόπη Τσουρουπίδου
610 
